Gidecekleri yere sonunda varmışlardı . Yağız arabayı park edip yanındaki karısına baktı . Zeliha ve çocuklar yola dayanamamış sıcak havanın da etkisiyle uyuya kalmışlardı . Karşısındaki manzaraya gülümsedi Yağız . Çocuklar da aynı anneleri gibi uyuyorlardı . Nasıl da benziyorlardı annelerine ? Yağız kemerini çıkardı ve yavaşça Zelihanın üstüne eğilip yanağına bir öpücük kondurdu .Bu hareketiyle Zeliha gözlerini açmıştı .
"Geldik mi ?"
diye sordu sessizce Zeliha .
"Evet . Artık rahatlayabiliriz . Hadi inelim . "
"Tamam "dedi Zeliha ve çocukları uyandırmamaya dikkat ederek kapısını usulca açıp dışarıya çıktı . Ardından kucağına uyuyan Emiri aldı ve eve doğru yürümeye başladı . Yağız kucağında kızıyla yanına geldiğinde hep birlikte içeriye girdiler ve çocukları biran önce yatağa yatırdılar . Evde bir şey olmadığından Zeliha Yağızı alışverişe gönderdi . Eline bir liste tutuşturmayı unutmamıştı tabiki de . Sonuçta Yağız ne alacağını bilemeyebilirdi .
Zeliha eşyaların üstündendeki örtüleri teker teker kaldırdı . Ardından da evi biraz havalandırmak için camları açtı. Gün akşam saatlerine yaklaşmıştı ama hava hala çok sıcaktı .
-Dedikleri kadar varmış . Ne kadar da sıcak . Ben de bizim köyü sıcak sanırdım .
diye geçirdi içinden . Evi gezinmeye karar verdi . Burası iki katlı bir villaydı ama o kadar da büyük değildi . İstanbuldaki evlerine benziyordu ama farklı olarak buranın büyük bir arka bahçesi bulunuyordu .
-Mangal yapmak için ideal .
diye düşündü ve bunu aklının bir köşesine yazdı .
Yağız alışveriş merkezine girip içerinin soğukluğuyla derin bir nefes aldı . Yılın bu aylarında Antalya çok sıcak oluyordu . Bunu bildiği halde ailesini buraya getirdiği için kızsa da hoş vakit geçireceklerine inanıyordu . Zelihanın verdiği listeyi çıkarıp gözden geçirdi . İlk başta deterjan reyonuna girmeye karar verdi
-Bulaşık deterjanı tamam , bulaşık süngeri tamam . Sanırım artık yemek reyonuna gitmeliyim .
diye kendi kendine konuşurken alması gereken diğer şeyleri de aldı ve kasaya geçerek parayı ödedikten sonra arabasına bindi . Uzun zamandır işlerini bırakıp da tatile çıkmamıştı (tabi vurulmasını saymazsak )
-Burası gelmeyeli ne kadar da değişmiş
diye düşündü . Yarın erkenden kalkıp karısına etrafı gezdirse iyi olacaktı .
Zeliha kocasına kapıyı açıp elindeki poşetlerin birkaçını aldı ve mutfağa yöneldi . Yağız da karısını takip ediyordu . Zeliha mutfağa girince elindeki poşetleri masanın üstüne bırakıp ocağın başına geçerken Yağız da aldıklarını yerleştirmeye başladı . İkisinin de karnı kurt gibi acıkmıştı . Yağız işi bittikten sonra karısına kaçamak bir bakış attı . Zeliha ocağa yeni koyduğu yemeği karıştırmakla meşguldü . Karısının yanına gitti ve arkasından beline sarılıp boynuna bir öpücük bıraktı .
"Çok güzel kokuyorsun "
Zeliha kocasının bu hareketiyle gülümsedi .
"Öyle mi ? Oysaki ben terli olduğumu sanıyordum ."
"Buranın havası çok sıcak öyle değil mi ?"
