The captain of her heart Book 3

Κεφάλαιο 40

Lauren

Ξαπλωμένη στην ζεστή αγκαλιά του, το κεφάλι μου χωμένο στην καμπύλη του λαιμού του να εισπνέω το απαλό άρωμα του το οποίο με μαγεύει. Τα χέρια του τυλιγμένα γύρω από την μέση μου, κρατώντας με προστατευτικά. Είναι όμορφο να βρίσκεσαι στα χέρια του θησαυρού σου, όμορφο να ξέρεις πως αγαπιέσαι όσο αγαπάς και ίσως και περισσότερο.

«Harry...» ψιθυρίζω για να δω αν είναι ξύπνιος, ένα μουγκρητό με διαβεβαιώνει πως με ακούει «...θέλω να σε ρωτήσω κάτι.» συνεχίζω κάπως διστακτικά.

«Τι συνέβη;» η φωνή του ακούγεται ήρεμη και σοβαρή.

«Θέλω να σε ρωτήσω για κάτι που αφορά το παρελθόν, είναι μια έντονη περιέργεια απλά...» απολογούμαι πριν τον ρωτήσω.

«Πες μου τότε.» ζητάει, χαϊδεύοντας την πλάτη μου απαλά.

«Όταν ήσουν μακριά, στις εμπόλεμες ζώνες...» ξεκινάω, σηκώνω το πρόσωπο μου για να τον κοιτάζω και τα μάτια του ήδη με κοιτάνε.

«Συνέχισε.» ζητάει.

«...σου έγραφα γράμματα, πέντε συνολικά και όλα μου γύρισαν πίσω, σε κανένα δεν απάντησες να μου έλεγες έστω ένα ότι ήσουν καλά. Καταλαβαίνω πως σε είχα πληγώσει, περισσότερο από ότι πληγώθηκα εγώ με την συμπεριφορά σου απέναντι μου...» λέω και ξεφυσάει βαριά.

«Lauren...» άλλη μια φορά ξεφυσάει «...αυτά τα γράμματα, δεν μου ήρθαν ποτέ! Πριν λίγο καιρό τα ανακάλυψα, εκείνη την μέρα που εσύ ανακάλυψες το τεστ πατρότητας.» σχολιάζει και σμίγω τα φρύδια μου.

«Και γιατί δεν μου είπες τίποτα;» ανασηκώνομαι.

«Συνέβησαν πολλά από τότε...» σχολιάζει και η αλήθεια είναι ότι καταλαβαίνω.

«Τότε, αν εσύ δεν ήσουν αυτός που τα γυρνούσε τότε ποιος; Τα γράμματα ήταν ήδη αναγνωσμένα όταν επέστρεφαν στα χέρια μου.» αναρωτιέμαι και τα σμαραγδένια του μάτια γυαλίζουν.

«Ο μόνος που μπορώ να σκεφτώ, είναι ένας από τους ανώτερους εκεί πέρα ο οποίος δεν με χώνευε.» απότομα απαντάει.

«Τι πέρασες εξαιτίας μου;» τον πλησιάζω χαϊδεύοντας το μάγουλο του.

«Σςςς, δεν θέλω να ξανά γυρίσουμε στα παλιά. Κοιτάμε μπροστά τώρα.» σφαλίζει τα μάτια του, ενώνοντας τα μέτωπα μας.

«Σε αγαπώ, να το θυμάσαι.» ψελλίζω δακρυσμένη.

«Το θυμάμαι, μα εσύ να θυμάσαι πως εγώ σε αγαπώ περισσότερο.» σχολιάζω, φιλώντας τα χείλη μου παθιασμένα.