KADER

6. Bölüm

Yağız , Zelihayla konuştuktan sonra işyerine gelmişti . Her zaman yaptığı gibi odasına girmeden önce sekreteri Semra Hanımdan bir kahve istedi . Kahve içmeden bir türlü çalışmaya başlayamıyordu . Semra bir teyze gibiydi onun için . Zor zamanlarında ona sığınırdı Yağız . Semra Hanım ellili yaşlarındaydı ama hiç çocuğu olmamıştı . Bu yüzden patronunu çocuğu yerine koyuyor , Yağızın da bu durum hoşuna gidiyordu .

Aslan arladaşının işe geldiğini görmüş hemen onun yanına gitmek için yola koyulmuştu. Koridorda yürürken çevresindeki insanlara selam vermeyi unutmuyordu . Yağızın odasının önüne geldiğinde Semra Hanıma göz kırptı ve kapıyı çalmaya tenezzül bile etmeden içeriye girdi .

Yağız bu terbiyesizin bir tek arkadaşı Aslan olabileceğini biliyordu . Bu yüzden de boşuna kafasını işinden kaldırmadı ve konuşmaya başladı .

"Yavaş Aslan yavaş . "

"Of be oğlum amma sıkıcısın sende . Ne o gizli saklın mı var yoksa benden ? "

demişti yüzünde bir sırıtışla . Arkadaşının ima ettiği şeyi anlamıştı Yağız hemen arkadaşına çıkıştı .

" Aslan !! Kaşınma istersen . "

" Tamam tamam bir şey demedim .Eee nasıl yeni hizmetçin geldi mi ?"

"Neden sabah sabah odama damladığın şimdi belli oldu . Geldi ne yapacaksın ?"

" Güzel mi bare ?"

"Güzel . "

"Ooo Yağız Beyimiz beğenmiş o zaman bize laf düşmez . "

"Kızın iki tane çocuğu var Aslan . Dikkatli konuş istersen . "

"Hemen de korudun bakıyorum . Tamam canım birşey demedim güzel hizmetçine "

"Aslan çıldırtma beni . Kimseyi koruduğum falan yok . Lafını bil de öyle konuş diyorum ama bu yaştan sonra senin adam falan olacağın yok anlaşılan . "

"Bu ağır oldu ama Yağız . Sana da aşk olsun . Bak altını çiziyorum . Aşk olsun dedim "

dedi Aslan yine imalı bir sırıtışla . Yağız hepten sinirlenmişti . Arkadaşı biraz daha ciddi olsaydı ne olurdu sanki?

"Tamam tamam . Şimdi gidiyor olabilirim ama sonra yine geleceğim . "

"Gelirken başına taş düşsün de geleme emi. Allahım sen bana sabır ver . Nereden buldum ben bunu . "

dedi Yağız ama biliyordu her ne kadar arkadaşına kızsa da o olmadan hayatı çok tatsız olurdu .

Zeliha evdeki eksikleri aldırmak içi Can'ın yanına gitti .

"Günaydın . Can Bey siz misiniz ? "

"Evet . Sen de Zeliha olmalısın ."

" Evet . Can Bey evde bunlar eksik de alabilir misiniz diye soracaktım . "

"Tabiki . Benim işim bu ama rica ederim Zeliha bana bey deme kendimi kötü hissediyorum . Bana sadece Can desen yeterli olur . "

"Peki bundan sonra öyle derim . "
demişti Zeliha ama şimdiden biliyordu bunu yaparken çok zorlanacaktı .

Can otuzlu yaşlarında bekâr bir adamdı . Sevdiği bir kız vardı ama ona açılmadan önce biraz para biriktirmek istiyordu . Sonuçta bu işler kolay değildi . Sağ Olsun Yağız Bey kendisini kırmamış ve işe almıştı .

Can alacakları almak için arabaya bindi ve yola çıktı . Bu sırada Zeliha çoktan içeri girmiş işe koyulmuştu bile .