"Evet öyle gerçekten de "
Yağız aklına gelen fikirle gülümsedi ve kendisine dönen karısına bakarak neşeyle
"Ama denize girmek için ideal . Yarın gideriz hep birlikte ."dedi.
"Deniz mi ?"diye sordu Zeliha endişeyle .
"Evet ne oldu ki ?"
"Hiiç ...Şey ...ben sadece yüzmeyi bilmiyorum ."
"Öyle mi?" diye sordu Yağız şaşkınlıkla . Zeliha kocasının bu haline hak verdi ve durumu açıklamaya başladı .
"Bizim orada deniz yok biliyorsun . Öğrenmeye hiç zamanım olmadı ."
"Anladım ."diyebildi Yağız sessizce . Ardından aklına gelen fikirle gülümsedi .
"Merak etme ben sana öğretirim"
Zeliha kendisine pek güvenmese ve korksa bile kocasını kırmamak adına
"Pekala. Öyleyse bir deneyelim " dedi ve kaynayan yemeğin altını kapattı . Yağızla masayı kurduktan sonra afiyetle yemeklerini yediler .
Yağız yemeği bitince karısına gülümseyerek
"Ellerine sağlık "
dedi . Karısı gerçekten de çok güzel beceriyordu şu yemek işini .
"Afiyet olsun canım "
"Bu kadar güzel yemek yapmayı nereden öğrendin"
diye sordu merakla Yağız . Zeliha hüzünlense de anlatmaya başladı .
"Ben çok küçükken annem öldü . O yüzden de yemek işi bana kaldı . Fazla güzel yemek yapamıyorum aslında . Elimden geleni yapıyorum sadece "
"Annen kaç yaşındayken ölmüştü ?"
"On yaşında var ya da yoktum . Hastalandı bir gün sonra da öldü . Babam baktı bana "
Sessizce
"Anladım zor olmuştur senin için "
dedi Yağız anlayabiliyordu karısını .
"Öyle ama eminim senin için daha zordur ."
diyerek kocasının elini tuttu Zeliha . Kim bilir be acılar çekmişti kocası .
"Halime Sultan hep yanımda oldu . O kadar da zorlanmadım "
"Çok iyi bir kadın "diye demeden edemedi Zeliha .
"Kesinlikle " diye karısını onayladı Yağız . Zeliha yerinden kalktı ve
"Hadi sen salona geç ben de masayı kaldırayım "
diyerek tabakları topladı .
"İstersen yardım edebilirim ."
dedi Yağız . Karısının yorulmasını istemiyordu .
"Gerek yok canım. Hem zaten bütün gün araba kullandın "
"Peki öyleyse "
Yağız salona doğru ilerledi ve televizyonu açıp kanallara baktı . Televizyonda her zamanki gibi güzel bir şey yoktu . Gelen karısına döndü ve karısının yanına oturmasını bekleyerek
"Yarın benimle bir yere gelmeni istiyorum . Başbaşa bir yemek yiyelim "
dedi .
"Başbaşa mı? "
diye sordu Zeliha şaşkınca
"Evet "
"Peki çocuklara ne olacak ?"
"Merak etme onlara bakması için tanıdığım birisini ayarladım"
"Pekala "dedi Zeliha ve kocasının göğsüne sokuldu . Acaba kocası onu nereye götürecekti ?
MERHABA ^_^ Nasılsınız bakalım ? Yine ben geldim :) Neyse sizi tutmayayım da biran önce diğer bölümü okuyun :*
YOU ARE READING
KADER
ChickLitZeliha adı gibi güzel bir kadındır . Ne var ki talihi kendisi gibi güzel olamamış daha 25 yaşında olmasına rağmen iki çocuğuyla ortada kalmıştır . Zaten kader hiç yüzüne gülmemiştir ki . Ta ki Yağızla tanışana kadar . Yağız ciddi bir iş adamıdır...
