The captain of her heart Book 3

Κεφάλαιο 34

Lauren

Εισπνοή, εκπνοή, εισπνοή, εκπνοή...

Πονάει, πονάει αφάνταστα πολύ και είμαι μόνη, ίσως σχεδόν μόνη αν σκεφτείς τη Natalie η οποία ειδοποιεί τον Harry αφότου της το ζήτησα. Είμαι χαζή, ηλίθια, ελαφρόμυαλη. Αντί να σκεφτώ την κατάσταση μου κάθομαι και βάζω χίλια δύο στο μυαλό μου, μάλλον το πάθημα πρέπει να μου γίνεται μάθημα. Αν δεν είχα πάει στη Natalie να ζητήσω την φιλοξενία της και περιφερόμουν στους δρόμους μόνη, τώρα ποιος θα ήταν δίπλα μου να με περιποιηθεί και να με βοηθήσει;

Ο Harry; Άραγε πόσο έξαλλος και με το δίκιο του θα είναι μαζί μου; Θα μου φωνάξει, θα τα ψάλει; Το αξίζω, όμως αξίζω και την αγάπη του έτσι δεν είναι; Είμαι παρορμητική, αυτό είναι ευρέως γνωστό, ύστερα και οι ορμόνες οι οποίες με παρέσυραν... Μα τον αγαπώ γαμώτο, πως γίνεται να μην τον αγαπώ και να τον αφήσω μόνο του; Είμαστε γεννημένοι για να είμαστε μαζί!

«Πως είσαι;» η πόρτα ανοίγει και η Natalie με ρωτάει πλησιάζοντας με και πιάνοντας μου το χέρι.

«Αισθάνομαι έναν έντονο και αφόρητο πόνο, όμως δεν είναι συνεχής, έρχεται και φεύγει...» της λέω ενώ ανακάθομαι με δυσκολία.

«Εισπνοή, εκπνοή όπως ο γιατρός σου υπέδειξε...» με συμβουλεύει με γεμάτο λάμψη και χαρά βλέμμα.

«Το σήκωσε;» αγωνιωδώς ρωτάω.

«Είναι καθοδόν γλυκιά μου.» απαντάει και αφήνει ένα φιλί στο μέτωπο μου.

«Τον αγαπώ.» ψελλίζω με φωνή εύθραυστη και γεμάτη ειλικρίνεια.

«Αλίμονο αν δεν τον αγαπούσες Lauren. Και βέβαια τον αγαπάς, με το λίγο που σας ξέρω όμως πρέπει να δουλέψετε το μεταξύ σας, όσον αφορά την επικοινωνία σας και τα συναισθήματα σας... Δεν πρέπει να αφήνετε το παραμικρό να εισέρχεται ανάμεσα σας και να διαλύεται ότι μέχρι στιγμής έχετε χτίσει.» με συμβουλεύει, μα ένας δυνατός σπασμός με χτυπάει.

«ΑΑΑΑΑΑ...» φωνάζω και την βλέπω να πανικοβάλλεται.

«Ηρέμησε, ηρέμησε εισπνοή, εκπνοή. Καθάρισε το μυαλό μου και σκέψου τον ερχομό των μωρών σου. Σε λίγες ώρες θα τα κρατάς στην αγκαλιά σου, τους καρπούς του έρωτα σας και θα είστε μια υπέροχη και μεγάλη οικογένεια...» λέει πιο πολύ για να ηρεμήσει τον εαυτό της, αφού είναι τρομαγμένη και μάλλον άμαθη σε τέτοια γεγονότα.

«Δεν έχεις ξανά βρεθεί σε ανάλογη περίσταση;» σφιγμένα ρωτάω.

«Μεταξύ μας, όσων αφορά γέννες πήγαινα αφού είχε τελειώσει η διαδικασία του τοκετού για τις ευχές. Ξέρεις τα κλασικά...» παραδέχεται.