The captain of her heart Book 3

Κεφάλαιο 8

Lauren

Έχεις αισθανθεί ποτέ ολοκληρωμένος μόνο και μόνο από το χαμόγελο ευτυχίας που το άλλο σου μισό βιώνει; Το να κοιτάς τα μάτια του που λάμπουν από χαρά, τα χείλια του που δεν παύουν να χαμογελούν και τα δάκρυα συγκίνησης που τρέχουν από τα μάτια του; Έχεις νιώσει ολοκληρωμένος μόνο και μόνο από αυτό; Ειλικρινά, σου εύχομαι να το ζήσεις. Δεν υπάρχει ομορφότερο συναίσθημα του να χαίρεσαι με την χαρά του, το να σε κοιτάει αναζητώντας την επιβεβαίωση σου, ζητώντας του να ομολογήσεις και εσύ ο ίδιος πως δεν είναι ένα απλό όνειρο, πως μιλάμε για μια όμορφη και αληθινή πραγματικότητα.

Τα όνειρα, ύστερα από καιρό παύουν να μας συντροφεύουν στον ύπνο μας. Γίνονται αληθινά, τα βιώνουμε με σάρκα και οστά μπροστά μας. Για εμένα, το όνειρο μου να τον ξανά δω μόλις πραγματοποιήθηκε. Είναι εδώ, στέκεται ακριβώς μπροστά στα μάτια μου πιο όμορφος από ποτέ κρατώντας την μικρή πριγκίπισσα στην αγκαλιά του φανερά συγκινημένος. Αυτός, επίσης πραγματοποίησε το όνειρο του. Έχει την μοναχοκόρη του αγκαλιά, σαν φυλαχτό, σαν πολύτιμο θησαυρό την κρατά... και είμαι σίγουρη, δηλαδή, όρκο θα έπαιρνα πως αυτό ήταν το όνειρο του τόσο καιρό. Φαίνεται στα μάτια του, γεμάτα δάκρυα χαράς!

Δάκρυα, είτε μας συντροφεύουν σε δύσκολες στιγμές, που αισθανόμαστε μοναξιά, λύπη, προδοσία, απώλεια και πολλά άλλα... Είτε, σε στιγμές βαθιάς συγκίνησης, χαράς... Και στις δύο περιπτώσεις, έχουν ένα κοινό στόχο, το ξέσπασμα του ατόμου που κλαίει. Αφήνει όλη την ένταση να φύγει από πάνω του, εισπνέοντας επιτέλους βαθιά, ύστερα, από την μεγάλη συσσώρευση συναισθημάτων μέσα στην καρδιά του. Τι πιο ωραίο από το να αισθάνεσαι χαλαρός, δίχως στρες και έντονα συναισθήματα στην καρδιά;

Φανερά συγκινημένος κρατάει την Rosie στην καρδιά του. Μπορώ να διακρίνω την αμηχανία του, το ότι αισθάνεται πως όλο αυτό είναι ένα όνειρο και θα ξυπνήσει, η δυσπιστία έχει θολώσει τα μάτια του, παρέα με κάποια δάκρυα χαράς που ελευθερώνονται. Με κοιτάει κάποιες στιγμές, ζητώντας επιβεβαίωση πως όλο αυτό είναι αλήθεια, δεν μπορώ να κάνω τίποτα άλλο από το να γνέψω θετικά και εγώ η ίδια φανερά συγκινημένη από την εικόνα του κρατώντας την μικρή μας κόρη αγκαλιά. Κόρη μας, όσο περίεργο και να ακούγεται αυτό το παιδί θα θεωρείται κόρη μας. Σκουπίζω τα δάκρυα μου διακριτικά και γυρνάω την πλάτη μου, προχωρώντας προς τον πάγκο της κουζίνας για να πάρω ένα χαρτομάντιλο ώστε να σκουπίσω την μύτη μου. Όσο και να μην θέλω να κλάψω και να φανώ δυνατή, πάντα άλλο τόσο λυγίζω και αφήνω την συναισθηματική μου πλευρά να υπερισχύσει.