HAZNEDAR

10.BÖLÜM

SAVAŞ HAZNEDAR

Arabaya binmeden önce Eslemin söyledikleri ve o piçin yolladığı zarftan başka birşey düşünemiyordum. Özgürü Semihi alması için Bornova'ya yollamıştım. Gelmesi en az kırk dakikaydı. Kemal'i arayıp kızların yanına iki koruma yollamasını söyledim. Kimdi lan bu adam kimdi ? Beni Eslemle tehdit etmeye cesaret edecek kadar salak mıydı ? Ya beni tanımıyordu ya da korkmuyordu. Hiç mi neler yapabiliceğimi duymamıştı. Direksiyonu daha sıkı kavradım. Kimse Eslemi benden alamazdı. Hatta almayı aklından bile geçiremezdi. Canına susamışsa seve seve cezasını verirdim. Esleme bulaşmasına ne gerek var? Şirkete geldiğimde hızlıca binaya giriş yaptım. Eslem yokken daha da sinirli bir adam oluyordum. Odaya girdiğimde masamın üstünde Eslemin fotografının yanında siyah büyük bir zarf duruyordu. Benimle oyun oynuyordu. Kesin. Zarfı yırtarak açtım. Içinde yeni bir cd vardı. Cd'yi bilgisayara takıp açılmasını bekledim. Acilan pencere simsiyahti. Arkasindan biri sadece bunlari soyledi ve o bile Eslemi yanımdan ayirmamam gerektigini anlamama yetti.

-Haznedar erkeklerinin elinden kizlarini almak buyuk bir zevk olucak. Özellikle Savaş senden bahsediyorum Eslemi senin elinden onun canini acita acita senin icin gide gide alacagim. Ve sen beni buldugunda evet beni bulucagini biliyorum ama bazi seyler için cok gec olucak...

Sinirle masanın üstündekileri dağıttım. Korkuyordum kahretsin. O Savaş HAZNEDAR korkuyordu. O korkmazdi korkuturdu. Ama simdi oyle degildi Eslem vardi. Eslem onun en zayif yönüydü. Korkmasi icin bu yeterliydi. Ellerimi masanın üzerine koyup sakinleşmeye çalıştım. Odaya giren Semih ve Özgür şaşkın şaşkın yüzüne bakıyordu.

-Ne oldu buranin hali ne boyle?

-Ablama birşey mi oldu ?

Özgür ve semih ardı ardına soruları sıralarken öfkemi kontrol altında tutmaya çalışıyordum. Kahretsin neden Eslemi yanımdan ayırmıştım ki...

-Hayir ablan iyi. Ama cok buyuk bir sorunumuz var.

İzlemeleri için Cd'yi tekrar çalıştırdım.

-Bir gelişme mi oldu ağabey?

-Oldu hemde ne gelişme Eslemi alicakmis benden. Benden. Kolaydi ulan sanki birakirmiyim ben tam bisiyler oturmusken birakirmiyim onu lan?!

Kızları kontrol etmek için Kemal'i aradım. Üç defa çalmasına rağmen açmamıştı. Sonra Eslemi aradım. O da açmıyordu. Delirtmeyemi çalışıyor lan bunlar beni. Niye kimse açmıyor telefonlarını. Eve gitmek için ayağa kalktığımda telefonuma iki mesaj geldi.

Az önce Cd de izlediğimiz adamın merdivenlerin başında Sedefi aşağı iterken ki videosu ve Eslemin çığlık attığını duydum.

-Sizinle tanışmak büyük onur Eslemcim. Dedi Eslem çoktan Sedefin yanına gitmiş durumuna bakıyordu. Merdivenlerden inen adamı aldırmadan Sedefin yanına gitmesi delirmememe neden oluyordu. Kaçmasını beklemiyordum ama kendi ayağıyla da adama yaklaşmasını istemiyordum. İki dakika geçmeden kapının kırılması ve ona yakın adamın içeri girmesi bir oldu. Aptal gibi kızları yalnız bırakmıştık. Bu kadar erken hamle beklemediğimden mi savunmasız yakalanmıştım yoksa eslemi kaybetme korkusu yüzünden mantıklı mı düşünememişim? Özgür elimdeki telefonu sertçe çekip ardı ardına aynı görüntüyü izledi. Tekrar mesaj sesi duyduğumda telefonu Özgürden aldım. Semih evdeki korumaları arıyordu. Görüntüde tekrar adam belirdi. Görüntüye Eslem girdiğinde zarar görmüşmü diye konrol ettim. Şuan için Eslem iyi görünse de Sedef için aynısı söz konusu değildi. Yerde baygın bir şekilde yatıyordu. Üstelik başından kan akıyordu. Özgür ne yapıcağını şaşırmış halde ekrana bakarken Semih daha güçlü görünüyordu. Ben... Ben yok olmuş gibiydim. Hiç var olmamış gibi. Eslem kendini tutan adamdan kurtulmak için çırpınıyordu. Ahh be güzelim senin güçün onlara yeter mi ? Adam Esleme yaklaşmaya başladığında Eslem daha da çırpınmaya başladı.