Yağız Aslana görünmemek için her ne kadar çabalasa da yine de arkadaşına yakalanmıştı.

"Ne o güzel hizmetçini mi özledin ? Sen bu kadar erken işten çıkmazdın . "

"Saçma sapan konuşma Aslan . Başım ağrıyor . Hem kız daha işinde yeni . Bugün ilk günü . Gideyim de bir bakayım dedim . Sende milleti rahatsız etme de işine bak . "

"Peki patron . Sen öyle diyorsan . Patronun isteği benim için bir emirdir . "

dedi Aslan sırıtarak ardından da Yağızı yalnız bıraktı .

Yağızın başı çok kötü zonkluyordu . Biran önce eve gitmek ve uzanmak için can atıyordu adeta .

Zelihanın isteklerini sağolsun Can almış Zeliha da yemekleri hazırlamıştı. Daha fazla yapılacak bir iş yoktu . Geriye bir tek Yağız Beyin gelmesi kalmıştı . Aklına çocukları geldi Zelihanın . Zaten hiç aklından çıkmıyorlardı ki . Burnunda tütmüştü her ikisi de . Şuan çocukları yanında olsaydı onlara sıkıca sarılırdı . Aklına Halime Anayı aramak geldi . Eline telefonunu aldı ve yavaşça numarayı çevirdi .

"Alo kızım . Nasılsın? İşlerini yoluna koyabildin mi ? "

"Koydum Halime Ana koydum . Yeğenin iyi bir adama benziyor . Bir sorun yok şimdilik ."

"İyi kızım . Çok sevindim . Inşallah bundan sonra da olmaz . "

"İnşallah Halime Ana . Çocuklar nasıl ? Uyudular mı? "

"Emir uyudu kızım ama Ayşe hala ayakta . Sen yokken uyumaya zorlanıyor herhalde. "

"Ayşeyi verebilir misin telefona Halime Ana ? "

"Tabi kızım . Bekle biraz. "

"Alo annecim . "

"Ayşem . Nasılsın kızım ? Ne yapıyorsun ? "

"Seni bekliyorum anne. Gelmeyecek misin ? "

"Gelmez olur muyum kuzum . Geleceğim ama şimdi değil . Sen sakın Halime Ananı üzme olur mu ? "

"Tamam anne üzmem ama sende mutlaka gel olur mu ? Çok özledim ben seni . "

"Ben de kızım . Ben de çok özledim seni . Merak etme çok çabuk geleceğim yanına ."

demişti Zeliha kızına . Elinde olsa hemen şimdi kızının yanına gider ve ona kocaman sarılırdı ama elinde değildi işte . Bu zalim hayatta insan her istediğini ne yazık ki yapamıyordu . Gözünden bir damla yaş döküldü Zelihanın . Ağlamak istemiyordu artık . Kocasının ölüm haberini aldığında çok ağlamış , bu dünyaya isyan etmişti . Daha fazla ağlamak ona sadece zaman kaybettirirdi . Kaybedecek zamanı yoktu oysaki Zelihanın . Gözlerine gelen yaşları hemen eliyle sildi . O sırada kapı çaldı . Evin beyi sonunda gelmişti ...

Merhaba arkadaşlar . Öncelikle hikayemi okuduğunuz için çok teşekkür ederim . Yorum ve oylarınızı bekliyorum . Yeni Bölüm büyük ihtimalle akşama doğru gelecek . Kahramanlar yavaş yavaş tamamlanıyor geriye bir kaç kişi kaldı sadece .

Yeni kişiler hakkında ne düşünüyorsunuz?

Sizce Aslan hikayeye renk mi veriyor yoksa sizi sıkıyor mu ?

Peki Yağız sizce Zelihayı görünce ne yapacak ?

Yağızın davranışlarını nasıl buluyorsunuz ?

Görüşleriniz benim için çok önemli . Lütfen desteklerinizi eksik etmeyin . Sizleri seviyorum :)