සංසාර සිහින | TK | Nonfiction | Ongoing

විසි හතරවන සිහිනය 💭

සිහින එහෙන් පිටත් උනා කිව්ව ගමන්ම මන් ලේස්ති උනේ තේව්ලගෙ ගෙදර යන්න. හේතුවක් නැතුව එක පාරම එහේ යන්නත් බැරි එකේ මගෙ මොලේ පොඩ්ඩක් පාවිච්චි කරලා අවුරුද්දට යන ගමන පහු කර කර ඉදලා මේ එක්කම උන්ලෑ දිහා යන්න හිතුවේ ස්කෝලෙ පටන් ගන්න කලින් එක පාරක් හරි සිහිනව දකින්න හිතාගෙන. කොහෙද මගේ හිත මටම පාලනයක් නැහැනෙ. මැරෙන්න හදනවා සිහිනව බලන්න ඕන කියලා. සති දෙකක් විතර තිස්සෙ ඉදන් බලන් ඉන්නෙ මේ පුංචි භූතයා එනකන්...ඉතින් අන්තිම මොහොතෙ මෙහෙම වෙන එක සාධාරණයිනෙ. ආ නැද්ද....?

දහයට විතර කිට්ටු කරලා බාත් රූම් එකට පැනගත්ත මම සින්දුවක් මුමුණන ගමන රස්නෙ වතුරෙන් හොඳට නාගන්න ගමන් තමයි හිටියේ...

❝ තරු වාගේ දිලිහෙද්දි පොඩි ඇස් ඔයාගේ...
බෑ දැන් කියාගන්න හිත ගොළු වෙලා....❞

බාත් රූම් එකේ ඉද්දිම මට ඇහුණා කාමරේ දොර ඇරෙන සද්දෙ.. කතා නොකර තමන්ගේ වගේ මගෙ කාමරේට පනිනවනම් ඉතින් විශාකයම තමයි...මන් හිතන්නෙ ඌ ලේස්ති වෙලා එන්න ඇත්තෙ. එහෙම හිතන ගමන් මන් ආයෙම ෂවර් එක ඇරගත්තෙ ඌ ආවා කියලා සබන් පිටින් යන්නද මොකෝ...

"අඩේ ආක්ෂ උඹ කොහෙ යන්නද??"

උදේ පාන්දර ඇදෙන් වැටිලා මුගෙ ඔලුව වැදිලද. ෂවර් එකට මූණ අල්ලන් හිටපු මන් සද්දෙන්ම ඌ අහනවත් එක්ක මූණත් අතින් පිහදාන ගමන් කන්ෆියුස් වෙලා බලන් හිටියේ මූ අද නැගිටපු පැත්ත වැරදිලද කියලා. මන් හිතන්නෙ මගෙ ඇද උඩ පිළිවෙලකට අයන් කරලා දාලා තිබුණ සූට් එක බලන ගමන් තමයි ඔය අහන්නෙ. ඇයි යකෝ මන් මූට ඊයෙ රෑ කිව්වනෙ, අද තේව්ලගෙ ගෙදර යමු කියලා. ෂුවර් එකටම මූ ඇදෙන් වැටිලා ඔලුව ඇනගෙන තමයි.

නාලා ඉවර වෙලා ටවල් එකත් ඉන වටේ පටලවාගත්ත මන් ඔලුව පිහදාන ගමන් බාත් රූම් එකෙන් එළියට එද්දි විශාකයා පුටුව උඩ හොදට දිගෑදිලා ෆෝන් එක ඔබනවා..මූ ඉන්නෙ තාම ෂෝට පිටින්...මට හිතුනෙම මුගෙ හොම්බට දෙකක් ඇනලා පයින් එකක් දීල එළියට දාන්න...ඒක කරගන්න බැරි තැන ඔලුව පිහද පිහද ආව තුවායෙන්ම මන් දමලා ඇරියා...

"උඹ ලේස්ති උනේ නැද්ද...?"

උරහිස ගාව රැදුණ ගුලි ගැහුන තුවාය අරන් ආයෙම මට ගහපු ඌ ඇහිබැමකුත් උඩහට කරගෙන මට දුන්නෙ 'මොන මගුලක යන්නද අහන්නෙ?' වගේ ලුක් එකක්...