The captain of her heart Book 3

Κεφάλαιο 25

Harry

Γυρνάω σπίτι, παραμονή πρωτοχρονιάς σήμερα. Η Lauren βρίσκεται στην κουζίνα με την Rosie και το σπίτι μοσχοβολάει υπέροχες λιχουδιές. Στέκομαι για λίγο κάτω από την κάσα της πόρτας και τις παρατηρώ που γελούν, τραγουδούν και είναι ευτυχισμένες.

Αισθάνομαι ενοχές η αλήθεια είναι. Δεν θέλω να της κρύβω πράγματα, από την άλλη υποσχέθηκα πως δεν θα της μιλήσω ώσπου η Rebecca καταφέρει να βρει το θάρρος και να της αποκαλύψει την άλλη αλήθεια. Φαντάζομαι την πληγωμένη της αντίδραση και η καρδιά μου πονάει, σκέφτομαι τις παιδικές της αναμνήσεις να γκρεμίζονται και όλα όσα είχε ως δεδομένα να χάνονται σαν αμμουδένιος πύργος στην άκρη της θάλασσας που το κύμα το κατεδάφισε.

«Μωρό μου, που ταξιδεύεις;» η απαλή φωνή της αντηχεί στα αυτιά μου, επαναφέροντας με.

«Τίποτα ιδιαίτερο, απλά καμαρώνω τις γυναίκες της ζωής μου.» λέω την μισή αλήθεια.

Η κόρη μου μπουσουλώντας μας πλησιάζει, σκύβω και την παίρνω στην αγκαλιά μου ανασηκώνοντας την ψηλά. Το χαριτωμένο της γέλιο γεμίζει όλη την κουζίνα, τα όμορφα ματάκια της λάμπουν από ευτυχία... Την σφίγγω στην αγκαλιά μου και δεν χορταίνω. Είναι ευτυχία το να είσαι γονιός. Ζεις και υπάρχεις με έναν σκοπό, το να αναθρέψεις σωστά τα παιδιά σου, να τους δώσεις αξίες και αρχές. Να τους μάθεις τι θα πει σεβασμός, αγάπη, ειλικρίνεια... ισότητα και κάθε λογής συναίσθημα και αξίωμα.

«Πως ήταν η δουλειά σου σήμερα; Κουράστηκες;» με ρωτάει η Lauren και επιστρέφει πίσω στο μάτι της κουζίνας για να κοιτάξει το φαγητό που ετοιμάζει.

«Όπως κάθε μέρα, με την μόνη διαφορά πως σήμερα ήταν η τελευταία μέρα αυτού του χρόνου.» παραδέχομαι και με την Rosie στην αγκαλιά μου κάθομαι στην καρέκλα του τραπεζιού.

«Χμμ, τελευταία μέρα. Εμένα πάντα με πιάνει μια μελαγχολία τέτοιες μέρες...» παραδέχεται και γυρνάει προς το μέρος μας.

«Γιατί;» αναρωτιέμαι.

«Επειδή άλλη μια χρονιά φεύγει. Το μυαλό μου κάνει μια ανασκόπηση και σκέφτομαι τι κατάφερα, αν ήμουν εντάξει απέναντι στις υποχρεώσεις και τους γύρω μου... ύστερα, σκέφτομαι πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός... Φέτος όμως, σήμερα συγκεκριμένα είμαι κάπως πιο χαλαρή θα έλεγα. Έχω εσάς, τα μωρά που σε λίγο θα φέρω στη ζωή και αισθάνομαι ολοκληρωμένη. Αυτό που με νοιάζει είναι να είμαι σωστή απέναντι σας, να σας φροντίζω, να σας νοιάζομαι...» ομολογεί και χαμογελάω. Το μωρό μου...