HAZNEDAR

9.BÖLÜM

IYI OKUMALAR!

ESLEM ÇELİK

Önümdeki dosyayı masanın üzerine bırakıp koltukta arkama yaslandım. Pis Savaş iki gündür aklımdan çıkmıyordu. Onu düşündüğüm icin davaya iyi hazirlanamamis ve bugün bir davayı kaybetmiştim. Üç davaya girmiştim ve ikisinin kazanmıştım. Ama o kaybettiğim bir dava içime oturmuştu. Aslında kaybetmiş sayılmazdım. Sadece dava bir ay sonraya ertelenmişti. Yine de işlere konsantre olmam gerekiyordu. Lanet olası o mavi gözleri aklımdan çıkmıyordu. Sadece bir gece birlikte uyumuştuk ve ben iki gündür yalnız uyuyamıyordum. Zaten Savaşla da görüşemiyorduk. Bu aralar fazla yoğundu. Çıkıp gelse hiç fena olmazdı. Dosyayı tekrar elime aldığımda zil çaldı. Yerimden kalkıp kapıyı açtım. Savaş tam karşımdaydı. Arkasında Sedef ve Özgür duruyordu. Başka birşey dileseymisim olacakmis dedim içimden. İçeri girdiklerinde mutfaga geçip demledim. Savaş en sevdiğim pastalardan almıstı. Tekrar kapı çaldığında gidip kapıyı açtım. Semihin geldigini düşünmüştüm ama kapıda kimse yoktu. Büyük beyaz bir zarf kapıda duruyordu.

-Kimmiş ?

Sedef salondan meraklı sesiyle bağırdı.

-Bilmiyorum kimse yok. Zarf bırakmışlar.

Eğilip zarfı elime aldım. Üstünde siyah bir kalemle "kokunuz çok güzel bayan" yazıyordu. Etrafa baktığımda kimse yoktu. Savaş yanıma geldiğinde kapıyı kapatıp içeriye girdim. Elimdeki zarfta yazan yazıyı okuduğunda zarfı elimden hızla çekti. Sinirlendiğ her halinden belliydi. Iki gün önce gögsünde uyuduğum adamla uzaktan yakından alakası yoktu karşımdaki adamın.

-Ne yazıyor lan bunun üstünde? Ne kokusu? Nerden biliyor bu senin kokunu? Dedi gür sesiyle.

Sesi resmen evi inletmişti. Sedef ve özgür Savaşın sesiyle yanımıza gelmişlerdi. Deli gibi korkuyordum. Bu adamdan deli gibi korkuyordum. Nasıl oluyordu da deli gibi korktuğum adamı bu kadar sevebiliyordum? Savaşın sakinleşmesi gerekiyordu ve bunu başarabilicek tek kişi bendim. Yani tahminen bendim.

-Nerden biliyim ben bi sakin olur musun ? Içinde ne var bir bakalım.

Oldukça ılımlı yaklaşmaya çalışıyordum. Yoksa Savaş evi başıma yıkabilirdi. Hem zarfı yollayan benim kokumu nerden biliyordu gercekten? Ay Allahım bu koku konusu başıma dert oldu. Savaş zarfı yırtarak açtı. CD yi takmam için bana uzattı. Ben CD yi takmaya çalışırken Sedef ortaya öyle bi bomba attı ki neye uğradığımı şaşırdım.

-Belki seni tehtit eden kişiden gelmiştir. Hani davadan çekilmeni isteyenler vardı onlardır belki.

Savaşa baktığımda derin derin nefesler alıyordu. İkinci defa bana patlamamak için kendini zorluyordu. Sedef kaşlarımı çatarak baktım. Şimdi söylenecek şey miydi bu. Özgür tekli koltuğa oturmuştu.

-Sanmıyorum onların davası sonuçlandı. Birşey yapıcak olsalardı yaparlardı. Zaten bunlar boş tehtit. Sende biliyorsun. Dedim Savaşa bakarak.

Gözlerini açtığında mavilerinin koyulasip laciverte döndüğünü gördüm ve bana olan saf öfkesini. Dişlerini sıkarak konuştu.

-Tehdit mi ediyolardi seni?

Sedefe baktığımda yaptığı şeyin farkına yeni varmıştı. Özür diler gibi yüzüme bakıyordu.