Villanueva Series #2: Love's Fatal Twist

CHAPTER 13

Caleb took me home afterwards without a word said, it was clear that his mood had loosened up slightly, his tone was a bit calmer and his body language was a bit more relaxed. He didn't try to start a conversation on the way home and he also didn't ask any questions, he just drove in silence for the most part.

Nang makapasok kami sa loob ay sinalubong kami ni manang, ngumuso ito sa direksyon ni Caleb na siyang pa-akyat na sa itaas

"Maganda ngiti ah" Pang-aasar niya sakin sabay tusok nang hintuturo niya sa tagiliran ko

"Hindi po ganon 'yon" Pag-papaliwanang ko. Inalok rin ako nito kung gusto ko kumain pero sobrang pagod ako at gusto ko muna maka pag pahinga, nag tungo ako sa kwarto ko inilagapak ko ang sarili ko at ibinaon ang muka sa unan. "Ang daming nang yari."

The next morning, there wasn't much happening as usual. Caleb's mood was unpredictable, sometimes he's in a bad mood, sometimes he's in a good mood, and I can't understand him anymore.

I sat on the sofa, holding the book I was reading. Caleb was busy dealing with a lot of cases right now, kaya't hindi na siya nakakauwi pa minsan pa ay gabi na siya nakakauwi.

"Manang, kay Caleb po 'yan?" Tanong ko sa lunch na ginagawa ni manang para kay Caleb, parang ako ata ang mood swings, pero gusto ko kasi na makita siya parang hina-hanap hanap siya nang baby ko. Kung dati naiinis ako sa presensya niya ngayon. Hindi ko na alam, parang kahit isang silip lang nang muka niya ay okay na ako. Or baka dahil sa pinapakita niya sakin recently

"Oo, bakit?" Takang tanong niya, ngumisi ako at lumapit sakanya "Sino po mag ha-hatid niyan?"

"Si feddie, hija. Bakit gusto mo rin ba na pag lutuan kita?" Tanong ulit nito habang inaayos ang pag-kain para kay Caleb

"Ah ano po kasi, puwedeng ako nalang po ang mag hatid nang pag-kain ni Caleb" Ngiting tugon ko dito, ngumiti ito at inabot saakin.

"Sumama kanalang kay feddie, alam ko na gusto mo lang talaga na makita si Caleb"

"Hindi po, nabu-buryo na po kasi ako eh" Pag dadahilan ko pa. Umiling ito at tila ba hindi naniniwala sa sinabi ko.

I'm wearing a brown long sleeve and a skirt that isn't too long. I also have my hair down, with slightly curly ends. I put on some jewelry and applied a little bit of makeup. My sandals are not too high 'din, medyo lumalaki na rin ang tiyan ko pero hindi naman ganoong kalakihan, sakto lang.

"Tara na kuya, feddie" Niyaya ko ito, sumakay ako sa backseat, puno nang ngiti ang mata ko, ewan ko ba't ambilis mag bago nang mood ko

Nang makarating kami sa Office of the city prosecutor of manila. Inalalayan ako ni kuya feddie na bumaba, andaming tao, madami bang nag kakasala ngayon?!

"Kuya ako na po ang mag bibigay. Just wait for me." I said, pag pasok ko palang ay hindi ko maiwasang ngumiti

"Ngik, may guard" Lumapit ako sa guard, naka kunot noo panga!

"Hi manong guard baka puwede po, hahatid ko lang po itong pag-kain" Tugon ko dito, pero parang bingi at hindi ata ako naririnig.

"Kuya!" Inis na sabi ko, papa-pasukin lang eh

"Ma'am, bawal po eh"

"So kapag ba nag nakaw ako nang barya makaka pasok ako?" Inis na sabi ko.

Aba talagang hindi ako pa-pansinin, "Ca..Calista?" Rinig kong tinig sa gilid ko

"Keb?!"

"Ginagawa mo dito?" Dagdag na tanong ko, ngumisi ito "Ah, I'm detective riyoles" Abot nito nang kamay niya, parang tànga lang!