Hij houdt van rood

De eerste keer, soort van...

‘De einige die dat kan stoppen is de politie, niet jij. Het is niet jou taak!’ brengt Chris er tegen in.

‘Maar… er gaan mensen dood!’ wat als jij de volgende bent, vul ik in mijn hoofd aan.

Chris pakt me vast. Hij houdt me vast, gewoon vast, strijkt over mijn rug. Tranen blijven over mijn wangen stromen.

‘Het is ook lastig’ zeg hij uiteindelijk,’ik kan er alleen niet tegen om jou zo verdrietig te zien. Om jou pijn te zien lijden, om te weten dat jij dan maand achter maand verkracht zal worden. Snap je? Hoe weet je eigenlijk zo zeker dat hij het is?'

'Hij staat op iedere foto, het is vorige maand begonnen, en ik weet niet. Dat  vooral eigenlijk. Ik moet erachter zien te komen waarom hij het doet.’ Zeg ik, 'Ik… ik wil…’ ik neem een diepe ademteug, ‘ik wil alleen zo graag weten hoe het voelt… snap je?’

Chris knikt, ik zie zijn ogen oplichten: ‘Ben je daar al klaar voor? Ik bedoel, het is voor jou het pijnlijkst…’

Als antwoord geef ik hem een kus, ‘Ik wil het alleen maar met jou doen.’ Onze voorhoofden steunen op elkaar. Hij glimlacht. Onze lippen vinden elkaar en laten elkaar niet meer los tot mijn rug zijn bed raakt. Hoe we boven zijn gekomen is me een raadsel, ik voelde alleen maar zijn handen. Zijn handen op mijn rug, de warme strepen die ze achterlieten op mijn lichaam. Zijn groeiende verlangen voel ik, letterlijk. Ik wil hem voelen, overal. Ik wil zijn lichaam voelen, het zijne tegen het mijnen. Eindelijk lukt het me, eindelijk kan ik aan mijn Chris denken. Alleen aan Chris denken, zonder terug getrokken te worden naar die keren met V. We gaan ‘All The Way’ het is fijn. Zo moet het zijn. Zo hoort het. Bedolven met liefde.

Dit is geweldig.

‘Wauw’ hoor ik Chris verzuchten, hij is nog lichtelijk buiten adem. Ik ook trouwens...

‘Wauw’ herhaal ik hem. We liggen naast elkaar, handen verstrengeld. Tot hij zijn hand terugtrekt om erop te steunen. Hij kijkt mee aan met zijn donkerbruine ogen. Hij strijkt hij mijn haar uit mijn gezicht. Niet dat het helpt, het valt meteen weer terug, maar het deert niet.

‘Dat was echt geweldig!’ hij lacht, hij is intens gelukkig. Ik zie het aan hem. Hij straalt, ik voel dat ik net zo straal als hij. Het voelt heerlijk zo gelukkig te zijn, al is het maar voor even. Zijn gezicht buigt zich naar het mijne. Hij kust me teder. We draaien om, nu lig ik boven. Ik ga rechtop zitten om een staart in te doen. Als ik me weer laat zakken voor een kus zie ik dat hij in slaap is gevallen.

Ogen dicht, mond open. Het is schattig, ik lach en sta op, ik moet ontzettend nodig plassen!