Villanueva Series #2: Love's Fatal Twist

CHAPTER 35

"Here, drink that" He said softly, holding the cup of milk with his right hand while slowly bringing the cup up to my lips.

"Bakit gatas? kape nalang!"

"Gusto mo ba na mas lalong nerbyosin?" Sambit nito, ngumisi pa

"Sus"

"Inumin muna lang, calista" Sabi nito, sabay upo sa tabi ko kaya naman napa-usog ako sa kinauupuan

"Kailan mo nalaman?" Diko mapigilan ang sarili na i-tanong sakaniya

Tinaasan ako nito nang kilay bago sumagot

"Ano ba ako calista?" Malumanay na sabi niya

"Tao?"

"Dàmn" Bulong nito, "Malamang tao ako"

"Ay sorry, sabi mo kasi ano ka, edi tao" Kamot ulong sabi ko sakaniya

"Shut up" Iritang sabi nito

Attitude naman nito, "Ano ba kasi ‘yon?!"

Napa buntong hininga ito bago mag salita, "Prosecutor ako, calista"

"Ano naman kung prosecutor ka? anong connect?" Nalilitong tanong ko

"Pati ba utak mo na-apektuhan na?" Iritang sabi niya kaya napa nguso ako

Natawa ako sa sinabi niya, "Hindi, okay naman ‘yung utak ko?" Saad ko sabay turo sa ulo

"Fúck, okay fine. Earlier, you asked me how I found out that our child is alive, and I said that I am a prosecutor. Ano ba ang ginagawa nang prosecutor?" Inis na sabi niya

"Nag i-imbestiga?" Sagot ko naman, papikit-pikit pa na tila walang alam

"Exactly. I found out our child is alive through an investigation."

"Ah okay"

"Now will you please drink the dàmn milk before I pour it on your face?"

"Bakit mo ako inaaway? ang gulo mo! gusto mo ba ma high kick kita?"

"No, I'm sorry" Malumanay na sagot nito

"But just please, drink the milk" Dagdag pa niya sabay ngiti.

"iinumin ko naman, napaka oa mo!" Sambit ko sabay inom nang gatas.

Ilang minuto kaming tahimik walang nag lalakas loob na mag salita o bumasag nang katahimikan. Pero gusto may matagal na akong gustong tanungin, kahit na alam ko na hindi niya naman sa-sagutin.

"Can I ask you something?" Tanong ko sakaniya, ni hindi ko magawang tumingin sa mga nito

"Go ahead" He replied, his voice was still gentle as he looked at me.

"Caleb, kung talagang nangyari ‘yung dilemma, sino ba ang pinili mo?" Tanong ko sakaniya

Sambit niya, "You, it's always been you."

"Pero anak natin ang kailangan na piliin mo"

This time, he said nothing.

"Gusto mo pa rin ba na makapag higanti sakin?" Tanong ko sakaniya muli

"No," He replied instantly, his eyes never leaving mine. "I'm over it." his tone was firm and sincere.

I stayed silent, Ngunit may nagpahiwatig sa akin na hindi siya lubusang tapat sa kaniyang sagot, ngunit may bahagyang tanda ng poot at galit sa kaniyang mga mata.

"Masakit pa rin ba?" Tanong ko muli na hindi tumitingin sa mga mata niya

There was a long and awkward pause before he finally answered, "Yes" He said with a slight ache in his voice.