Villanueva Series #2: Love's Fatal Twist

CHAPTER 28

Para akong nakakita nang multo pero gwapo, nang makita ko nanaman siya.

"C-Caleb?" Mahinhin kong tanong, naka ngisi ito tila nang aasar

"Sasakay ka ba o hindi?"

Ako? sasakay sa kotse nitong lalaking ito 'dito nalang ako matutulog kung ganoon.

"Hindi!" Mabilis na tanggi ko. Sumilip pa siya lalo sa car window nito, at minasid kung gaano kadilim ang paligid. "Kaunting lakad, tapat kana nang sementeryo" Ngising sambit muli nito sakin

"Ayoko nga"

"You sure about that?" Sabay ngiti nito

Minasid ko muli ang pag ka dilim-dilim na daan, "Kainin muna ang pride calista." Bulong ko, "Fine!"

Binuksan ko ang pintuan nang sasakyan, ngunit sa backseat. Ngunit nakita ko na may mga dokumento at papeles na naroon, halos walang mauupuan.

Napansin nito na hindi pa ako umuupo "Why?" Taas noong tanong nito inirapan ko siya sa inis na nararamdaman

"Pinlano mo 'to no? alam mo diyan ka magaling mag plano" Inis na saad ko, ngumisi naman ito

"No" Diretsong sagot nito.

"Dito kana sa passenger seat, ikaw lang pinapaupo ko diyan." Natatawang saad nito.

Tinignan ko at nakita ko sa likuran ko ang nickname ko na "Caliee" ang cringe naman nito mainlove.

"Eww"

“Seat belt, calista" Buritonong sambit nito

"Teka hindi ko maabot nakaharang ‘yung bag ko!" Nakakainis naman kasi puno nang dokumento yung backseat

I was shocked when he himself buckled my seat belt, our faces were almost touching. Pinipigilan ko nanga na huwag huminga.

"Kaya ko naman mag seat belt eh" Ngumungusong bulong ko, "Puwede ba makahiram nang phone?" Tanong ko muli.

Walang patumpik-tumpik nitong inabot sakin ang cellphone niya. Susubukan ko sanang tawagan si Avery kaso namàtay yung phone ko, nung binuksan ko ay nakita ko ang picture ko na lock screen niya. ‘yung araw na natutulog ako at nadatnan ko siya sa kwarto ko! Nang tumingin ako sakaniya ay napansin ko ang pag iwas nito nang tingin at ngumisi.

"Ano 'to?" Tanong ko.

"Why?"

"Ang lockscreen mo picture ko" Sabay itinuro ko ang lockscreen ng phone niya.

"So?" Tipid na sagot nito kaya tinaasan ko ito nang kilay

"Anong so ang pangit ko naman diyan!"

"You are dàmn very beautiful, Calista"

Ini-echoss nanaman ako nito. "Ano ba 'yan mga cheesy lines mo"

"No, I was being very honest. I do not need to explain myself, you are just beautiful on your every move and emotion, calista"

P-Please stop, I know what you’re doing. I’m not going to fall for your cheesy lines!

"Ako caleb, tigil-tigilan mo ako!" Inis na sabi ko, sinubukan ko na tawagan si Avery o kahit sino kaso lang ay walang sunasagot. Hindi rin puwede sa hotels dahil may kalayuan lalo na sa mansion baka bago kami makapunta tirik na 'yung sasakyan niya. "Kila Tita Liane munalang ako i-hatid, don't worry babayaran kita"

"I don't need money."

"Edi wag!" Kasabay nang pag sabi ko ay siyang pag abot ko muli nang cellphone niya.

Hindi na ito sumagot sa sinabi ko at nag focus sa pag mamaneho ilang saglit ay nakarating na ako sa bahay ni Tita Liane

Bumaba ako nang sasakyan niya, "Salamat" Tipid na sabi ko, lumapit ako sa doorbell at pinindot ito nang paulit-ulit

Pinaghahampas ko na yung gate pero tanging mga aso lang ni Tita ang sunasagot. Wala ding mga katulong na lumalabas.

"Tita!" Malakas na bulyaw ko

Napahawak na lamang ako sa buhok ko sa sobrang stressed. Lumingon ako para tignan kung naka alis na si Caleb pero nanatili pa rin siya at hindi umaalis.

Lumapit ako sa sasakyan niya at kinatok muli ang car window nito

"Bakit hindi ka pa umaalis?" Takang tanong ko sakaniya

"I'm just here to help you relax." He replied casually.

"I don't need your help!" I lashed out

"You're under too much stress. I can be your personal stress toy if it's easier for you."

He gave me a teasing smirk..

"So puwede kitang suntúkin para mawala 'yung stressed ko?"

He laughed, a genuine laugh. "I'd prefer a different kind of stress release."

"I’m not going to have that kind of 'release' with you." I replied bluntly.

"Sakay na" Malumanany na aya nito sakin na sumakay nang sasakyan niya

"Wag na sabi"

"Wala kang mapapala kaka-katok mo riyan sa gate, sumakay kana."

"But..."

He grabbed my hand, his skin was warm and soft.

"This is exactly the problem, you don't relax. Just get in."

"Hindi na ulit ako sasakay sa sasakyan mo, umalis kana!"

"Yes, you are," he responded in a gentle voice.

"Just watch me drive," Sinabi niya habang dahan-dahang hinila ako patungo sa pinto ng sasakyan. Ang kanyang pagdampi ay malumanay, maingat habang hinahatak niya ako palapit. Hindi niya ako pinilit, bagkus hinila niya ako nang malumanay, ngunit sapat na matatag upang malaman kong hindi ako mananalo sa pakikipag talo

"May masama kang balak sakin no?" tanong ko, sinisikap na magsalita nang matapang, ngunit nararamdaman ko nang unti-unting bumibigay ang aking mga depensa sa kanyang malumanay na pagdampi.

"Maybe I do." Sabay ngiti nito, I could feel the heat off his breath on my lips. My face burned in response, despite my attempts to resist. This game of tease was getting more intense as he played.

Lumapit ito saakin, ang aming hininga ay nagtatama. Naramdaman ko ang kuryente sa pagitan namin habang kami ay lalong mag ka lapit. Ang kanyang mga labi ay napakalapit sa akin na maaari kong maramdaman ang kanyang hininga sa aking pisngi. Walang paraan para sa akin upang labanan ito, at alam kong alam niya iyon.

Tinulak ko nang malakas, at sarkastikang tumawa

"Mànyak ka talaga kahit kailan!"

"You do love it, though." He smiled at me as he spoke in a tease. Hinila niya ako palapit sa kaniya, at ang kaniyang pagdampi ay malambot at maalalahanin. Kami ay napakalapit, ang aming mga katawan ay may ilang sentimetro na lang ang pagitan, at maaari kong maramdaman ang init sa pagitan namin. Alam kong nararamdaman niya rin ito. Sinubukan kong labanan, ngunit sa parehong oras, gusto kong kalimutan ang lahat ng aking mga depensa at hayaang siya ang mamuno.

"Admit it," he teased, "you want this."

Napalunok nalang ako sa mga pinag sasabi niya, "Napaka kiti-kiti mo talaga, bitawan mo nga ako, nangangati ako sa'yo"