Hij houdt van rood

Verdraaid

Dit is voor het eerst dat ik V zie, gewoon op straat. Hij glimlacht, ik krijg er de kriebels van. De heerlijke kriebels die ik niet wil hebben. Die ik helemaal niet heb. Hij steekt zijn hand op. Hij pakt mijn armvast en trekt me mee.

'Maar het is nog niet zo ver, het is pas vier dagen geleden.' zeg ik.

'Maakt het je wat uit?' vraagt hij met een valse grijns.

'Ja natuurlijk!' zeg ik zo overtuigend mogelijk.

We zijn in een steegje beland. V drukt me tegen de muur aan en kijkt me diep in de ogen. Ik verdrink. Ik denk niet na. Ik stort me op zijn lippen. Zijn zachte lippen kussen mij, eerst verschrikt, verrast, maar algauw met meer kracht. Ik voel de muur tegen mijn rug en zijn borstkas tegen de mijne drukken. Ik voel zijn hartslag steeds sneller gaan. Zijn mond daalt af naar mijn nek. Hij kust mijn hele nek af, hij kust me net acht mijn oor. Ik grijp zijn schouders, hij grijpt de mijne...

TUUUUUUUUUUT Ik zie een bus voorbij razen waar ik net hat willen staan. Nu pas heeft V me gegrepen. Hij heeft me weggetrokken omdat ik zojuist op het punt stond om overreden te worden. Omdat ik met mijn hoofd totaal ergens anders zat. Omdat ik aan het fantaseren was over V. Omdat ik verlang naar V. Nee, ik wil niet verlangen naar V. Dat is niet wat ik wil. Ik kijk hem angstig in de ogen. Hij glimlacht.

'Was je zo erg in gedachten verzonken?' vraagt hij nog steeds met een glimlach op zijn gezicht.

'Ja ik uuh, was even uuh' 

'Nou het moet dan wel heel interessant en intens zijn, ik word nu toch wel een beetje nieuwsgierig.' zijn ogen dringen zich in de mijne. Ik moet denken aan zijn briefje. Zou dit zijn wat hij bedoelde?

'Ja, dat...'

'Mag ik het weten.' hij kijkt ondeugend.

'NEE!' stel je voor! 'Nee, zo bijzonder was het nou ook weer niet. Gewoon school enzo.' Okeej niet geloofwaardig. V denkt het zelfde. 'Nouja, gewoon van alles ja!' ik geef hem een kus op zijn wang en snel de weg over, het voetgangerslicht is nu echt op groen. Ik probeer niet te rennen, maar dat is moeilijker dan ik dacht. Waarom gaf ik hem een kus. Dat sloeg toch nergens op. Ik begin echt mijn verstand te verliezen. Ik moet mijn gedachten op een rijtje zien krijgen, over mijn gevoelensm over hoe het zit met V en over hoe ik er voor kan zorgen dat ik niet helemaal gek ga worden!