The Lost Melody

Melody 18 : Winter Wonder Musical (Part 1)

Winter Wonder Musical Part 1

Napakurap ako ng tatlong beses.

Apat.

Lima.

Anim.

Wala na yung babae pero pakiramdam ko may mali. I shrugged slightly at that thought.

"Ladies and Gentlemen, would like to present to you the first performer. The Sweet Melody!" dumagundong ang isang matinis at mabagal na boses ng isang babae.

Napanganga ako nang marinig ko ang pangalan ng grupo. I never heard that group name before. Sino naman kaya sila?

Wala na ba silang maisip na pangalan? It's not unique.

Napapraning lang siguro ako dahil involved ang pangalan ko sa pangalan ng grupo nila.

I shrugged at that thought.

Sa halip ay pinagmasdan ko ang announcer kanina, kasing liit din ito ni Lola Arce na naglilingkod sa palasyo.

Pinipigilan ko lang matawa dahil sa weirdong hairstyle nito.

She has a black short hair with a straight cut bangs. She's fat and cute though.

Tinawag ulit ng announcer ang unang magpapakitang gilas. In my normal world, the themes for Winter Wonder Musical is about White Christmas. Yung kakanta sila ng pang-pasko. Pero dito ay mukhang hindi nila pinagdidiwang ng selebrasyon ang pasko or should I say wala talaga silang alam tungkol sa Pasko?

Geez! What I'm saying? Of course, they won't! Baka nakakalimutan ko ng nasa ibang mundo ako?

Biglang lumakas ang hiyawan ng mga manonood nang umakyat sa stage sina Carol kasama sina Jazzlyn, Rhianna at Adelaide.

What the! Sila ang 'The Sweet Melody?'

Di ko alam kung maasar ba ako o matatawa? Well, I'd rather choose the latter. Sa nakikita ko ngayon, masayang masaya silang apat.

Nakita ko si Carol na para bang may hinahanap. Nagkatinginan ang apat sa isa't isa at bigla na lang nalukot ang kanina'y masaya nilang mukha na agad kung kinabahala.

Nandito na naman ba ang Dark Queen? Rumarampa na naman ba at nangunguha ng energy ng mga Mellodian?

Naalarma naman ako sa aking iniisip.

So I stepped out a bit para matamaan ang mukha ko ng ilaw mula sa madilim kung pwesto. I wanted to ask them.

Mukhang napansin naman ako nina Carol. Kumunot ang noo ko ng makita ko na nagkispalapan ang mga mata nila.

Umiiyak sila?

"Why?" I mouthed. "Don't cry!" dugtong ko pa ulit. Ano naman ba ang dinadrama ng mga ito?

Nag thumbs-up lang si Carol telling that they're ok. Para naman akong nabunutan ng tinik ng makita ko ulit ang mga ngiti nila. Bukod sa maputlang balat ni Rhianna at Jazzlyn, hindi mababawas ang kagalakan sa mga mukha nilang apat.

Oh! I get it now, iniisip nila na baka hindi ako pumunta kaya ganun sila kung makareact.

Pinagmasdan ko ulit silang apat.

They really love what they're doing.

In that stage, they're like princesses.

Punong puno ng diyamante ang mga kasuotan nila na kapag pagmamasdan mo ay kumikinang ito dahil sa liwanag na tumatama mula sa nakakasilaw na liwanag mula sa Theater.

Nakasuot sila ng magarbong gown. I'm not really into an expensive clothes but I love their dresses anyway.

Umupo sila sa kani-kanilang pwesto.

Carol sat down on the chair in front of the piano and put her hands on the keyboard.
Nakapwesto na rin si Adelaide katabi ni Carol. She's holding her magical violin. I saw how majestic her violin before at sa ngayon ay hindi ko pa nakikita ang mga magical instruments nina Jazzlyn at Rhianna.

My lips slightly parted in surprise. The conyo girl I've known is holding a Cello. Nakaupo ito na para bang prinsesa habang hawak-hawak ang malacrystal nitong Cello.

Halos nanlalaki pa ang mga mata ko. It's crystal!! Tama lang ang laki nito pero kung pagmamasdan mo ay parang napakabigat buhatin!

On the other hand, Jazzlyn is now holding her Clarinet, it was a pure white at ang keyworks at tone holes nito ay kulay silver.

She was like a goddess lalo na dahil nakasuot ito ng kulay puting gown.

Bahagya akong napapigil dahil may napansin ako sa texture ng Clarinet niya.

Wait, is that an ice?

Pinasingkit ko pa ang mga mata ko. Isang instrument na gawa sa Ice? Way too cool! So cool!

Maya-maya ay nagsimula na silang tumugtog ng sabay sabay. They're playing Enchanted by Taylor Swift and that's beautiful!

Inilipat ko ang tingin ko sa mga manonood.

They're all smiling at kalmado lang silang lahat.

Samantalang sina King Allegro at Queen Bell ay magkahawak ang mga kamay na nakikinig lang sa tugtog ng 'The Sweet Melody'

Nakaramdam ako ng pagturok ng karayom sa puso ko. I badly miss my parents!

--

As I listened to the music, pumikit na lang ako at hinayaan ko ang aking sarili na namnamin ang napakagandang tugtog.

"It's beautiful, right?" napalingon ako sa nagsalita. His voice that gives me goosebumps.

"A-Ano naman ang ginagawa mo dito? Diba kasama ka sa performance?" He stares at me and I grow uncomfortable.

Agad akong nag-iwas ng tingin.

Damn! I didn't know he looks good in that kind of suit. He was wearing a fitted shiny black suit jacket with a white polo shirt underneath and a red and black tie.

In short, He is gorgeous. Nasaan na ang bad boy look nito?

"You're blushing." He chuckled as my cheeks heated up even more.

"No I'm not!" depensa ko.

Geez! Another jerk! Magkapatid nga sila.

"Maghanap ka ng pwesto mo, Alto! Can't you see I'm enjoying my view here?" I said in almost whispered.

Tumatawa parin ito nang nilingon ko ulit.

"Ok! Ok! I'll go now, I just want to make sure na nanonood ka."

I rolled my eyes again. Agh! Maduduling na ata ako. "Asa ka pang ikaw ang pinuntahan ko dito." malamig kung tugon.

"Hindi nga ba?" he stopped and smirked.

"Whatever!"

Naririnig ko pa ang tawa nito sa likod ng stage.

----

Author's Note:

Short update. What do you think? Abangan ang part 2.