Hij houdt van rood

Ik ben niet 'Het verkrachte meisje'!

‘Niet dat ik het van plan was haar te vertellen, maar waarom wil je niet dat Roos het weet van V?’ vraagt Chris. ‘Ik bedoel jullie zijn toch goede vriendinnen?’

‘Ja natuurlijk, maar als Roos het weet dan weet straks iedereen het. Niet dat Roos het door zal vertellen, maar ik bedoel jij weet het nu, en m’n ouders en zusje. Ik vind het wel genoeg zo.’

‘Maar waarom dan? Schaam je je?’

‘Nee, gewoon dan hebben ze helemaal medelijden.’ Jemig waarom begrijpt Chris het niet gewoon. Natuurlijk schaam ik me niet om verkracht te zijn, denk ik Ik denk dat ik me alleen zou schamen omdat iedereen er dan ook achter kan komen dat ik het niet zo erg vond, eerder lekker. Bovendien heeft Roos Noah en mij samen gezien buiten de maandelijkse sessies om.

‘Maar dan kunnen ze toch juist een beetje rekening met je houden.’

‘Ja, dat bedoel ik. Dan sta ik straks bekend als dat meisje dat verkracht is. Dat mensen hun hand op mijn schouder leggen om hem er verschrikt af te halen omdat ik het toch wel misschien verkeerd op zou kunnen vatten. Ik wil gewoon behandeld worden.’

‘Ja, maar je bent dan ook niet gehandicapt. Mensen zullen je heus niet raar aankijken hoor.’

‘In het begin wel en ik kan het juist nu niet heb. Ik heb jou en m’n ouders al voor het aanstaren en de bezorgdheid daar hoeft de rest van de wereld niet ook nog bij.’

‘Oké…’ hij lijkt het er niet helemaal mee eens te zijn. Jammer dan.

‘Maar je zei gisteren nog dat je het lastig vond dat Roos het niet wist, ik bedoel dat zou je makkelijk op kunnen lossen. Dan hoeft niet gelijk iedereen het te weten.’

‘Chris alsjeblieft. Ik wil gewoon gezien worden als degene die ik altijd was. Niet als dat meisje dat verkracht is. Zeker niet door mijn beste vriendin. Naar wie moet ik dan als ik het juist wil vergeten? Als ik juist wil doen alsof het nooit is gebeurt?’

‘Naar mij?’

‘Jij doet ook niet normaal, je bent echt super voorzichtig. Bang om iets verkeerd te doen, bang om de verkeerde indruk te geven.’

‘Niet!’ Chris schiet vol in de verdediging.

‘Niet?’

‘Ik probeer het in ieder geval niet te doen.’

‘Maar je doet het toch.’

‘Ja, sorry hoor, ik weet het toch ook allemaal niet. Het is voor mij ook de eerste keer hoor.’

‘Ik mag hopen ook de laatste keer.’ Chris knikt alleen maar. Ik snap het ook wel, het is voor hem vast ook heel moeilijk, maar hém hij is niet in de war.

‘Daisy?’

‘Ja?’

‘Het spijt me.’ Nu is het mijn beurt om te knikken. ‘Okeej.’

‘DAISY’

‘What the… Heb je me opgewacht ofzo?’

‘Ik moet je spreken.’

‘Waarom?’

‘Kom je mee?’

‘Heb ik een keus?’

‘Nee.’ Zegt Noah, hij grijpt mijn arm en sleurt me mee richting zijn auto voor ik een weerwoord kan geven.

‘Chris begrijpt het echt niet.’ Ik ben ongelooflijk chagrijnig

‘Wat niet?’