Cold Fangs [Fangs Series # 2]

Chapter 44 - Beyond Pain

Chapter 44 – Beyond Pain

Cassey's POV

KINAKABAHAN akong nakatingin kay Cindy. Humupa na ang pag-iyak niya but her lips are trembling. Mas lalong dumoble ang kaba ko nang hawakan niya ako sa mga kamay ko. I knew she was about to spill a bad news kaya tinatagan ko sarili ko.

"Cass, tumawag si Kent," maingat niyang sabi. Alam kong may masamang nangyari at dina-dahan-dahan niya lang na sabihin ang totoo para hindi ako mabigla pero para na akong pinapatay sa sobrang kaba.

"What happened?" I tried to calm myself. This is not the right time to breakdown.

"K-kasi si Ivo raw..." She bit her lower lip. I knew something is wrong. Mariin kong ipinikit ang mga mata ko para pigilan ang kung ano mang emosyon na mararamdaman ko kapag narinig ko ang sasabihin niya.

"Cindy, get straight to the point. Ano'ng sinabi ni Kent tungkol kay Ivo?" kinakabahan kong sabi. Then she started crying again. Hindi na ako makatiis at naiinis na rin ako. Para ng lalabas ang puso ko sa sobrang kaba. "Cindy!"

"P-patay na si Ivo. H-hindi ko alam ang nangyari. S-sabi ni... sabi ni Kent, sumabog daw 'yong barko. Hindi ko na alam..."

Bigla akong napalayo kay Cindy. I gape at her while shooking my head.

"Cindy, stop joking I round," I forced a laugh. "B-buhay si Ivo, 'di ba?"

"Cass," she hugged me and I felt a tear escaped my eyes. Para bang naninikip ang dibdib ko. Siguro isa lang 'to sa mga prank niya tapos su-surpresahin niya ako. Hindi siya mamamatay kasi malakas siya. Vampira siya, 'di ba?

Tuluyan na akong napahagulhol. Cindy tried to comfort me pero hindi ko magawang tumahan. Ayaw kong maniwala na wala na siya. Not until I see his body.

I clasp my chest. The pain is beyond bearable. Wala ng mas sasakit pa sa nararamdaman ko ngayon. Para bang nawalan ako ng dahilan para mabuhay. I was full of regret kasi alam kong hindi sana 'to mangyayari kung hindi ako umalis sa vampire city. Sana hanggang ngayon kasama ko pa siya.

"H-hindi, buhay siya. S-si Kent... tawagan mo uli si Kent. Sabihin mong bawiin niya ang sinabi niya! Cindy, hindi totoo 'yon! Naiintindihan mo ba ako?!" halos pa-sigaw kong sabi sakanya.

Gusto kong sumigaw ng malakas. Gusto kong magwala. Gusto kong magbasag ng gamit. Pero kapag ginawa ko ba 'yon, babawiin ba nila ang sinabi nila? Sasabihin ba nilang hindi totoong patay si Ivo?!

"Ayaw ko rin maniwala. Believe me, Cass, sana nga nagkamali lang ako ng narinig. Pero alam mong hindi magbibiro si Kent sa ganitong bagay, 'di ba?" alam kong masakit din 'to para kay Cindy lalo na't kaibigan niya si Ivo.

Nagpapasalamat ako at gising na ang Daddy pero hindi ko akalain na ito ang kapalit. Ganoon ba ako kasama noon para parusahan ng ganito? Can't I get what makes me happy? Can't really get the best of both world? Dapat may isang mawala?

---

Kahit ang sama-sama ng pakiramdam ko ay pinilit kong pumuntang hospital. Nang makapasok ako sa kwarto ni Daddy ay agad ko siyang niyakap. I didn't cry. Inipon ko ang sakit sa loob ko. Ayaw kong makita ako ni Daddy na mahina. Kagigising lang niya at ayaw kong isang masamang balita ang isalubong ko sakanya.

"Kumusta ka na po, Daddy?" I said forcing a smile.

"I'm fine, hija. Pakiramdam ko ang haba-haba ng tulog ko. Ang sakit ng likod ko," he said with a beaming eyes. Pinilit kong tumawa kahit ang sakit-sakit.