KADER

21.Bölüm

Bu bölümü yazarbusra arkadaşımıza ithaf ediyorum . Ayrıca arkadaşımızın yazmış olduğu Aşkın Celladı adlı hikayeyi şiddetle öneririm . Gerçekten tek solukta okuyacağınız tarihi bir kurgusu var . Iyi okumalar :)

Bu arada arkadaşlar zllwho ile yaptığımız röportaj yayınlandı .Sizler için merak ettiğiniz tüm soruları cevapladım.Bölümü okumadan önce röportajı okumanız sizin için daha iyi olur Röportaja profilimden ulaşabilirsiniz . Kitabın adı İstek Röportajlar . Lütfen beğenmeyi unutmayın ayrıca yorumlarınızı da bekliyorum ^-^ . Şimdiden teşekkürler :*

Yağız hışımla odasına girdi ve masanın üstündeki bütün dosyaları yere fırlatarak pencereye doğru ilerledi . Ellerini beline yerleştirip karşısındaki manzaraya bakmaya başladı . Bir yandan da derin nefes alıp veriyor , kendisini sakinleştirmeye çalışıyordu . Aslan arkadaşını ilk defa böyle görüyordu . Derdi de neydi arkadaşının ? Neden böyle davranıyordu . Bir sorun mu vardı ? Yavaşça odanın kapısını kapatıp arkadaşının arkasından ilerledi .

" Ne oldu Yağız ? Sorun ne ? "

diye sordu en sonunda . Yağız duyduğu soruyla elini saçlarının arasından geçirdi ve

"Sorun Zeliha ."

dedi .

"Hala eski kocasını seviyor !"

Yağız olan siniriyle sandalyesine tekme atıp bağırmaya başladı .

"Lanet olsun !!! Beni hiç bir zaman sevmeyecek !"

"Bunu da nereden çıkardın ? O mu söyledi yoksa ?"

"Hayır ama rüyasında ailesini görmüş . Neymiş efendim çok mutlularmış . Beni görse ben de sunarım ona mutluluğu ama hanfendi yüzüme bile bakmıyor ? "

"Dur be oğlum . Hemen celallenme. Belki ailem dediği anne babasıydı . Amma kıskançsın . Madem bu kadar çok kafaya takıcaktın sorsaydın ya karına ? "

"Ne deseydim ? Hala onu mu seviyorsun diye mi soracaktım ? Üstelik alacağım cevabı zaten biliyorken . Allah aşkına daha fazla saçmalama Aslan ."

"Asıl saçmalayan sensin . Görmüyor musun kızın sana nasıl baktığını ? Bir de kendini akıllı sanırsın . Bence bu iş çoktan oldu . Zeliha sana yanık ama açılamıyor. Bir kere sorsan sonrası gelecek ama sen de korkağın teki çıktın . Erkek adam değil misin sen ? Çek kızı karşına konuş !"

"O kadar kolay değil Aslan
Beni anlayamazsın . Her sabah kalktığımda ya gitmişse diye uyanıyorum . Artık çocuklarını da aldı . Onu tutabileceğim hiçbir şeyim yok elimde ."

"Var abicim !!Aşkın var ve inan bana bu yeterli bir sebep !"

" Bilemiyorum Aslan ....Hiçbir şey bilmiyorum artık."

"Sen biraz yalnız kalıp düşün dostum ."

dedi Aslan ve Yağızın omzuna elini koyup onu destekledikten sonra odadan yavaşça çıktı . Ardındaysa düşünceli bir adam bırakmıştı .

Ali Ağa olanları öğrenmiş ve sinirden küplere binmişti . Yağız iti yüzünden tüm planları mahvolmuştu ama Zelihayı Yağıza bırakmayacaktı . Çekmecesinden silahını aldı ve odasından bir hışımla çıktı . Bu mesele bugün halledilecekti .

Zeliha kalbine giren bir sancıyla elindeki tabağı yere düşürdü . Acaba birisine bir şey mi olmuştu ? Aklındaki kötü düşüncelerden kurtulabilmek adına başını hızlıca sağa sola salladı . Böyle bir şey imkânsızdı . Öyle değil mi ? Zeliha içine dolan endişeyle telefona doğru koştu ve Yağızı aradı . Açmıyordu . Açmıyordu işte . Acaba başına bir şey mi gelmişti ? Sonra hatırladı Zeliha , Aslan toplantıdan bahsediyordu . Belki de kocası şuan toplantıda olduğundan telefona cevap vermemişti . Hemen Aslanın telefonunu çevirdi ve bir süre sonra telefon açıldı .

"Alo Aslan . Yağız yanında mı ? Ona ulaşamadım da ."

"Zeliha , aslında sana daha önce söyleyecektim ama dilim varmadı demeye ."

"Aslan bir şey mi oldu ? ! Lafı dolandırma da çabuk söyle şunu ."

"Yağız vuruldu Zeliha . Şuan ameliyatta . Sana bulunduğumuz hastanenin adresini atarım . Çocukları Cana emanet edip bin bir taksiye gel ."

Duyduklarıyla yıkılmıştı Zeliha
Ahmetini kaybetmişti şimdi de Yağızı kaybedemezdi. Dayanamazdı buna . "

"Alo Zeliha orada mısın ? .... Alo? ....."

"Bu ...burdayım Aslan . Ben ...ben hemen geliyorum ."

diyebildi Zeliha zorlukla . Sesi kesilmişti sanki . Konuşamıyordu bir türlü . Bağırmak çağırmak istiyordu ama bir türlü beceremiyordu . Demek kalbine saplanan acının nedeni buydu . Hızlıca eliyle kalbinin üstüne vurmaya başladı . Bu acıyı söküp atmak istiyordu . Eline düşen bir damlayla ağladığının farkına vardı . Ne zaman ağlamaya başlamıştı . Zaman, oyalanacak zaman değildi . Biran önce hazırlandı ve telefonunu alıp evden çıktı . Cana çocukları teslim etmeyi unutmamış ama açıklama yapmayı gerek görmeden kapının önündeki taksiye atlayıp Aslanın gönderdiği adresi söföre söylemişti . Biran önce hastaneye gitmek ve kocasını görmek istiyordu .Kocam diye geçirdi içinden . Ne kadar çabuk alışmıştı Yağıza . Ne kadar çabuk sevmişti onu .Sanki Yağız da şeytan tüyü vardı . Kalbindeki acı bir türlü dinmek bilmiyordu Zelihanın . O an anladı . Artık Yağız olmadan yaşayamazdı ...

Bir bölümün daha sonuna geldik . Beğendiniz mi ?

Bu arada röportajı nasıl buldunuz . Umarım aklınızda soru işareti kalmamıştır ^-^ .

Bugün okullar açıldı bu yüzden okula giden bütün okurlarıma şans ve başarılar diliyorum .

Yeni bölümde görüşmek üzere . Kendinize iyi bakın :*