DURAKTAKİ KATİL (TAMAMLANDI)

36. KOALA

(+18) Lütfen rahatsız olacak kişiler bu bölümün üç yıldızlı kısmına kadar okumasın. (Okurların yorumuna göre karar verdiğim bir bölümdür)

***

Gözlerimi gözlerine sabitledim. Zihnimde kurduğu cümlenin yankıları dolanırken , vücudumdan ürperti geçiyordu. Ne yapacağımı bilemiyordum. Nasıl bir karar verirsem vereyim beni çıkışa götürmüyordu. Zorlanıyordum. Bu kadar büyük bir sorumluluğu alamayacak kadar zorlanıyordum. Bir yanım olmayacağını söylüyordu. Bunu yaparsam , istediği şeyin sadece bedenim olduğunu düşüneceğimi hissediyordum. Bir yandan da bedenim zevkten deliriyordu. Kasıklarımdaki sızlama beni zorluyordu. Mantıklı düşünmemi engelliyordu.

" Lanet olsun bir şey söyle ! " uyarıcı tonunu duyduğumda bir anda kafamı salladım. Ne yaptığım konusunda en ufak bir fikrim olmasa bile , kabul ettiğimi sonradan idrak edebilmiştim. Gözlerim irice aralandığında konuşmama fırsat vermeden dudaklarıma kapanmıştı.. Bedenini iyice bana iteklediğinde kasıklarıma temas eden erkekliğini hissediyordum. Ellerimi bıraktığında hiç düşünmeden tişörtümü üzerimden çıkarmıştı. Utançla ellerimi önüme örtsem de bir işe yaramadığını biliyordum. Ellerini arkama uzatarak kopçalarıma dokunduğunda sırtım yay gibi gerildi. Bedenimi yukarıya kaldırdığımda gözlerindeki alev ürkmeme neden olmuştu.

" Siktir . Arkana dön !! " bir anda kükrediğinde korkuyla uzandığım yerden kalkmıştım. Bedenimi hızla geriye çevirdiğimde kalbim kulaklarımda atıyordu. Utanıyordum. O kadar utanıyordum ki birazdan durmasını söyleyebilirdim. İki eliyle sütyenimi birbirinden ayırdığında kollarımı öne uzatıp çıkarmasına izin verdim. Kenara fırlattığı sütyenime kayan gözlerim titredi. Korkuyordum. Bunu yapamayacaktım. Yapamazdım. Ellerini sırtımda dolaştırmaya başladığında konuştum.

" Yapamayacağım " sesimi duyduğunda duracağını sansam da elleri sırtımda dolanmaya devam ediyordu. Titremeye başladığımda gözlerimi sıkıca kapattım. Ona güveniyordum. Ona canımı verecek kadar güveniyordum ama bu çok büyük bir adımdı. Bekaretimi ona verecek kadar zihnim bulanmış mıydı ? Bilmiyordum. Bildiğim tek şey bunu yapmamam gerektiğiydi. Elini belime sarmak için uzandığında hızla öne çekildim. Havada kalan ellerinin gölgesini görebiliyordum. Oda karanlıktı. Işıkları söndürmüştü. Utanmamı istemiyordu belkide ama hiç öyle olmuyordu.

"Sana yapamam dedim " sessizce fısıldadığımda nefesi enseme değmeye başladı. Ellerini saç diplerime nazikçe geçirip hareket ettirmeye başladığında sakinleşen bedenim gevşemişti. Bunu yapmasından nefret ediyordum. Zayıf yönlerimi bana karşı kullanıyordu. Ve bu ona karşı koymamı engelliyordu. Onu durdurmak istiyordum. Daha zamanı olmadığını söylemek istiyordum ama yapamıyordum.

"Sana bir daha duramam demiştim. Sen de istiyorsun ama korkuyorsun. Zor olduğunu biliyorum , korkma ,sadece kendini bana bırak " fısıldadığında bedenimi geriye çekti. Saçlarım önüme düştüğü için göğüslerimi kapatıyordu. Durduğum pozisyon rahattı. Dizlerimin üzerine çökmüş bir şekilde oturuyordum. Ama içimdeki sıkıntı rahatlamama izin vermiyordu. Ellerini tekrar bedenime doladı. Kollarımın içinden geçirdiği ellerini öne doğru uzattı. Enseme minik öpücükler bırakıyordu. Bu hoşuma gidiyordu.Ve birazdan olacakları da biliyordum.

Vücuduma dokunacaktı. Beni hissetmek için eli bedenimde gezinecekti. Buna hazırmıydım bilmiyordum. Nefesimin hızlandığını hissettiğimde nefes almaya çabaladım. Mideme giren kramplar canımı yakıyordu. Ellerini karnıma koyduğunda derin bir nefes aldım. Parmaklarını karnımda hareket ettiriyordu.Rahatlamaya çalışmalıydım. Kaskatı kesilen bedenimi gevşetmeye çalıştım. Olacak ve bitecekti. Ona aşıktım. Korksam da bu adamı seviyordum. Ve bu korkumu onunla yenecektim.