The captain of her heart Book 3

Κεφάλαιο 37

Lauren

3 μήνες μετά...

Οι ρυθμοί ζωής μας πλέον έχουν αλλάξει, όση ευτυχία ζω καθημερινά δίπλα στα παιδιά μου και τον σύζυγο μου, άλλη τόση κούραση αισθάνομαι το βράδυ που πέφτω για ύπνο. Το σώμα μου παραλύει και ορισμένες φορές είμαι τόσο κουρασμένη που θα ορκιζόμουν πως πέφτω σε κόμμα. Ο Harry με βοηθάει όσο μπορεί, έχει συνδυάσει την δουλειά με τα νέα δεδομένα και πραγματικά είναι υπέροχος, όπως και όλοι οι υπόλοιποι, η γιαγιά, η μητέρα μου, η Natalie, ακόμη και ο Liam ο οποίος μεταξύ μας σαν πατέρας θα είναι υπέροχος και δεν το είχα σκεφτεί αυτό...

Αύριο είναι τα βαφτίσια των παιδιών και των τριών παρακαλώ, αφού η Rosie ακόμη είναι αβάφτιστη. Όλον αυτό τον καιρό συνέβησαν τόσα πολλά, που το μυαλό όλων δεν μπορούσε να σκεφτεί το αυτονόητο, μα ποτέ δεν είναι αργά και έτσι τρία σε ένα... Ο Liam, θα είναι ο νονός του μικρού και γλυκού George, η Natalie της μικρής πριγκίπισσας και το Paul με την Lily της μικρής Daphne.

Τα μωρά μέρα με την μέρα μεγαλώνουν και γεμίζουν την ζωή μας με χαρά, ο τρόπος που καθημερινά αλλάζουν, τα μικρά καθημερινά πράγματα που μαθαίνουν. Η μικρή μου πριγκίπισσα παρόλο την μικρή της ηλικία είναι τόσο προστατευτική απέναντι τους, ο τρόπος που στέκεται στηριζόμενη από το κρεβατάκι της για να τους παρατηρεί ενώ κοιμούνται, το πώς τους μιλάει στην γλώσσα της και ορισμένες φορές τα χαϊδεύει και τα φιλάει ενώ τα κρατάμε αγκαλιά με τρελαίνει...

Ξαπλώνω δίπλα στον έρωτα της ζωής μου, κοντεύει μεσάνυχτα και το κορμί μου είναι πραγματικά διαλυμένο. Το χέρι του περνάει γύρω από την μέση μου και το κεφάλι μου χώνεται στην καμπύλη του λαιμού του, σφαλίζω τα βλέφαρα μου και εισπνέω το γλυκό και μυρωδάτο άρωμα του...

«Είμαι τόσο κουρασμένη...» ψελλίζω και αισθάνομαι την μύτη του να χαϊδεύει το μάγουλο μου.

«Θα σε ξεκουράσω εγώ μωρό μου.» ψελλίζει επίσης, με ένα πονηρό τόνο στην φωνή του.

Χαμογελάω. Απότομα, με γυρνάει και βρίσκεται από πάνω μου με τα μάτια του μέσα στο σκοτάδι του δωματίου να λάμπουν και να με καίνε, τα χέρια μου τυλίγονται γύρω από τον λαιμό του, ενώ τα πόδια μου αγκαλιάζουν την μέση του. Οι καστανές του μπούκλες γαργαλούν το πρόσωπο μου και γελάω, ενώ επίτηδες τις κινεί πάνω στο πρόσωπο μου γαργαλώντας με...

«Σταμά... σταμάτα Harry.» του λέω γελώντας.

«Εσύ σταμάτα μωρό μου, θα ξυπνήσεις τα παιδιά.» δήθεν με μαλώνει.

«Αν συνεχίσεις να με πειράζεις, εσύ θα φταις.»

«Τότε ας κάνω κάτι άλλο...» σχολιάζει και τα χείλη του βρίσκουν τα δικά μου.

Ένα φιλί γεμάτο πάθος να ξεχειλίζει, σαν δύο διψασμένοι άνθρωποι στην έρημο οι οποίοι αποζητούν μια όαση για να χορτάσουν νερό, μα εμείς διαφέρουμε λίγο από αυτό το παράδειγμα, δεν γίνεται να χορτάσουμε ο ένας τον άλλο. Είμαστε εθισμένοι, όσο ανταμώνουμε τόσο περισσότερο ζητάμε ο ένας τον άλλο... Τόσο περισσότερο εξαρτημένοι γινόμαστε!

Τα χέρια του με προσοχή με γδύνουν και εγώ ύστερα ακολουθώ το δικό του παράδειγμα. Το δέρμα του ανατριχιάζει σε κάθε μου χάδι και το αισθάνομαι, ο τρόπος που μυρμηγκιάζει και ανατριχιάζει με τρελαίνει, μα δεν μπορώ να παραλείψω το γεγονός του ότι και εγώ η ίδια το ίδιο ακριβώς αισθάνομαι με κάθε του άγγιγμα...

Πλέον γυμνοί, με την σάρκα του ενός να αγκαλιάζει την άλλη. Το χέρι του απλώνεται στα τυφλά πάνω στο κομοδίνο, αρπάζει ένα προφυλακτικό, σκίζει την πλαστική συσκευασία με τα δόντια και με γρήγορες, επιδέξιες κινήσεις το φοράει, αφού αφήσει ένα παθιασμένο  φιλί ξανά στα χείλη μου.

«Μη τυχόν και έχουμε κάποιο ατύχημα...» γελάει και θυμάμαι για λίγο το δούλεμα που έχει φάει όλων αυτό τον καιρό από τον Liam.

«Την ποδοσφαιρική ομάδα εννοείς;» τον μιμούμαι γελώντας.

Τον αισθάνομαι να μπαίνει μέσα μου απαλά, από τα χείλη μου ξεφεύγει ένας βαθύς αναστεναγμός, τα χέρια μου σφίγγουν την πλάτη του, ύστερα, κατηφορίζουν προς την μέση του για να τον σπρώξουν ολοένα και πιο μέσα μου, αναζητώντας τον ολοένα και περισσότερο.

Γυρνάμε απότομα, με εμένα από πάνω να κινούμαι αργά και βασανιστικά στους ρυθμούς που αυτός μου δίνει, με τα χέρια του τα οποία αγκαλιάζουν τους γλουτούς μου. Κινεί ελάχιστα την λεκάνη του, έχει αφήνει εμένα να έχω το πάνω χέρι... Αισθάνομαι γεμάτη και έτοιμη να αφεθώ μετά από πολύ καιρό. Μου είχε λείψει η ένωση μας και ειλικρινά δεν τον χορταίνω. Μεταξύ μας, αμφιβάλλω αν θα τον χορτάσω και ποτέ.

Σκύβω προς τα κάτω και ξανά διεκδικώ τα χείλη του με έρωτα, πάθος. Πλέον είμαστε ένα, είναι δικός μου και είμαι δική του!!! Αυτό δεν θα το αλλάξει κανένας και τίποτα....

(ΜΠΟΥΜ!!!)