Hij houdt van rood

Vader onbekend

Een deel van mij wil naar hem toe rennen mijn armen om hem heen slaan, hem zoenen en het zou me dan niet uitmaken dat iedereen het kan zien. Oké, dat is dus niet waar, het maakt me wel uit dan mensen dat zien. Mensen die zien dat ik met iemand anders dan Chris zoen, mensen die zien dat ik geniet van zoenen met iemand anders dan Chris. Het andere deel van mij wil tegenstribbelen, net als vroeger. Haha! Dat klinkt echt raar, maar ik wil het wel ik wil tegenstribbelen. Ik wil het niet willen, maar ik wil het en ik zou dus tegen mezelf tegenstribbelen, niet tegen V. Dus zodra zijn auto zie, laat ik mijn hoofd hangen en stap in. Ik doe mijn best zo verdrietig mogelijk te kijken en doe nog harder mijn best dat echt te zijn.

'Is er iemand dood?' vraagt V.

'Nee! Hoezo dat nou weer, omdat ik mijn hoofd laat hangen? Ik hoor mijn hoofd te laten hangen, ik word zo verkracht. Dan hoor je verdrietig te zijn niet blij, jeez!' antwoord ik.

'Hmmm, misschien hoort dat wel, als je verkracht wordt. Word jij nog verkracht?' vraagt hij met zijn warme stem.

'Ja!' reageer ik, 'ik wordt verkracht door jou!' Het is verplicht, het moet, dus het is verkrachting! Punt uit, probeer het niet anders te maken dan het is. Ookal is het alleen maar om jezelf er beter door te laten voelen. Mij laat je er in ieder geval niet beter door voelen, eerder slechter. Dus jij verkracht me punt uit!'

'Volgens mij is verkrachting als je gedwongen wordt, tegen je wil in en volgens mij wil jij wel. Als verkrachting was omdat het moet, dan zou ik mezelf verkrachten, niet alleen jou. Dan zouden we dus samen in het zelfde schuitje zitten.' V stopt de auto en ik denk na. Het is dus of ik wordt niet verkracht, of we maken allebei hetzelfde mee. 

'Maar bij jou moet het van jezelf, bij mij moet het van jou, dat is toch iets anders.' fluister ik dan, ik ben niet meer zo zeker van mijn zaak. V knikt.

'Ja, het moet van een deel van mezelf, het deel dat anders...' hij perst zijn lippen op elkaar, ik zie dat zijn ogen waterig worden. Hij hoeft de zin ook niet af te maken, ik weet wat hij bedoelt, de branden. Weer moet ik denken aan zijn laatste briefje.

'Dus...' ik weet eigenlijk niet goed wat ik wil zeggen, hoe ik het moet vragen, 'heb jij... ben jij...' 

'Nee! Ja, ik weet het niet... misschien wel.'

'Ga je naar een therapeut, of psychiater ofzo?' vraag ik, V schudt zijn hoofd.

'Nee, ik denk ook niet dat dat zou helpen. Het is denk ik niet dat. Ik bedoel het zijn geen stemmen die ik hoor, het zijn twee kanten, twee kanten die ik zelf ben. Een goed en een slechte' hij stoot een lachje uit, 'of misschien alle twee wel slecht, alleen de ene slechter dan mijn moeder.' hij kijkt me niet aan, ik weet niet of hij verwacht dat ik ga zeggen dat het niet twee slechte kanten zijn, ik kan dat ook niet zeggen, ik bedoel hoe moet ik dat zeggen. 'Nee je hoeft niet te zeggen dat het niet twee slechte kanten zijn, het zijn twee slechte kanten, bijna mijn moeders kant en mijn vaders kant ofzo, denk ik. Ik weet het niet zeker, ik bedoel ik heb hem nog nooit ontmoet dus ik kan het niet zeker weten. Ik zal het denk ik nooit zeker weten, maar dat is wat ik denk. Dat de ene kant mijn moeders kant is en de andere kant die van mijn vader, is dat logisch?' nu kijkt hij me aan, hij kijkt me recht in mijn ogen, hij verlangt naar mijn antwoord, maar ik heb geen idee wat ik moet zeggen. Ik knik maar. Ik weet niet of dat logisch is. 

'Weet je de naam van je vader, of iets? Ik bedoel je kunt hem gaan opzoeken net zoals ze in die tv-programma's doen.' vraag ik dan. V schudt. 'Nee, ik heb geen naam, niks. Mijn moeder weet zelfs niet wie het is, althans dat zegt ze. Ze woonde in Griekenland toen het gebeurde, dus waarschijnlijk is het een Griek. Hoewel hij kan daar altijd gewoon op vakantie zijn geweest. Dus nee ik heb niks. Mijn moeder zegt dat ze te dronken was om zich hem te herinneren. Waarschijnlijk heeft hij zwart haar, want ik heb zwart haar terwijl mijn moeder van naturen blond was, nu heeft ze haar haar donker geverfd. Een blonde in Griekenland, ze was vast gewild. Het kan zelfs niet die ene avond zijn geweest. Ze zegt zelf van wel, maar hoe moet ik dat nou zeker weten. Nee ik weet niks van hem. Behalve zijn haar kleur, maar er zijn heel veel mensen met zwart haar, echt heel veel. Ik denk dat hij agressief is, ik ben agressief, soms als de slechtste kant naar boven komt. Mijn moeder is niet agressief, ze is lief. Dus dat komt ook vast van mijn vaders kant.' V valt stil en ik heb geen idee wat ik moet zeggen, het is zoveel informatie in een keer. Dan gaat hij verder: 'En daarom moet het, daarom moet dit, elke maand. Omdat anders mijn vader naar boven komt, zijn agressie en alles. En dat wil ik niet, maar ik kan hem niet stoppen. Mijn moeders kant kan hem niet altijd aan. Hij lijkt rustiger als we het hebben gedaan, eerst was het makkelijker. Vroeger moest ik iets eten, van die gekleurde kleine dropstaafjes, toen was het... nou ja, je weet wel...' ik weet het niet, 'in mijn eentje enzo...' zijn wangen kleuren rood, ik begrijp het en moet me in houden om niet te lachen, waarom  worden zijn wangen daar zo rood van? 'en toen ik jou zag moest dit, ik probeerde het echt, drie keer per dag, maar hij werd sterker en sterker en het moet...' 

'Waarom als ik nou ja...' oké en waarom doe ik hier zo moeilijk over, hij heeft het gezien...

'Ik wil niet dat je zwanger wordt, en het lukt me een maand om mijn vaders kant tegen te houden en nu weet ik zeker dat je niet zwanger wordt, of bent zeg maar.'

'Maar ik kan niet zwanger worden, ik slik de pil.'

'Mijn moeder slikte de pil... ik wil gewoon geen vader worden, ik denk dat ik nooit vader wil worden, straks gebeurd dit ook allemaal met hem...'

'Of haar. Is dit allemaal je moeders kant die praat? Ik bedoel heb je niet ook een derde kant, en kant van jezelf een V kant?' vraag ik, hij schudt zijn hoofd. 

'Nee, ik denk het niet, ik zou niet weten wat die kant wil.'

'Ik denk van wel, je moet hem alleen leren herkennen denk ik.' hij knikt bedachtzaam. 'Zullen we maar?' zegt hij dan, ik knik en voel vlinders in mijn buik (verdomme!). Maar eerlijk gezegd kan ik me ook niet veel langer inhouden.