CHAPTER 36

44 2 0
                                    

Nadatnan ko si mommy na nakasandal sa pader habang ang damit niya ay basang-basa, gulong-gulo ang buhok nito. She looked at me with wide and panicked eyes, her body was soaked in sweat and she was trembling.

"Mom?"

"Shh...shhh...." She kept whispering, she wouldn't look at me in the eyes, her hands were tightly clutching her chest.

"Ma!" Sigaw ko sakaniya

"Shhh...they'll hear you" She whispered in a hurried and frantic tone, she was gripping her hands over her mouth now in an attempt to silence herself.

"Ma, ano ba! Tumingin ka sakin, asaan ang anak ko?!" Malakas na sigaw ko muli, habang hawak-hawak ang balikat niya.

She finally looked at me directly in the eyes and her expression changed from fright to shock. She froze, her hands trembling and her mouth open in disbelief.

"Anak ko?" Tanong nito na may alinlangan kumunot naman ang noo ko.

"Mom ano ba! Ipakita mo sakin 'yung anak ko!" Sigaw ko

"Calista!" Hindi ako lumingon sa babaeng tumawag nang pangalan ko. Naramdaman ko nalang na nag u-unahan ang mga luha ko

"Tita?" Sambit ni Avery

"Ma, please" Iyak ko

"Ang anak ko?" Ngumising saad nito

"Sino kayo?" Tanong nito sakin, "Umalis kayo dito!"

"Tita, it's me Avery" Saad ni Avery habang inaalalayan ako.

"No!"

What did you do to my child?!" I yelled at her, ka agad kong hinawakan ang mga braso niya nang mahigpit.

"Calista! Calm down"

"No, dàmn it, don't pretend like you don't know anything! Where is my child?"

Hindi siya sumagot, tila ba may mali sa kaniyang pag i-isip, binabaliwala nito ang mga tanong ko at patuloy sa pag tanong sa batang ako.

"Kilala niyo ba si Calista?" Tanong nito habang naka ngiti, "Ang bait nang anak ko na 'yon"

"Ay susunduin ko pa ang anak ko" Saad nito tangkang aalis sa harapan ko, ngunit na harangan na siya namg mga pulisya.

"Kami na po ang bahala 'dito ma'am" Saad nung isang pulis.

"Tara na" Saad ni Caleb

We headed out to the car and started driving back home, the silence was deafening and the tension thick. I felt like a volcano and I knew there will eventually be an explosion in the near future. After hours of driving in silence, Caleb finally spoke up.

"Cry" Malumanay na saad nito.

"H-Huh?" Takang tanong ko, napansin niya siguro na kanina pa ako nag pi-pigil na umiyak.

"Go ahead, cry." He slowly said, his voice still low and soft.

"Hindi naman ako naiiyak!" Pag-tanggi ko sakaniya, kahit na namumuo na ang luha ko sa mga mata.

"Cry, It'll make you feel better" He repeated softly, a sense of compassion and understanding in his tone.

"Pero.." Sambit ko, hindi mapigilan na huwag humihikbi

"Let it all out" He kept encouraging me, his voice still soft and gentle.

Nabigla ako nang i-tigil nito ang sasakyan at niyakap ako ka-agad.

"Bakit kailangan mo pa na huminto?"

"You needed a hug" He replied softly, I could feel his arms wrapped around me as he rubbed my back gently, comforting me as I sobbed into his chest.

"Edi wow" Iyak na sambit ko

"Shh...shh...it's okay, I'm here now" He spoke up softly, comforting me with his words and holding me close to him, wrapping his arms around me tightly.

"Nakakahiya" Iritang saad ko

"It's not embarrassing, it's normal" He replied softly. "Just let it all out" He added, his tone calming and gentle, holding me close to him as I cried into his chest.

"Ikaw...Hindi ka ba iiyak?" Sambit ko

"I'll cry later" He said playfully, his tone still gentle and soft as he tried to comfort and reassure me.

"Paano pag 'di na natin makita ang anak ko?"

"We will find our baby" Malumanay na saad nito, "That's a promise" Dagdag pa niya

"We are not giving up, you have my word" He spoke up, reassuringly.

"How can you be so sure?" I cried out

"Because I won't allow it" He said firmly, his tone determined and resolute. "We are going to find our baby, and we are going to bring our baby home" He spoke with conviction, his voice full of determination.

Nagsimula akong umiyak ng higit pa ngayon, ang pag-asa at mga pangako sa kanyang boses ay nakakapagbigay ng kaginhawaan at katiyakan. Nagsimula akong makaramdam ng kaunting ginhawa, ang kanyang mga salita at tono ay nagbigay sa akin ng kaunting pag-asa.

Mahigpit kong niyakap siya, ibinaon ko ang aking mukha sa kaniyang dibdib. Ang kanyang mga braso ay mahigpit na nakabalot sa akin, na nagbibigay ng kaginhawaan habang ako'y umiiyak sa kaniyang dibdib muli.

"That's it.. let it all out..." He soothingly said, his voice still gentle and soft as he rubbed my back comfortingly, holding me close until I calmed down.

Unti-unti akong nagsimulang kumalma habang ako'y humihinga ng malalim, ang aking puso ay unti-unting bumabalik sa kaniyang natural na pag tibok habang ako'y tumitigil sa pag-iyak.

"You okay?" Mahinahon niyang tinanong, tumango lamang ako habang mahigpit pa rin akong nakayakap sa kaniya.

"Sure ka?" He asked, he gently pulled away from me, his hands holding onto mine. I nodded again as my tears finally started to dry up as I looked up at him.

"Good" Marahan nitong hinawi ang aking buhok

"Okay na ako.."

"Ready to go home?" Tanong niya nang malumanay

"Saang bahay?"

"Our house, baby." He replied, he still sounded kind and gentle as he held out his hand for me to take.

"Làndi ah!"

"Shut up, just take my hand" He snapped, his tone turning playful as he teased me.

"Oki" I took his hand and squeezed it gently, he squeezed it back tightly.

The drive was still silent, but I could feel the comfort and peace in his presence as I leaned my head on his shoulder.

"Are you tired?"

"Hindi ba obvious?" Taas noong tanong ko

"Yeah, it is.." He replied softly, his voice turning gentle and caring once again. "Do you want me to carry you?"

"Hindi na! Bakit andito naba tayo sa bahay?" Inangat ko ang ulo ko at napansin na andito na pala kami.

"Oh yeah, we're here..."

"Let me carry you to the bed" He said gently, his tone once again full of kindness and affection.

"H-huh? bed?" Napalunok ako sinambit nito, tila nawala ang antok ko.

"Come on, I'll carry you to the bed" He smiled warmly

"Wag na may dalawang paa ako, hindi naman ako lumpo"

"I know, but it's just, I want to." Saad nito habang ngumingisi.

Villanueva Series #2: Love's Fatal TwistWhere stories live. Discover now