18.Bölüm

14K 833 32
                                    

Bu bölümü BaDemirci adlı arkadaşımıza ithaf ediyorum . Umarım bölümü beğenirsin canım :) İyi okumalar ...

Yağız gözlerini her sabah olduğu gibi erkenden açmıştı ama bu sabah diğer günlerden farklı olarak kollarında güzeller güzeli karısı uyuyordu . Yağız karşısında gördüğü bu manzaraya çoktan alışmıştı bile . Yağız tek eliyle doğrularak Zelihayı izlemeye başladı . Ne kadar da masum uyuyordu karısı . Dayanamayıp yanağını öptüğünde Zelihanın yüzünü buruşturmasına gülümsedi . Demek karısı huylanmıştı . Elinde olsa onu öpe öpe uyandırırdı ama Zelihanın vereceği tepkiden korkuyordu.Her ne kadar o karısına alışsa da Zelihanın kendisine alıştığını pek sanmıyordu .

Zeliha yanağına değen dudaklarla ürperdi ve yüzünü buruşturdu . Ayşesi mi yanına gelmişti acaba ? Yavaşça gözlerini açtı ve karşısında sırıtarak onu izleyen Yağızla karşılaştı . Ne yani kendisini öpen Yağız mıydı ? Peki ama neden öpmüştü ki Zelihayı ? Yağızın sesini duymasıyla düşüncelerini bir kenara fırlattı .

"Günaydın karıcığım ."

demişti Yağız gülümseyerek .

"Günaydın ."demekle yetindi Zeliha ardından

"Yüzümde bir şey mi var ? Neden bana öyle bakıyorsun ? "

diye sordu merakına yenilerek .

"Çok güzelsin ."

cevabını duymayı beklemiyordu. Duyduğu cevapla yüzünün yandığını hissetti . Büyük ihtimalle yüzü kızarmıştı . Bu duruma daha çok utanarak başını olabildiğince yastığa gömdü . Onun bu haline kahkaha atan Yağız

"Sana kırmızı çok yakışıyor karıcığım ."dedi.

"Yağız dalga geçme ne olur . Hem bana şöyle de deme ."

"Ne diyeyim o zaman ? Canım ? Aşkım ? Bebeğim ? Sen seç ."

dedi Yağız imkanı varmış gibi daha fazla sırıtarak . Ardından devam etti .

"Bundan sonra sana böyle sesleneceğim Zeliha . Bana alışman lazım . Nereden baksan en az bir yıl evli kalmamız gerekiyor . Bu süre zarfında benim çevremle yüz yüze gelmek zorundasın . Eğer buna alışmazsan onların yanında zorluk çekebilirsin . Anlaştık mı karıcığım ? "

Yağızın dediklerini gözden geçirdi Zeliha . Yağız haklıydı . Artık ona alışması gerekiyordu . Bundan kurtuluşu yoktu sonuçta .

"Anlaştık ."dedi ardından

"Anlaştık ...?"

"Anlaştık kocacığım ." cevabını verdi Zeliha olabildiğince kızararak . Yağız daha fazla Zelihanın üzerine gitmemek adına

"Peki öyleyse . Şimdi kalk ve giyin ben de o sırada çocuklara bakayım uyanmışlar mı diye ? "

dedi ve yataktan yavaşça kalkarak odanın kapısına doğru yöneldi . Odadan çıktığındaysa Zeliha sonunda derin bir nefes alabilmişti . Sahi hangi ara tutmuştu nefesini ? Yağızı ne zaman görse nefesi kesiliyordu adeta . Daha önce böyle bir şey başına gelmemişti . Bu ne demek oluyordu ? Acaba Yağızdan etkilenmeye mi başlamıştı ? Hızlıca kafasını salladı . Böyle bir şey imkânsızdı . Hem o hala Ahmeti seviyordu . Sahi gerçekten sevmiş miydi ki Ahmeti ? Ona saygı duyuyordu evet ama ona hiç aşık olmamıştı ki . Babası ölüm döşeğindeyken evlenmişti Ahmetle . Sırf babası mutlu olsun mürvetini görsün diye . Ahmet hep iyi davranmıştı Zelihaya ama onun karşısında utanıp çekindiğini hiç hatırlamıyordu . Arkadaşı gibi görmüş öyle sevmişti Ahmeti ama Yağız çok farklıydı . Aralarından hiç bir bağ olmadan çocuklarına sahip çıkmış , onları oğlum ,kızım diye sevmeye başlamıştı . Üstelik evlilikleri gerçek bile değildi . Başka kim yapabilirdi ki onun yaptığını ? Hem sonra Zelihayı hiç küçümsememiş , ondan hiç utanmamıştı . Kendisine acıdığını da hiç hissettirmemişti Zelihaya . Acımıyordu da zaten . Yağız gurur duyuyordu karısıyla . Böyle bir anneyle tanıştığı için çok memnundu . Hayatına Zeliha ve çocukları girdikten sonra hayatı daha da renklenmişti Yağızın . Bunu hissediyordu . Ailesi trafik kazasında öldükten sonra bütün neşesini kaybetmişken yeni bir ailesi olmuştu . Yeni ailesini de kaybedemezdi . Kararını vermişti artık Yağız . Zeliha ona bir aile vermişti ve o bu aileye elinden geldiğince sahip çıkacaktı .

