Villanueva Series #2: Love's Fatal Twist

CHAPTER 9

Nasa sopa ako at tila ba sini-semento 'dahil sa nakatulala lang ako sa itaas.

"Hija, baka gusto mo kumain muna?" Tanong nito, umupo ito sa tabi ko siguro napansin niya na kanina pa ako nakatulala.

"Mamaya na lang po siguro"

"Umiiyak kaba?" Tanong ulit niya, tumawa naman ako para maitago ang lahat, "Hindi po"

"Sige maiwan muna kita, tawagin mo ako kapag may kailangan ka" Umalis ito sa harapan ko, at nag tungo nang kusina.

Gusto ko sana mag ikot-ikot para hindi ako ma bored. Kaso baka sabihin naman ni Caleb hindi ako mapirme, ay bahala siya.

Umakyat ako sa taas, dahan-dahan ang pag hakbang ko, hindi pa naman malaki ang tiyan ko, kaya hindi ako nahihirapan. Sinilip ko ang bawa't kwarto, napansin ko na may art studio pero nakasarado ito, sinubukan kong buksan. Mabuti at hindi ito naka lock, sinilip ko iyon, puno nang paintings at sobrang dami nang mga kagamitan, katulad nang solvent, easel, palette at marami pang iba. "Ang ganda" Parang papa-sukan na nang langaw ang bunganga ko sa pag kahanga sa isang painting, napaka laki nito. Isa siyang pigura nang isang sanggol.

"What are you doing here?" Napa lingon ka-agad ako 'dahil sa malamig at buritonong boses sa likuran ko.

"C-Caleb..."

He was standing directly behind me, with his hands crossed in front of him. He was looking directly at me, but it was obvious from his facial expression that he wasn't in the most pleasant mood.

"Sorry, ka..kasi na boring ako so gusto ko lang mag ikot-ikot then nakita ko 'yung art studio mo."

"Hindi ko art studio 'to"

"So kanino?" Tanong ko ngunit wala itong nilabas na sagot

"Kay Krisella ba itong art studio?" Hindi ko na mapigilan na itanong ko sa sobrang curious ako sa bagay-bagay.

"Oo... Sakaniya ito. I've never touched it since she passed away." Matamplay na sagot niya

"Pero pina-alala mo ulit, binuksan mo ulit!"

"Pasensya na, mahilig 'din kasi ako mag paint katulad niy--"

"Just don't go touching her sketches or her paintings. Okay? Because you're not her, hindi ka kasing galing niya" Nakangising sabi niya

"Hindi ko naman sinabi na mas magaling ako, sabi ko lang mahilig ako mag painting, may kaltok kaba!" Inirapan ko ito, lumabas ako nang silid. Dahad-dahan akong bumaba, randam ko ang presensya niya sa likuran ko na naka sunod sakin

"Oh mabuti at narito na kayo, tara na't kumain" singhal ni manang Aida.

Umupo ako sa kanang upuan sa unahan. Ngunit hindi pa ako nakaka-upo nang matagal ay tinignan na ako nito nang masama

"Hindi ka sasabay kumain sa'kin" Sambit nito at tuloy-tuloy sa pag kain

"Pero, bakit?" Nakangusong tanong ko, nagugutom na ako, napaka laki nang hapag kainan tapos ayaw niyang maki-share!

"Dahil ayoko." malumanay na sabi niya, tila ba nang aasar pa lalo.

Tini-tigan ako ni manang Aida, kalungkutan ang nakikita ko sa muka niya. "Sige, mamaya nalang ako ka-kain" Umalis ako sa hapag kainan at pumasok sa kwarto ko. Isinandal ko ang sarili sa pader nakayuko ako habang hini-himas ang tiyan ko "Anak, 'yung tatay mo hindi nanga maibigay 'yung cravings ko hindi pa ako pa-pakainin" hikbi ko, nanlulukot ang nguso ko.

Minu-minuto kong sinisilip si Caleb kung tapos na ba siyang kumain kaso parang nang aasar pa, parang pagong kung isubo 'yung pag-kain niya!

Sa muling pag silip ko ay nakita kong wala na si Caleb kaya agad akong lumabas at nag tungo sa hapag kainan "Manang, gutom na po ako" hikbi ko.