Villanueva Series #2: Love's Fatal Twist

CHAPTER 8

Caleb drove in silence, his thoughts a million miles away from the conversation between the two of us.

Eventually, we arrived at Caleb'a home

The house on the outside gave off a welcoming atmosphere, but on the inside things were a very different story.

Tinignan ako nito, hawak-hawak ko nito ang bag ko. "Ito 'yung pangarap na bahay nang babaeng kinuha mo sa'kin" singhal niya.

Para akong tinu-tusok nang milyong-milyong karayom. Na 'dapat si Krisella ang andito sa bahay niya, hindi ako.

Caleb's eyes narrowed as he looked at me, a coldness returning to his expression.

"You should be grateful that you get to stay here at all. Tandaan mo, ti-tira ka lang 'dito hanggang maka panganak ka." His gaze remained on me for a moment longer before finally looking away. There was no room for disagreement or complaints. This was the arrangement that I had agreed to.

Iniwan ako nito sa loob nang kwarto, inilapag ko ang mga gamit ko. Ni hindi ako humingi nang tulong sa pag bubuhat nang mga gamit ko, sinalansan ko nang maayos ang bawa't gamit ko. Lumabas muna ako para makita ang labas, ang ganda nang bahay niya. Sobrang linis rin, napansin ko na walang gaanong katulong si Caleb tanging nakikita ko ay nasa mga dalawang katulong lamang o baka hindi ko pa gaanong nakikita 'yung iba 'dahil hindi pa naman ako nakakapag ikot-ikot

Bigla akong bumalik sa realidad nang may tumunog sa bulsa ko, "My dad is calling"

Sinagot ko ito at pilit na h'wag humikbi at subukang tatagan ang loob. "Hey, sweetie. Are you okay? gusto mo ba na kausapin ko ang mommy mo?!" Ang boses niya. Pakiramdam ko pinapakalma ako nito

"Calista?" tawag muli nito, wala akong masabi walang lumalabas sa bibig ko

"Ah, hindi na dad. Tsaka siyempre okay lang ako, big girl na ako 'diba?" pigil na hikbi ko

Bigla akong bumalik sa realidad nang may tumunog sa bulsa ko, "My dad is calling"

Sinagot ko ito at pilit na h'wag humikbi at subukang tatagan ang loob.

"Hey, sweetie. Are you okay? gusto mo ba na kausapin ko ang mommy mo?!" Tanong niya, pero tila namamanhid ang buong katawan ko at hindi magawang makapag salita

"Calista?" tawag niya muli sakin, para akong nabalik sa realidad.

"Ah..No, dad. Ayos lang po ako hindi niyo po kailangan mag alala" sambit ko pigil na h'wag humikbi, ayoko mag alala sila sakin.

"Alright. Whenever you need something, I'm here for you. If you're having a hard time, just let me know," he said

Binaba ko ang phone ko, nadatnan ko na naka tingin sakin si Caleb agad ko namang pinunasan ang luha ko iniwas ko ang mga mata ko sakanya.

Caleb watched as I wiped away my tears quickly, he was curious now. He wanted to know what my father had said to make me so emotional. His curiosity quickly turned into annoyance when I avoided eye contact with him.

Lumapit ito sakin, tila may gustong sabihin, He leaned forward towards me, his arms crossed as he looked down at me with expectant eyes. He wasn't going to let me avoid this conversation.

"What did the person who just called you say? Was it your dad? What did he want?" pag i-intriga nito.

"Pakialam mo?!" binangga ko ang balikat niya, at pumasok sa loob nang silid ko, ibinaon ko ang muka ko sa unan.

Hindi ko na napansin na nakatulog na pala ako, pakiramdam ko ay napaka sakit nang mata ko, kakaiyak ko 'to.

"Hmm" Nag unat ako sa sarili, ngunit mas nagulantang ako nang makakita ako nang isang lalaking pigura, nakaupo ito banda sakin.

"Hoy" sigaw ko napa balikwas ako nang tayo, ngunit nakati-tig lang ito sa cellphone niya, nakasuot ito nang Blue light blocking glasses.

His sharp gaze didn't soften when he spoke.
"I can go wherever I want and enter whatever room I want. This is my house and I'm paying for you to stay here, and I can do as I please." His tone was blunt and straightforward, he saw nothing wrong with what he was saying, he was simply stating the truth.

"Pero, hanep kanaman! Ano paano kung nag bi-bihis pala ako tapos bigla kang pumasok, tanga kaba!" galit na tugon ko ngumisi lang ito tila ba nasisiraan na nang ulo.

"Why would I care about you getting undressed? I've seen you naked before. In my bed. Do you honestly think it'd be a big deal to me if I saw you undressing? His words had turned to a mockery as he leaned against the wall, looking at me curiously. From his expression, it was clear that he wanted me to get angry.

Ayoko nang ganito pakiramdam ko nag lo-lokohan kami, bakit paiba-iba siya parang dati sinasakal at gusto niya akong patayin, ngayon bakit siya ganito? bakit pakiramdam ko inaangkin niya ako.

Tumayo ako at iniwan siyang mag isa sa silid ko, nadatnan ko ang isang kasambahay ni Caleb nasa mga kwarente na siguro ang edad nito. "Gusto niyo po ba tulungan ko kayo mag linis?" tanong ko sa kasambahay.

The middle-aged woman looked at me for a moment, her expression blank as she stared at me. "Ikaw ba si Calista?" tanong niya agad na ngumiti, ngumiti naman ako pabalik

"Opo, pano niyo po nalaman?"

Ngumuso ito sa direksyon ni Caleb, si Caleb na papalabas na sa silid ko, "Kaya pala!" tinarayan ko ang lalaking 'yon.

"Huwag munang alalahanin, Hija. Ako na ang mag lilinis makakasama sa'yo, buntis kapa naman" pilit itong ngumiti.

Umalis si manang sa harapan ko at nag tungo sa kusina, hindi nito namalayan na sumunod ako sakanya. Nakita ko ang mga lungkot sa mga mata nito, "Galit po ba kayo sakin?"

"Bumalik kana 'doon, kay baka mapaano ka" hindi ito tumitingin sa direksyon ko at abala lang sa pag a-ayos nang lulutuin niya.

"Sorry po" mahinang bigkas ko, 'dahil sa sinabi ko ay tumingin ito sa'kin at natigil sa gawain niya

"Ayoko maging plastic, Hija. Pero masakit na iba na ang nakatira at dinadala ni Caleb dito, at hindi na si Krisella. Ikaw ang nakabundol sakanya, alam ko na hindi mo sinasadya pero ang maging ina sa anak ni Caleb, Hija ayoko mang himasok pero..."

"Alam ko po" sarkastika akong ngumiti, "Masakit po sainyo 'yon, pero hindi ko naman po ipag pipilitan ang sarili ko, kahit ako na po ang gumawa nang lahat nang gawain dito" pangungulit ko pa

"Pasensya kana" mahinang sabi niya, lumapit ito sakin at hinawakan ang kamay ko "Ako si Aida, manang nalang ang itawag mo sa'kin"

"Wag po kayo mag alala hindi naman po ako mag papa-bigat sainyo, at lalong hanggang siyam na buwan lang po ako rito." ngumiti ito at hinawakan ang buhok ko