HAZNEDAR

14.BÖLÜM

SAVAŞ HAZNERDAR

Bu yaptığıma kendim bile inanamıyordum. Ona dokunmak bu kadar güzelken nasıl oluyordu da bu kadar uzun süredir kendimi durdura biliyordu. İçime çektiğim her solukta Eslemin kendine has kokusu ciğerlerime doluyordu. Kokusunda sarhoş oluyordum. Eslem uzaklaşmak için hamlet yaptığında belindeki elimi sıkılaştırdım. Yumuşak dudaklarını,mis kokusunu bırakmak istemiyordum. Her nefeste içime hapsettiğim kokusu benden uzaklaşırken tekrar kendime cekmemek için direniyordum.

-Sen naptigini sandiyorsun? Bir daha bunu yapma!

Öfkeli sesi ve kızarmış dudakları ne kadar hoyrat davrandığımı gösteriyordu. Ama bu yaptığım şeyden pişman olmama yetmiyordu.

-Cok daha onceden yapmam gerekeni.

İri gözleri yuvalarından çıkacakmış gibi daha da büyüdü. Şuan kendini görebilseydi eğer ne kadar tatlı olduğunu anlardı. Ya da anlamazdı. Beni ve hislerimi anlamadığı gibi.

-Böyle yaparak hiçbirşeyi elde edemezsin.

Hayir ! Böyle yaparak seni elde edebilirdim. Ya da çok başka şekillerde seni benim yapabilirdim. Ama yapamıyordum.

-Emin misin kollarini boynuma dolaman an meselesiymis gibi duruyor?

Alayla karışık ciddiyetimi fark etmesini istiyordum. Bu çok güzel bir duyguydu. Hissedebiliyor ama kabul ettiremiyordum. Ona her yaklaştiğımda hislerini gözlerinden okumak istemiyordum. Dile gitirsin ,hiç beklemediğim bir anda bana sarılsın istiyordum.

-Yok oyle bisey !

Kahkahalarla gülmemek için çok büyük bir çaba sarf ediyordum. Ufak bir çocuk gibi görünüyordu. Arkasını dönüp gideceği sırada belinden kavrayıp kendime çektim. Bu aralar bunu çok yapıyordum. Bana yakın olmasını ancak böyle sağlaya biliyordum.

-Burada cikabilecegini gercekten o guzel aklindan gecirmiyorsun degil mi Eslemcim?

Gözlerini gözlerime dikmiş öfkeyle bakarken nefesini dışarıya verdi.

-Senden izin aldığımı sanmıyorum savaşcığım. Geç kalacağım.

Sakin kalmaya çalışıyor ama başaramıyordu. Başaramadığı herşey sinir olarak dönüyordu. Ne zaman bu kadar detaycı bir adam olmuştum. Her hareketinin ne anlama geldiğini biliyordum. Ben yanında olmadan dışarıya çıkamazdı. Onlara bunu yapan piçi bulamamışken hiç mi hiç çıkamazdı.

-Gitmeyeceksin.

-Savaş yeter artik! Bizi izliyorlar zaten gerginim. Iki gun sonra mahkemem var. O yuzden gidicem.

Kendini benden uzaklaştırıp penceyere baktı. Baktığı yere baktığımda sedef ve özgürün arsız arsız sırıtan yüzlerini gordum. Hayir kendi ağlanıcak halleriyle uğraşmayıp bizi izliyorlar beni delirtiyorlar. Bunlar ne kadardir oradaydı ? Eslemin bileğinden tutup bahçe kapısına ilerledim.

-Iyi birlikte gideriz o halde.

Eslem ne yapacağını bilemez halde arkamdan gelirken arabanin kapısını açtım.

-Saçmalama lütfen.

Bak bak hemen lütfen. Bu kadının zekasına hayran kalmamak elimde degildi. Ama beni bu şekilde kandıramazdı.

-Bensiz bu evden disari adim atamazsin Eslem karari sen ver istersen. Ya gideriz birlikte muvekkilin ile gorusuruz ya da sen bu evden cikamaz ve Sedef'in yanina donersin. Karar senin?

Arabanın içeriaine oturup kapıyı çarptı. Arabanın ne suçu var Eslem. Söylesene bir güzelim. Tamam senden kıymetli değil ama arabamıda seviyorum. Kadınları anlaması çok zor çok. Arabaya binip gideceğimiz restoranta doğru sürdüm.