Hij houdt van rood

Nadat zijn tong ruw de binnenkant van mijn mond had onderzocht, liet zijn hand mijn nek los, zijn mond mijn lippen. Hij verplaatste zijn aandacht naar mijn broek, nu werd ik nog banger, verbaasd dat dat mogelijk was.

'Ik b b ben onge gestel ld.' zei ik, het was geen leugen.

'Gelukkig hou ik van rood,' hij knipoogde, ik draaide me om en kotste, het was zo vies. De jongen hielp me niet, natuurlijk niet. Hij keek me enkel aan met zijn kille ogen, wachtend tot ik klaar was. Toen ik weer een beetje bijgekomen was ging hij door. Hij knoopte mijn broek los. De jongen leek zich te bedenken en haalde een zakdoekje uit zijn broek en veegde mijn mond af. Er ontstond een voorzichtige glimlach op zijn gezicht. Het eerste lieve gezicht dat ik van hem zag. Zijn ogen lichte even op, maar werden te snel weer donker. In één ruk trok hij mijn broek omlaag en nam in één handeling ook mijn onderbroek mee. De tranen stroomde in warme straaltjes over mijn koude wangen, mijn koude wangen die trilde door mijn trillende lippen. De takken waar ik op lag prikte in mijn kont. Mijn jas beschermde mijn rug, maar mijn kont was onbeschermd, naakt, als ik.

Het gras was nat, koud, als zijn handen. Hij plantte zijn lippen in mijn nek, fluisterde in mijn oor: 'Maak mijn broek los,' ik deed niks, hij kneep in mijn zij precies op de plek van de snee, 'Nu!' Ik deed wat hij fluisterde, het mocht dan een kleine wond zijn, pijn deed het wel. Doet het wel. Ik pakte zijn riem, ijskoud, deed hem los, mijn handen trilde. Ik maakte zijn broek los. Hij kreunde. Ik stopte.

'Waarom stop je?' vroeg hij

'Waarom doe je dit?' vroeg ik op mijn beurt. Mijn gevatte vraag verraste niet allen hem. Hij keek me aan, gepijnigd.

'Ga door!' zei hij streng, mijn vraag bewust negerend. Ik pakte zijn onderbroek, hij kreunde. Zijn buik was warm. Langzaam deed ik zijn onderbroek naar beneden, ik durfde niet te kijken. Hij duwde me achterover, spreidde mijn benen. Hij keek naar mij. Het deed pijn, ik wilde niet dat hij keek. Gefrustreerd probeerde ik mijn benen te sluiten. Ik probeerde het met al mijn kracht maar het hielp niks. Hij glimlachte. 'Zelfs rood is hij mooi' hijgde hij in mijn nek, 'misschien nog wel mooier.' Alsof hij het al een keer had gezien. Mijn knie plantte zich in zijn kruis, hij verrekte geen spier. 'Dit kost je het condoom suffie,' zei hij. Ik wilde wat doen, maar wat? Ik voel me nog steeds hulpeloos.