CHAPTER 37

36 3 2
                                    

Mas nagulantang ako nang buhatin ako nito na tila ba wala akong kakayahang mag lakad

"Hoy i-baba mo ako!" Malakas na sigaw ko sa kaniya

"Ayoko" He replied in a playful tone, not showing any intention of letting me down at all as he continued to hold me tightly in his arms.

He then lifted me up, carrying me in his arms
he slowly made his way upstairs.

"Okay na, teka bakit sa kwarto mo? hoy ikaw! Hindi pa nga natin nahahanap ‘yung anak ko, kume-kerengkeng ka agad!"

"Ah, just relax, we can find our baby soon but right now you're tired, so I just want to make sure you get a good night's rest for now" He replied with a bright smile, his tone still soft and gentle as he carried me towards his bedroom.

"Huh? good night rest gaga ka, ang taas nang sikat nang araw oh" Tinignan ko ang bintana tingin ko ay hapon na.

"Just shut up and go to sleep" Mahinong saad nito, saba'y lapag sakin sa kama niya.

"And don't even think about moving" He added jokingly, his tone still gentle and caring as he pulled the blanket over me.

"Bawal rin ba huminga?" Natatawang tanong ko

"Shh, please just sleep, I've dealt with your sassiness earlier and I can't take anymore" He said playfully in a slightly annoyed tone.

Pinikit ko ang mga mata ko, pero talagang hindi ako makatulog kapag nasa gilid ko lamang siya, "Caleb..." Sambit ko habang naka pikit.

"Bakit?" Takang tanong nito

"Babae kaya o lalaki ‘yung anak natin? ano kaya ‘yung kasarian niya, nag a-aral kaya siya ngayon? okay lang kaya siya?"

He chuckled softly as he gently brushed my hair off my face. "I don't know, but who cares if it's a boy or a girl? As long as it's healthy and alive that's all that matters" He replied softly, his tone full of reason. He then leaned down to give me a soft kiss on the forehead.

"Natatakot ako, pakiramdam ko galit siya sakin, kasi hindi ko siya nagawang ma-protektahan, walang akong kwentang ina."

"I'm sure our baby understands that it was not your fault." He sighed, gently wiping away the tears from my eyes and my nose.

"Our son or daughter will never blame you for what happened, I'm sure our baby won't be angry at you, and I'm sorry hindi ko kayo na-protektahan" Saad nito nang mahinahon, habang ang kumot ko ay ini-angat pa niya nang kaunti.

He then turned off the light and climbed into bed with me, wrapping himself around my body and pulling me close. He held me tightly, his body warming me up completely as I began to slowly fall asleep in his arms.

Naramdaman ko siya na humihinga nang mabagal at malalim. Tahimik siya habang ako'y unti-unting inaantok sa kaniyang mga bisig. Naramdaman ko ang kanyang dibdib na unti-unting umaangat at bumababa sa bawat paghinga, ang tunog ng kanyang tibok ng puso ay nakapapalakas at nakapagpapalubag-loob din.

The morning sunlight was slowly filling up the bedroom, I woke up feeling more well-rested and rejuvenated than I ever have yesterday. I slowly sat up in bed and looked around the room, my eyes landing on Caleb who was still sleeping soundly beside me.

"Pst, hoy gising na" Ina-alog ko ang katawan nito, kinurot ko pa ang pisngi niya para magising

"Mm...five more minutes" His voice still sleepy and groggy as he pulled me closer to him.

"Aba, daig pa bata!"

Ngumisi ito at mahigpit na yumakap sa akin. Nararamdaman ko ang init ng kaniyang katawan na umaabot sa akin, nararamdaman ko ang kaniyang mainit na hininga sa aking leeg habang nagsasalita siya nang may antok na tono. 

Villanueva Series #2: Love's Fatal TwistWhere stories live. Discover now