Hij houdt van rood

Koude warmte

'Koud hè' had de jongen gezegd, waarschijnlijk voor de tweede keer. Ik knikte en sloeg mijn armen extra stevig om me heen. De jongen kwam dichterbij.

'Niet te doen gewoon!' zei hij, ik lachte instemmend, ik voelde me totaal niet op mijn gemak. Er schoot van alles door mijn hoofd en vervloekte mezelf. Hij leek het niet te merken, of het maakte hem niet uit. Hij kwam nog dichterbij.

'Ik denk' zei hij 'dat' nog een stap 'we elkaar maar warm moeten houden,' hij sloeg zijn armen om me heen, 'wat jij?'

'Hé kappen, weg!' zei ik geschrokken terwijl ik los probeerde te komen. Ik voelde me nog steeds moedeloos, nu nog. Hij had me te stevig vast gepakt. Ik was verrast, ik was bang.

'Is het niet lekker warm' hij stond achter me, zijn handen om mijn middel. Nog steeds probeerde ik los te breken. Niet dat het hielp natuurlijk.

'Is het niet veel beter zo?' hijgde hij in mijn nek. De kriebels liepen over mijn rug, Ik hield er van wanneer Chris in mijn nek praatte, maar dit voelde vreselijk. Weer schoten alle gedachte door mijn hoofd, wat was deze jongen van plan? Ik werd zo bang dat ik nog haarde probeerde los te komen, het lukte. Ik was vrij, tot hij mij alweer beetpakte, helaas. Mijn arm was het slachtoffer, zijn hand was koud en ruw. Hij draaide me in, net als bij de tango. Zijn arm ging om mijn middel, onder mijn jas, onder mijn trui, zijn jas was nat. Hier kreeg ik het zeker niet warmer van...

'En nu meekomen!' fluisterde hij bruut in mijn oor, ik kon de grijns in zijn stem horen. Hij gaf een kusje in mijn nek. Chris deed dat altijd als ik hem negeerde. Ik had gewild dat Chris me zou komen redden, redden van deze klootzak, maar Chris was er niet. De jongen trok me mee. Mijn gedachte gingen alle kanten uit. "Ik moet gewoon schreeuwen, maar wat als hij me iets aan doet? Wat als hij me vermoord? Wat is hij sowieso van plan? Je weet wat hij van plan is! Misschien kan ik maar beter gewoon mee werken. Is dat wel slim? Wat kan ik doen? Gewoon schreeuwen? Dan doet hij me wat! Waarom zou hij? Wat schiet hij er mee op? Ik heb sowieso getuigen. Zou hij twijfelen? Nee, als hij dit doet zal hij niet twijfelen over geweld. Maar dan kom ik wel weg en heb ik getuigen... Daar komt iemand, dit is mijn kans. De jongen naast me grinnikte, waarom? Ik rilde en hij sloeg zijn arm nog steviger om me heen. De man die ons tegemoet kwam, kwam binnen gehoorafstand. "Als hij me wat aan doet is deze man in ieder geval getuige, dit is mijn kans. Kom je kunt het" sprak ik mezelf in gedachten toe. "HELP!" schreeuwde ik.