Büyük Patron (!)

31/ Bayrağı Kap!

Bölümün geç gelme nedeni, hak ettiği oy sayısını almasını beklediğimden kaynaklandı. Hepinize iyi bayramlar dilerim!

Multimedya; Arslan Cihangir (Gif açılınca Bismillah diyorsunuz.)

Keyifli Okumalar!

●●●

Samara çıkması Judith üzerime doğru gelmeye başladığın da korkudan ruhumu teslim etmek üzereydim!

Arslan'ın kolumdan tutarak beni arkasına çekmesiyle birden ışıklar yandı ve eli bıçaklı kız elindeki bıçağı yere atıp katıla katıla gülmeye başladı. Titreyen ve buz tutan ellerimi Arslan'ın kollarına koyup komik bir şey varmış gibi kahkaha atan korkunçlu kıza bakmaya devam ettim.

Biraz sonra odanın kapısından içeri elinde pasta, kulağında kulaklık olan bir adam ve arkasından alkışlayan iki kız, iki erkek girdi.

Sanki konuşmayı unutmuş gibi hissediyordum. Ya da ben, korkudan küçük dilimi mi yutmuştum?

Cılız bir sesle, bir şeyler söylemeye çalıştım ama olmuyordu. Arslan, Cem, Ceyda... Hepsi benim gibiydi.

"Ya siz, ne muhteşem bir şeysiniz ya!" Dedi elinde pasta olan adam. "Arkada gülmekten altımıza işedik! Bunca senedir piyasadayız, sizin gibi bir ekip görmedik!"

Sonunda kendine gelen Ceyda oldu. Eline geçirdiği abajurlu lambayı elinde sımsıkı tutuyordu ve korkunçlu kıza bakarak, "Ne oluyor burada?" Diye sormaya çabalıyordu.

Cem'in "Yemin ediyorum bu olanların bu kısmında benim suçum yok." Dediğini duydum.

"Tezgaha geldik." Dedi Arslan ve bir hışımla bana döndü. "Sen yaptın değil mi şeytan! Kim bilir bu kızı nereden buldun da getirdin? Yazıklar olsun sana! Insan sevgilisine bunu yapar mı?"

"Ne diyorsun be sen!" Diye cırladım. "Manyak mısın nesin altıma ettim burada! Benim hiçbir şeyden haberim yok! Kız doğrayacaktı beni kendin de görmedin mi?!"

Arslan, Cem'e dönüp, "Ulan ben sana böyle mi olacak dedim hayvan herif!?" Diye bağırdı.

"Ya bir dakika!" Diye araya girdi Ceyda. Ortalarından çıkıp karşılarına geçti fakat korkunçlu kıza yaklaşınca hemen abajuru savunup ondan uzaklaştı. "Siz ikiniz bi bok yemeye çalıştınız ama elinize, yüzünüze bulaştırdınız demi!" Diye bağırdı.

Duyduklarında gözlerim irileşirken, "Yuh!" Diye bağırdım. "Bu insanların hepsini siz mi ayarladınız! Arslan, seni geberteceğim!"
"Ya ben bi şey yapmadım bi susun be!" Diye bağırdı Arslan. Ellerimle yüzümü kapatıp hırsla bir nefes aldım ve küçük bir çığlık attım.

"Ben korktum lan!" Diye bağırdım. "Ulan, ben be ben! Ben ki katil bi mantıkla yüz yüze gelmiş kız, aklım çıkıyordu! Kekeleyerek çıkacaktım buradan!"

"Allah belamı versin, şu yaratıktan haberim varsa şu evden çıkmak nasip olmasın!" Dedi Arslan kızı işaret ederek. Kız yüzüne gelen saçları elleriyle geriye atıp, "Sensin yaratık!" Diye cırladı. Cırlamasıyla bile yerimden sıçrayıp geriye doğru adım attım. Şeytan diyor çarp ağzına iki tane! Ulan evlat olsa sevilmez!
"Abi, yemin ediyorum senin dediğin gibi geldim buraya. Kapattım gece burayı, adama dedim ki "Kızlar korkacak, biz de kahramanlık yapıp onları kurtaracağız." Vallahi billahi tillahi bu kızdan, kelepcelerden haberim yoktu!"

Hepimiz birden pastası adam ve müzik taşlarına döndük.

"Üflesenize pastayı!" Dedi korkunçlu kız. O öyle deyince hemen pastalı adama gidip pastadaki mumları üfledim. Sonra hemen Arslan'ın yanına geçtim. Güvenemiyorum, bok da çıkabilir.