The captain of her heart Book 3

Κεφάλαιο 6

Lauren

Το εστιατόριο που ήρθαμε με τον Sam είναι ιταλικό ''Piazza Italia'' ονομάζεται και η αλήθεια είναι ότι το ήξερα, απλά δεν είμαι λάτρης του Ιταλικού φαγητού. Άλλωστε, και στο ταξίδι του μέλιτος... Βασικά, δεν είμαι λάτρης του ιταλικού φαγητού. Καθόμαστε σε ένα ξύλινο για δύο άτομα τραπέζι, το οποίο έχει μόνο δύο λευκά από ύφασμα σουπλά, οι τοίχοι από την μεριά πίσω από την πλάτη μου είναι κόκκινη, σε αντίθεση με την απέναντι όπου υπάρχει το γνήσιο ξύλο που τα καλύπτει. Ακριβώς από δίπλα μας, υπάρχει ένα μεγάλο με στρογγυλή κορυφή παράθυρο με αποτέλεσμα να εισχωρεί αρκετό φως συν του ειδικού φωτισμού όπου το εστιατόριο μας προσφέρει. Είναι ωραία, δεν μπορώ να πω.

«Λοιπόν, δοκίμασε τα μακαρόνια με σάλτσα pesto να μου πεις πως σου φαίνεται.» με προτρέπει να δοκιμάσω ο Sam. Διάλεξε ο ίδιος και για τους δύο μας το πιάτο ημέρας, μαζί με ένα ιταλικό κρασί παραγωγής από την Βενετία.

«Ναι, φαίνονται ωραία.» απαντάω και διστακτικά πιάνω το πιρούνι μου.

«Δεν σου αρέσει η ιταλική κουζίνα;» με ρωτάει ενώ σκουπίζει με την πετσέτα του τα χείλη του.

«Όχι ιδιαίτερα.» απαντάω και αφήνω κάτω το πιρούνι, πιάνοντας το ποτήρι με το κόκκινο κρασί για να πιω μια ικανοποιητική γουλιά.

«Γιατί δεν μου το είπες; Θα μπορούσαμε να είχαμε πάει κάπου αλλού.» σχολιάζει και σταυρώνει τα χέρια του πάνω στο τραπέζι.

«Δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Αλήθεια.» του λέω και γελάει από ευγένεια.

«Σίγουρα; Αν θες μπορούμε να φύγουμε...» συνεχίζει.

«Σίγουρα. Άλλωστε, το κρασί είναι πολύ καλό.» επαινώ το κρασί και όντως είναι πολύ καλό. Δεν έχει την γνωστή ξινίλα στο τέλος, αντίθετα νομίζω ότι είναι κάπως γλυκό.

«Όντως, έχουν πολύ καλό κρασί.» συμφωνεί μαζί μου. «Την κόρη σου πως την λένε;» αλλάζει θέμα.

«Rosie...» απαντάω και είμαι χαρούμενη που λέω μόνο το όνομα της.

«Πολύ ωραίο όνομα.» σχολιάζει και γελάω. Δεν είναι και τόσο συντηρητικός και απόμακρος όπως υποστηρίζουν οι υπόλοιποι υπάλληλοι του Δήμου.

«Εσύ; Έχεις οικογένεια;» ρωτάω, αλλά νομίζω ότι η ερώτηση μου είναι ελλιπής. «Εννοώ, παιδιά;» καλά, ας υποθέσουμε ότι κατάλαβε.

«Έχω έναν γιο, κλείνει τα πέντε σε λίγες βδομάδες.» απαντάει στην ερώτηση μου.

«Πέντε; Πρέπει να νοικοκυρεύτηκες νωρίς.» σχολιάζω και πίνω άλλη μια γουλιά από το κρασί μου. Αν θυμάμαι καλά, είναι 35.