Yağız çocukların odasına girdiğinde ikisi de mışıl mışıl uyuyordu . Yağız Emirin yanına gidip açılan üstünü örttü . Emirin mis gibi kokusu dolmuştu adete burnuna . Böyle bir oğlu olduğu için çok şanslıydı . O an bütün gün evde kalmak ve çocuklarla vakit geçirmek istedi ama bu imkânsızdı . Şirkette halletmesi gereken işleri vardı . Hem bu gün Yasemin Hanımın evdeki son günüydü . Artık kurum kararını belirtecekti . Çok heyecanlıydı Yağız . Biran önce Yasemin Hanımın gelmesini istiyordu .

Zeliha çalan kapıya kucağındaki kızını bırakıp kapıya yöneldi . Kapıyı açtığında karşısında Yasemin Hanım ve tanımadığı bir adamla karşılaştı . Kurumun kararını bildirmek için gelmiş olmalılardı . Hemen içeriye buyur etti onları Zeliha . Zeliha kahve yapmak için mutfağa gitmişken Yağız gelenlerin yanına geçmiş ve koltuktaki yerini almıştı . Heyecanla kararı bekliyordu . Yasemin Hanımın yüzü gülüyordu . Demek ki iyi haberler verecekti . Daha fazla bekleyemedi Yağız ve sordu .

"Karar açıklandı mı ?"

"Evet açıklandı . Maddi durumunuz göz önünde bulundurularak çocuklarla iyi ilgilendiğiniz gerçeği doğrultusunda çocukların anneleri Zeliha Hanımda kalmasına karar verildi . Tebrik ederiz ."

Yağız mutluluktan ne yapacağını bilemedi ve kahveleri çoktan dağıtıp yanına oturmuş olan Zelihaya sıkıca sarıldı . Zeliha bu sırada mutluluk göz yaşları döküyordu .

"Teşekkür ederim ."dedi Zeliha Yağızın kulağına

"Çok teşekkür ederim . "diye yineledi .

"Asıl ben teşekkür ederim Zeliha . Yanımda olduğunuz için. " demişti Yağız .

Yasemin Hanımla yanındaki beyi geçirdi Zeliha . Ardından Yağızı işe gitmesi için zorladı . Yağız işe gitmemek için direniyor çocuklarla birlikte kalmak istiyordu ama Zelihanın sözünü dinledi ve işe gitmek için yola koyuldu . Hem arkadaşı ile konuşması gereken çok önemli bir konu vardı . Biran önce Aslanla konuşmalı ve ondan yardım istemeliydi . Ne de olsa evliliği söz konusuydu .

Evet arkadaşlar yine yeni bir bölümle karşınızdayım :D Öncelikle hikâyemi okuyup beğenen ve yorum yapan herkese çook teşekkür ederim :)

Bölümü nasıl buldunuz ?

Acaba Yağız Aslanla ne konuşacak ?

Yorumlarınızı merakla bekliyorum :)

→ ÖNEMLİ DUYURU !!!

Arkadaşlar yarın tatile gidiyorum bu yüzden bir hafta kadar yeni bölüm paylaşamayacağım . Bu yüzden hepinizden çok özür dilerim . Ama 22 Eylül de inşallah sizinle olacağım . Lütfen takipte kalın :)

KADERHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin