Sweetest Lie

Chapter 24

RHOANN

I woke up crying, trembling. Ang batang imahe ni Shevaya lang ang paulit-ulit na tumatakbo sa isipan ko.

Aya…

That innocent kid.      

I need to see her. I need her…my person.

“R-rhoann..” I close my eyes, wanting to feel the same comfort she offers me. Pero wala. All I want right now is a tight hug from her. From shevaya.

Mabilis kong inalis ang kumot na tumatakip sa kalahati ng katawan ko, hindi na rin ako nagulat nang makitang nakatayo sa gilid ng kama si Miss Amira. She was the person who called me.

“Ma’am…” paos ang boses kong tawag dito. “I need to go home,” sambit ko.

Hindi ako mapapakali hangga’t hindi ko nakikita si Eva. I need to see her.    

Ang mga nakita ko, panaginip man o parte ng nakaraan ni Rk ay wala na akong pakialam. Shevaya save me.

Naiiyak na naman ako nang maalala ang mga taong nakita ko.

Rk…

How dare you forget about her? Paanong nakalimutan mo siya? She didn’t die, buhay na buhay si Khali, so why? Of all people?

And Ysabelle..

Ysabelle..

Nanlaki ang mga mata ko ng marealize na baka iisa lang ang Ysa na nakita ko sa panaginip at sa Ysabelle na tinutukoy ni Miss.

Did she die?

Nalilito ako, hindi ko alam kung ano at sino ang uunahin ko.

“It’s late, please. Go back to bed.” pilit na hinahawakan ni Miss Amira ang mga kamay ko. Hindi ko siya magawang pakinggan, si Shevaya lang ang gusto kong makita.

“Ma’am, si Eva. G-gusto ko po siyang makita.” kinakabahan man sa klase ng tinging ibinibigay niya ay nagawa ko pa rin naman itong salubungin.

“You stay here, Rhoann. There’s no reason for you to meet her at this hour. You haven’t eaten anything yet.”

Hindi pwede, hindi ako pwedeng maging sunod-sunuran na lang din kay Miss Amira. Hindi naman yata sasama ang loob niya kung ipipilit ko ang gusto ko ngayong gabi. Hindi rin naman kasi ito makapaghihintay dahil hindi rin ako mapapakali kung hindi ko makikita ang taong iyon.

“I have reason, ma’am.” rason ko pa upang payagan niya ako.

“And what is that?” kunot noong pinag-cross nito ang mga braso. Animo’y nagbabanta sa akin at isang maling sagot ko lang ay sisiguraduhin niyang makakatulog akong muli.

“B-basta po,” naglakad ako papunta sa closet para kumuha ng damit na pamalit. Nakasunod lang din sa akin si Miss Amira.

“Rhoann, ano ba!” inis nitong hinablot ang balikat ko dahilan ng pagharap ko sa kanya. “Do you even know what time is it na? Stop being this hard-headed, will you?”

“Ma’am, hindi niyo po kasi naiintindihan,” marahan kong inalis ang kamay niyang nakahawak pa rin sa balikat ko. “Kahit anong oras pa naman po iyan, basta makita ko lang si Shevaya.”

“Didn’t I tell you to stop liking her!?” matinis ang boses na tanong nito, unti-unti na ring namumula ang pisnge maging ang tungki ng ilong.

“I don’t like--”

“But you love her, damn it! I told you to stop loving her! I--I thought you like me? Were you bluffing about your feelings for me ‘ha?”

“Ma’am, I need to confirm somet---” something. Kung totoong nagkakilala na nga ba kami--sila ni Rk.  Iyon dapat ang sasabihin ko pero pinutol na naman niya.