Hij houdt van rood

Zou je van me kunnen houden?

Ik schud mijn hoofd, ik bedoel dat doe ik toch? Ik voel mijn hoofd niet bewegen en voel mijn haar niet tegen mijn wangen, maar ik schud toch echt met mijn hoofd, of is dat alleen in mijn hoofd? Maar waarom zou ik? Ik zou sowieso niet moeten hoeven schudden, ik bedoel hoe kan hij dat nou zeggen? Na wat er net is gebeurd...

'Waarom had je anders een rode onderbroek aan?' zegt V met een grijns.

'Pfff... Nou gewoon, die lag toevallig bovenop, ik bedoel je weet wel, bovenop de stapel zeg maar. Ik bedoel maar, gewoon zomaar, pfff waarom zou ik dat voor jou aan doen? Ik bedoel...'

'Je bedoelt wel veel, maar volgens mij niet wat je zegt dat je bedoelt.' Met drie stappen is hij bij me.

'Waarom zou je anders nu je adem inhouden?'  Heel voorzichtig laat ik mijn adem ontsnappen. 'Waarom?' Ik weet niet wat ik moet zeggen... Ik zoek wanhopig naar iets om te zeggen.

'Omdat ik van Chris hou!' zeg ik dan zo stellig mogelijk. V kinkt. 'Dat geloof ik best' fluistert hij in mijn oor. Ik krijg van die heerlijke kriebels. 'Waarom voel ik dit dan? Waarom wil ik jou dan?' de tranen rollen over mijn wangen, maar ik kan het niet meer inhouden. 'Ik weet het niet lieverd.' V slaat zijn armen om me heen. 'Hou je van mij?' vraagt hij me dan.

'Ik heb geen idee wat ik voor je voel. Zeker niet naar net, na vandaag. Ik geef om je, denk ik. Ik weet het niet. Ik verlang naar je, dat weet ik, ook al wil ik het niet. Maar ik kan er gewoon niks aan doen lijkt wel.' 

'Ik hou wel van jou.' 

'Hoe kan dat nou, je kent me niet eens! Daarom kan ik ook niet van jou houden, ik ken je amper. Ik ken jou meer dan je mij kent, maar alsnog. Hoe kan je nou van mij houden?'

'Omdat ik altijd bij je wil zijn denk ik. Niet alleen om nouja dit, ik wil je leren kennen.'

'Dat zegt nog niks.'

'Dat zegt genoeg.'

Een tijdje zijn we stil, beide in gedachten verzonken. In mijn hoofd malen mijn gedachten. Ben ik verliefd op V? Ik denk het niet. Ik weet van niet, als je het niet zeker weet ben je niet verliefd. Ik weet dat ik van Chris hou. Anders dan eerst denk ik, dat is normaal lijkt me. Ik hou nog meer van hem dan eerst. Jemig dit is een lastig pakket. 

'Denk je dat je ooit van me zou kunnen houden?' vraagt V dan.

'Van je moeder of van je vader?' zeg ik dan. V kijkt me gepijnigd aan. 'Sorry, sorry, sorry. Het floepte er gewoon uit. Maar ik bedoel je zei zelf dat je dacht dat er geen eigen kant van jou is, geen derde. Oké, dat helpt ook niet echt.' En nu zitten zijn lippen weer op de mijne..... hmmmmm.

'Ik denk dat ik met jou mijn derde kant heb gevonden.' zegt hij als zijn lippen de mijne weer verlaten en ik schiet in de lach. 

'Kom op, dat is echt heel slecht, en klef, de slechtste versiertruc ooit!'

'Wel een beetje hé.'

'Jaah, kom ik wil naar huis.'

'Nu al?' V trekt een pruillipje

'Het is al tien over vijf, straks vraagt me moeder zich nog af waar ik blijf met eten. Wat moet ik dan zeggen? Ja, ik had seks met een andere jongen dan Chris, maak je geen zorgen hij weet het en vindt het goed, aangezien ik er zo voor zorg dat er geen huizen worden afgebrand. O ja, maar het duurde hem te lang en toen draaide hij helemaal door, dus het is meer een soort verkrachting. Trouwens wat ruikt het eten lekker, is dat pasta?'

'Ik denk dat ze je dan doorsturen naar een therapeut.' zegt V lachend. Hij slaat zijn arm om me heen en we lopen naar de auto. 

'Ik ben thuishuis! Oeh, ruik ik pasta? Wat toevallig...'

'Jaah, fijn hé? Waar ben je geweest?' vraagt mijn vader. 

'Gewoon, even naar buiten. Soms hebben we even frisse lucht nodig, of niet?'

'Zeker, zeker.' 

'Lieverd, er is iemand aan de deur voor jou?' zegt mijn moeder na het eten.

'Is het Chris?' vraag ik opgewekt. 

'Neeh, niet bepaald nee....'

Het zal V toch niet zijn? Ik bedoel, waarom zou hij dat doen? En waarom zou mijn moeder dan "niet bepaald nee..." zeggen? Wie kan er nou langs komen? Waardoor zou mijn moeder dat zeggen? Ik bedoel... Oké ik bedoel wel veel ja...

'O...' daardoor...