Heart Ow:
Mga TBBFIL readers,eto po ang tinatawag kong Heart Ow's personal story of the day.Naisip ko lang po ito kasi parang puro stories nalang po ang binabasa natin at sometimes ang mga story ay galing sa mga malalawak na imahinasyon ng mga authors.Itong corner ko pong ito ay nagbibigay ng mga istorya na nangyayari sa totoong buhay.At hep!hep! mga istoryang si Heart Ow ang naka experience. So eto nga,mag-uumpisa tayo ngayon.Dahil sa nangyari kanina sa akin sa Hospital na di ko makalimutan.Guto ko pong mainspire kayo at madagdagan pa ang spiritual side niyo.Let's start.
[Morning]
Nakabihis ako ngayon at ang mama ko,hinihintay namin dumating si Tito dahil nagpapatulong siyang magpa-check up.
Ang tito kong tinatawag ay kapatid ng bayaw ng mama ko.Hehehehe layo no?Pero hayaan na =D
After 10 minutes dumating na siya,nag-simula na kaming magbiyahe medyo mabilis kaming nakarating dahil hindi masyadong traffic.
[At the Hospital]
"Nak,dyan ka muna ha,tutulungan ko lang si tito mo sa taas." si mama yan,nasa groundfloor kami ngayon ng San Fernandino Hospital.
"Sige ma,dun nalang ako uupo sa tabi ng emergency room" malapit sa fire exit yun at kokonti lang tao sa lugar na yun.
Umalis na sina mama at tito.Para hindi ako mainip nilabas ko ang phone ko para mag-basa sa wattpad.
Sige basa lang ako ng basa.
Hanggang sa. . .
"Makikiraan po,bilis lang po!" yung lady guard yan.May kasama siyang isang pamilya na may hatak-hatak na parang higaan na may gulong,di ko kasi alam yung tawag dun.Nakahiga dun ang isang matandang babae.
Siyempre nasa tabi ako ng emergency room kung saan pinasok yung pasyente kaya nakasama ko ang pamilya nito.Nakinig ako sa kanila.
"Kanina kasi wala na siyang ganang kumain"sabi nung isa.
"Si Kyle nga kinakausap niya di man sumasagot,panay iling nalang daw si Mama"
So,yung dalawa ay anak nung lola.At si Kyle yata ay apo.
Umupo sila sa mga upuan na nasa E.R kung saan ako nakapwesto.Pero napansin ko yung lalaki na kasama nila.,lakad ng lakad,pabalik-balik,hindi mapakali.
"Kyle,sit down here.Just relax.Magiging maayos din ang lola mo."
Pero parang wala siyang narinig.Nag-patuloy lang siya.
KATAHIMIKAN ang sumunod.
Halos isang oras na rin at lumipas.Lumabas na ang 2 nurse na kasama ang doktor.Tumayo yung isang babae na anak nung lola.
"Dok kumusta po siya?" nag-aalalang tanong niya.
Nag-sigh ang doktor.
"Ginawa na po namin ang lahat pero sad to say hindi na talaga kaya ng pasyente."malumanay na sagot ng doktor.
Tinap nalang ng doktor ang babae saka umalis.
Malungkot ang kapaligiran,pag-iyak ang nag-hari sa parte na ito ng hospital.Isang buhay ang nawala.
Pumasok sila sa E.R para tignan si Lola.Pero si Kyle ay umalis ng makitang nakapasok na lahat ng mga kasama niya.Di ko napigilan at sinundan ko siya.Hehehe ganyan talaga si Author. =)
Bigla iyang tumigil sa tapat ng
CHAPEL.
Pumasok siya dun at umupo sa may pinakaharapan.Lumuhod siya at nakayuko habang umiiyak.Ramdam ko ang sakit na dinaranas niya ngayon dahil naranasan ko rin yan.Oo,masakit.Pero kailangan tanggpain.God has it's own reason.Maybe he want us to be STRONGER.
Nangawit na rin ako siguro kaya pinuntuhan ko na siya,epal ako.Oo alam ko,pero pampatahan lang ^_^ kaya gagawin ko ito.
"Ah Pogi,ok ka lang ba?"
"HA?" shock ang pegg!
"Sabi ko ok kalang ba?"
At nagulat ako ng bigla siyang yumakap sa akin O_O Pero I hug him back.Kinwento niya lahat sa akin,tungkol sa lola niya ang closenes nila at mga good memories.Wala pa rin siyang tigil sa pag-iyak.
Ilang minuto ang nag-daan at humiwalay siya akin.Siguro napakalma ko na siya =)
"Miss,thanks ha.Wala kasi akong mapagbuhusan nito eh,ang sakit kasi eh"ok malungkot ulit siya.
"Alam mo,pagsubok lang yan,kaya wag kang sumuko.Aja lang dapat!" very jolly kong sagot sa kanya.
"Time is a great healer kaya lilipas din yan,siguro nawala nga sila sa mundo na ito pero hindi dyan *sabay turo ko sa chest niya*" dagdag ko pa.
"Para ka namang angel,pero salamat na rin ha.Atleast medyo ok na ako.Naging palagay ang loob ko sayo.,so what's your name?" tanong niya.
Nag-smile ako sakanya bilang sagot.Ok na rin ito,dumaan lang naman ako sa buhay niya eh.Kaya kahit di na kami magpakilala sa isa't-isa.
"Ok then,talagang angel ka nga siguro,hehehehe" tawa-tawa na siya ha. =)
Lumabas nakami dun sa chapel at sakto naman pababa na sina mama pero bago ko sila lapitan humarap ako kay Kyle.
"Just always keep in your mind that God has it's own reasons on what he is doing".
----
Tapos na po ang short story ko about sa nangyari kanina ^_^ First time ko pong maka-encounter ng ganun kaya memorable po ang araw na ito. May 17,2013 saktong monthsary ng SGL.Gandang gift from God.Kaya kayo po,don't lose hope sa life ^_^ Love Yahhh all.God Bless everyone.
Paki Vote nalang po ito,salamat =)
Abangan ang next chapter ng SGL.Hihihihihihi ^_^
[♥ Ow]
