Hij houdt van rood

De verklaring

Oké, voor ik daadwerkelijk aan de missie kan beginnen moet ik V eerst aangeven bij de politie. Technisch gezien past dat ook wel bij de missie, dan hou ik de schijn van V haten op en dan is het makkelijker om hem daadwerkelijk te gaan haten, denk ik. Wat ging ik ook al weer doen? Aankleden, wat doe je aan als je een getuigenverklaring af gaat leggen, moet je dan iets speciaals aan? Nee toch, ik mag hopen van niet. Zou ook wel een beetje raar zijn. Daisy stop met in jezelf praten!

'Je zei dat het ongeveer vijf maanden geleden is gestart?' zei de agente, ik had begrepen dat zij de vragen zou stellen en de mannelijke agent dan mijn verhaal zou typen.

'Ja, ik stond gewoon te wachten op de bus, en hij ook. En op een gegeven moment nouja, toen sloeg hij zijn arm om me heen, onder het mom van dat het koud was. En dat was het ook.' je hoeft hem toch niet te vertellen, denk er aan hoe vreselijk het was! Kom op, dan komen die acteerlessen van drie jaar geleden misschien nog van pas, al was ik echt enorm slecht... Laten we hopen dat ik vooruitgang heb geboekt... 'Nou goed, het was koud dus en toen zei hij dus van dat ik mee moest lopen. Oja, hij drukte ook iets tegen mijn zij, ik wist eerst niet wat het was. Nu wel natuurlijk. Want ik probeerde nog om hulp te roepen, echt.' Straks denken ze nog dat ik dom was of dat ik gewillig ben mee gegaan, want dat was niet zo. Toen zeker niet. 'Maar dat liep niet goed af want er kwam geen woord uit mijn keel, echt heel raar en bovendien kreeg ik toen dat mes, dat drukte hij dus tegen mijn zij, in mijn zij. Ik heb er nog een litteken van. Wil je dat zien?' De vrouwelijke agent schudde haar hoofd terwijl de mannelijke wat teleurgesteld keer, vieslak! 'Toen liepen we dus naar dat park daar in de buurt en de bosjes in, er staan er nogal veel daar. Ik probeerde ook van me af te slaan, maar dat maakte het alleen maar erger. Dus nouja toen gebeurde het dus. Hij zei zelfs dat hij er van hield dat ik ongesteld was omdat hij van rood houdt of hield ofzo.' Ja ja, dat is niet de echte reden, denk ik. Misschien ook wel en was dat hele niet zwanger gedoe wel gewoon bijpraat. Nee, nu ben je jezelf voor de gek aan het houden Daisy. Maar dat is juist weer goed, dan kan ik hem gaan haten. 

'En toen?' vroeg de agente.

'Nouja toen was het klaar, hij maakte me schoon.' Shit dat is veel te lief waarschijnlijk, straks gelooft ze me niet meer. Hoewel het gewoon de waarheid is dus ze zal me wel moeten geloven! 'En we liepen naar de open plek en toen gaf hij een knuffel en liep hij weg. Dat was dus de eerste keer. De tweede keer was dus precies een maand later, in een openbaar toilet. Toen probeerde ik het aan Chris te vertellen, maar die vatte het eerst verkeerd op, niet als verkracht maar al vreemdgegaan en toen was het dus uit. Nou toen had ik de pil dus doorgeslikt, dus hij kwam me wel halen, maar hij verkrachte me niet. Toen kwamen die branden. En de laatste twee keer waren afgelegen in een bos, daar reden we eerst met de auto heen zeg maar.' Ik heb hier echt geen zin meer in. Ik wil naar huis, gewoon huilen ofzo. 

'Heb je die jongen daarnaast nog gezien?' vraagt de mannelijke agent. 

Ik knik voor ik er erg in heb. 'Ja, drie keer, een keer in de Efteling, dat was na de eerste keer. Een keer gewoon op straat en toen ik met een vriendin aan het shoppen was, toen sprak hij me ook aan. O en hij liet altijd briefjes achter in mijn zakken, en daar stond V op, dus ik denk dat zijn naam begint met een V.' 

'Kijk daar hebben we wat aan!'

'Aan de rest van je verhaal natuurlijk ook.' zegt de vrouwelijke agent dan. Jemig wat is die mannelijke een zak, van wie mag hij zulke zaken behandelen!?

'Moet ik niet nog zo'n portret tekenen ofzo?' vraag ik dan, ik bedoel dat zal helemaal helpen.

'Ja als dit alles is wat je van deze man weet, wat al heel veel is hoor.' zegt de vrouwelijke agent. Ik knik, ik kan toch echt niet gaan vertellen over zijn problemen enzo, bovendien zou dat niet echt bevorderlijk zijn voor het onderzoek denk ik. Nu kinkt ook de agente, de mannelijke agent zucht alleen diep alsof hij een heel zwaar leven heeft. 

'Kan ik niet zelf dat ding tekenen, ik kan best aardig tekenen..'

'Nou, liever niet.' zegt de mannelijke agent. 'Dat kan degene die daarvoor is aangenomen beter.' Wat een chagrijn.

'Zoiets?' Vraagt de tekenares, ze kan inderdaad veel en veel beter tekenen dan ik. Sterker nog ze hij V geweldig getekend, terwijl ze hem nog nooit gezien heeft. Ik vind het knap. Echt de tekening lijkt sprekend, ik krijg een blok in mijn maag. Ik zie V voor me in een koude cel, helemaal gek worden. Hij switcht tussen zijn moeders en vaders kant. Maar dat heeft hij verdiend Daisy, dat heeft hij verdiend. Zijn vaders kant wel, maar zijn moeders kant dan. Dien niet toch? 

'Hij lijkt precies, hoe willen jullie het eigenlijk aanpakken?' zeg ik dan.

'Dat weten we nog niet precies. Hoezo?' vraagt de agente vriendelijk.

'Nou, ik bedoel hij komt elke maand mij halen, dus dan weten we waar hij is. Dan kunnen jullie hem dus in principe vrij makkelijk oppakken denk ik. Hij zal toch niks vermoeden.' Bovendien geeft mij dat nog een maand om te bedenken hoe ik dat allemaal ga doen. Hoe ik V kan helpen zonder dat het duidelijk is dat ik hem heb geholpen.  De agente knikt bedenkelijk.

'Dat is geen goed idee lijkt me.' zegt het chagrijn. Waarom kan ik niks goed doen volgens hem?

'Nou, het zou kunnen werken, als er hem niet gewoon op kunnen pakken. Wanneer ontmoet je hem weer?'

'Volgende maand, hij is vandaag net geweest eigenlijk.' 

'Als het niet anders lukt, is dat een goed plan, bedankt voor je hulp. Je zult wel moet zijn, ga maar lekker naar huis.' zegt ze dan. Terwijl ze het feit dat ik hem vandaag nog had gezien volledig negeert, wat ik vrij prettig vind aangezien ik niet precies weet wat ik daarover moet zeggen. Daar kan ik vanavond nog fijn over piekeren, zucht...