The captain of her heart Book 3

Κεφάλαιο 2

 Harry

Μην θυμώνεις. Μάθε να ελέγχεις τον εαυτό σου... Ο θυμός δεν επιφέρει τα επιθυμητά αποτελέσματα.

Τι ακριβώς είπε μόλις τώρα;

Πήρε την κόρη μου, δίχως να με ρωτήσει και έφυγε για το Κελσο της Σκωτίας, που ανάθεμα αν το έχω ακούσει μια φορά στην ζωή μου; Πάλι στην άκρη ο Harry, πάλι κάνουμε ότι γουστάρουμε και ας το μάθει τελευταίος ο γελοίος. Αυτό εγώ δεν το ανέχομαι γαμώτο. Πρέπει να μάθουν κάποτε πως υπάρχω και εγώ, πρέπει και η δική μου γνώμη να λαμβάνεται υπόψη τέλος πάντων.

«Τι εννοείς γιαγιά; Εγώ, γιατί δεν ρωτήθηκα;» λέω θυμωμένα σφίγγοντας το πιρούνι μου μέσα στην παλάμη μου.

«Δεν υπάρχει λόγος να θυμώνεις.» λέει η ίδια, αγνοώντας παντελώς την ερώτηση μου.

«Όταν λες να μην θυμώνω; Μπορείς να μου το εξηγήσεις;» είμαι ειρωνικός πλέον, αισθητά θα έλεγα.

«Πιστεύω ότι υπερβάλεις...» εξηγεί και ορκίζομαι πως άλλο λίγο θέλω για να κάνω ''μπαμ''.

«Υπερβάλω; Αλήθεια γιαγιά; Τόσο καλές φίλες γίνατε που πλέον εγώ καταλήγω ο λάθος της υπόθεσης; Αλλά, γιατί είμαι λάθος τώρα;» κάνω μια παύση και σηκώνομαι όρθιος «Είμαι λάθος που ζητάω να λαμβάνονται και τα δικά μου λόγια και θέλω υπόψη; Που για άλλη μια φορά, έκανε αυτό που η ίδια γούσταρε, έχοντας με κυριολεκτικά γραμμένο; Από πού και ως που το παιδί μου να τραβολογάει από εδώ και από εκεί δίχως καμία επίγνωση από εμένα; Μου λες;» ρωτάω πηγαίνοντας πάνω, κάτω φανερά θυμωμένος.

«Χρειαζόταν μια αλλαγή Harry και η ίδια αλλά και το μωρό. Μετά τον χαμό της Jessie, ήταν σκληρό και δύσκολο. Ακόμη, οι σχέσεις σου μαζί της έχουν ψυχρανθεί ήδη αρκετά και δε νομίζω να ήσουν θετικός στην ιδέα της. Και όσον αφορά με ποιο δικαίωμα...» σταματάει για να εισπνεύσει «...με αυτό που της έδωσε η Jessie. Αν θυμάσαι, άφησε την κόρη σας στην κηδεμονία της. Η Lauren, όλο αυτό τον καιρό έχει σταθεί περισσότερο και από μητέρα στο παιδί.» τελειώνει και για μια στιγμή παύω να πηγαινοέρχομαι πάνω, κάτω και εισπνέω βαθιά κλείνοντας τα βλέφαρα μου.

Δεν είπα πως δεν κάνει το αντίθετο γαμώτο. Είπα πως θέλω και εγώ για μια φορά, να ακουστώ και να ληφθούν υπόψη όλα όσα θα πω. Άλλωστε, το ότι δέχθηκε να ανατραφεί η μικρή, αυτό είναι καλό και την ευγνωμονώ. Η γιαγιά μου, σε αυτή την ηλικία θα ήταν δύσκολο να το κάνει. Όμως, πάλι κατάφερε να τα κάνει όλα όπως η ίδια θέλει... Αυτό με θυμώνει τέλος πάντων. Και ακόμη περισσότερο το ότι δεν έχω δει ακόμη το παιδί μου. Αυτό κυρίως.