DURAKTAKİ KATİL (TAMAMLANDI)

5.İÇİMDEKİ NEFES

Kor . İçime kocaman bir kor düşmüş gibi yanıyordu . Beynim düşünmeyi , kalbim atmayı bırakalı saatler olmuştu . Kendimi bir korun içine düşüp de her tarafım alev almış gibi hissediyordum . Bu içimdeki his neydi ? Kendimi kötü hissediyordum . İçimdeki duygular kendini kaybederken , benliğim sanki başka bir insanınki gibiydi .

Nefes alışlarım sanki alev alıyor yangını körüklüyordu . Duygularım değişiyordu . Beynimde duyulan çığlıkları durduramıyor , acı çekiyordum . Gözlerimi kapatıp nefes almaya çalıştım . Boğazıma baskı uygulayan elleri umursamadan nefes almak . Korkuyla bağırdım . Birbirine karışan rüzgarın içine doğru . Gitmeliyim . Uzaklara ...

Korkuyla yattığım yerden doğruldum . Etrafıma bakınıp ne olduğunu anlamaya çalıştım . Nerede olduğumu on saniyelik körlükten sonra denkleştirmem kolay oldu . Hâlâ uzandığım yerdeydim . Hava hiç geçmemiş gibi aydınlığında devam ediyordu . Tekrar kalktığım yere uzandım . Üzerime -ne zaman aldığımı hatırlamadığım - pikeyi tekrar örtüp gözlerimi kapattım . Saat kaçtı ? Bugün günlerden neydi ? Hiç bir fikrim yoktu . Ne yapmam gerektiğini de bilmiyordum açıkcası . Onun yüzüne korkmadan bakabilir miydim ? Buna emin değildim . Havanın soğuk olduğu dikkatimi çekmişti . Sinirle pikeye daha çok sarıldım . Üşüyordum . Sıcak evimi istiyordum . Eve gidip uyuduğum yumuşak yatağımı . Ve masamın yanına kadar getirilen sıcak çikolatamı . Hiçbiri yoktu artık .

Bu lanet olası yere tıkılıp kalmıştım . En kötüsü de ölümümün gelmesini bekliyordum . Ölümün pençesine acımasızca yakalanmayı . Derin bir nefes aldım . Kalp atışlarımı kulağımda duyabiliyordum . Nedense fazla yavaştı . Çok fazla . Kapıdan gelen seslerle korkuyla yerime sindim . Gözlerim hala kapalıydı ve açmayı da düşünmüyordum . Sonunda kapı kilidi açılınca dinlemeye başladım .

Sanki bir anda tüm bedenim alev aldı . Ateşe düşmüş gibi terlemeye başladım . Titremeye başladığımda daha ne olduğunu idraak edememiştim . Kapı kapanıp tekrar kilitlendiğinde yaklaşan ayak seslerini dinledim . Titremem artmıştı ve artık hissedebiliyordum . Nefesini duyduğumda gözlerimi neredeyse açmak üzereydim . Kalp atışlarım yükselmeye başlayınca kolumdaki eli hissettim .

'Kızıl ' alıştığım sesi bir anda kulağıma farklı geldi . Bu sefer bir katilin sesini duymuştu kulaklarım . Elini çekmediği için işimi zorlaştırıyordu . Konuşmak için ağzımı açtığımda kendimden gayet emindim .

'Dokunma bana ! ' sesim nedense cılız çıkmıştı . Sanki hasta birisi gibi . Elinin baskısını hissetmeyi bıraktığımda nefesini de duyamaz oldum. Uzaklaşan ayak sesleri de eklendiğinde derin bir nefes aldım . İyiyim . Korkma iyiyim . Kendimi avutan cümleleri kurmaya devam ediyordum . Şuan yapabileceğim tek şey buydu sanırım .

Yavaşça pikeyi ittirip koltukta doğruldum . Nereye girdiğini bilmiyordum . Ya da ne düşündüğünü . Ayağa kalktım ve ne yapacağımı düşündüm . Bir şeyler yemeliydim . Aç hissediyordum . Mutfağa yürümeye başladım . Bacaklarımı güçsüz hissediyordum . Yürüyesim bile yoktu . Nedense halsizdim . Mutfağa girer girmez etrafa bakındım .

Oradaydı , masanın karşı tarafında ellerini birbirine kenetlemiş bir şey düşünüyordu . Sinirli olduğu her halinden belliydi . Bakışları beni bulduğunda kalbimin teklediğini fark ettim . Bakışlarımı sanki ayıp bir şey görmüş gibi utanarak ondan kaçırdım . Yokmuş gibi davranmalıydım . O burada yok . Dolaba ilerledim ve kapağını açmaya çalıştım . Kollarımda tükenen güce inat buzdolabının kapağı sanki yapışmış gibi açılmıyordu . Tekrar çekmeye çalıştığımda inatla açılmamaya devam etti .

Elimi dolaba iyice dayadım ve diğer elimle hızla kapağını çektim . Tamam inat et açılma . Bir anda arkamdan dolanan ellerle neye uğradığımı şaşırdım . Yavaşça dolabın kapağını açıp tekrar arkamdan çekildiğinde içimde doldurulamaz bir boşluk oluşmuştu .