Hij houdt van rood

Verscheurd

‘Ben je vreemd gegaan?’ vroeg hij schoor, hij schoof een stukje bij me vandaan. Ik schudde mijn hoofd hevig.

      ‘Ik wilde het niet. Ik weet niks van hem, alleen dat zijn naam waarschijnlijk met een V begint en dat het een enorme klootzak is.’ Zei ik veel te snel.

      ‘Je bent naar bed geweest met een jongen die je niet kent?’ Chris keek steeds moeilijker.

      ‘Nee, in de bosjes, hij trok... Ik kon niks, het spijt me.’ Ik wist niet wat ik moest zeggen, hoe ik duidelijk moest maken wat er was gebeurt, dat ik het niet wilde. Dat het me speet dat hij niet mijn eerste kon zijn.

      ‘Jij bent met een ander naar bed geweest en huilt bij mij? Wat is dit? Ga maar, ik weet niet of ik je nog bel.’ Chris keek uiterst serieus, mijn hart was uit elkaar gescheurd. Ik had mijn mond moeten houden.

      ‘Chris, het is niet wat hij lijkt!’ riep ik moedeloos, mijn stem sloeg over.

'Wat is het dan? Want voor mij lijkt het net alsof je met een wildvreemde bent vreemd gegaan in de bosjes!' schreeuwde hij. Ik keek hem aan. Ik moest het zeggen. 'Ik...k, ik... ik-k b-ben... ik-k b-ben' het lukte niet.

Hij keek mee aan en schudde zijn hoofd. Hij stond op en liep de deur uit. Ik liep achter hem aan. Maar hij sloot zich op in de wc. Ik wist niet wat ik moest doen...

'GA WEG! GA MAAR NAAR DIE GOZER DIE JE MEER WAARD IS DAN IK!' schreeuwde hij door de deur. Pijn voelde ik in mijn borst. Moedeloosheid voelde ik in mijn keel. Ik slofde naar de deur. 

'Ik... Het spijt me Chris, ik hou van je, echt.' zei ik voor ik de deur uit liep.

Toen ik de voordeur achter me sloot viel ik op mijn knieën en huilde met grote snikken, maar nu was er geen Chris om me te troosten. Hij had me de deur uit gestuurd. Ik miste hem nu al, wilde hem bellen, niet dat dat zin had, ik kreeg geen normaal woord uit mijn met tranen gevulde keel. De gang deur ging open en mijn moeder kwam binnen.

      ‘Schat, wat is er, waarom zit je in de gang te huilen.’ Vroeg ze en hoewel ik wist dat ze me niet zou verstaan probeerde ik haar te vertellen dat ik ruzie had gehad met Chris. Zoals te verwachten was kwam er geen verstaanbaar woord uit. Mam ondersteunde me en begeleide me naar de bank. Ze omhelsde me als Chris had gedaan anderhalf uur eerder en ik moest nog harder huilen, ik wist niet dat dat mogelijk was. Mijn moeder ademde rustig in en uit en langzaam ging mijn ademhaling ook omlaag.

      ‘Chr… Chris e en ihik hebb hebben ruhuzie gehahahad’ en het begon weer harder.

      ‘Oh, dat is vreselijk lieverd’ suste mijn moeder terwijl haar hand op en neer wreef over mijn arm.

      ‘Het is uit.’ perste ik eruit, ja dat was het, het was uit. Hij wist niet of hij me nog ging bellen.

      ‘Oh lieverd!’ herhaalde mijn moeder steeds. Zo zaten we een uur, twee uur, ik wist het niet meer.

Toen ik een beetje rustig was nam ik een lange hete douche en dook mijn bed in, ik kon toch geen hap door mijn keel krijgen. Eenmaal in bed begonnen de tranen weer langzaam te lopen en huilend viel ik in slaap.