Flikken Maastricht- mishandeld

Deel 12

Eva p.o.v

In de auto begint Jasmin opeens allemaal vragen te stellen, ik vind het fijn om te merken dat ze wat meer los komt en mij beetje aan beetje begint te vertrouwen. Wolfs houd zich een beetje achterwegen en laat mij eerst het vertrouwen winnen van Jasmin. 'Slapen jullie dan ook bij elkaar in een bed, net zoals mijn papa en mama deden?' Ik schrik wel een beetje van deze vraag en weet niet zo goed wat ik hier op moet antwoorden. Ik voel mijn wangen rood kleuren ik kijk naar Wolfs die ook al blozend met een paar licht roze wangen mij aan kijkt. Na die ene keer 7 of 8 weken gelden dat we samen in bed beland waren hebben we het er niet meer over gehad maar eigenlijk weten we van elkaar dat we meer als alleen vriendschap voelen. 'Nee, wij slapen niet samen in een bed. Wij zijn namelijk gewoon vrienden.' Antwoord Wolfs dan, eigenlijk vind ik het best wel jammer dat hij het zo zegt maar ik begrijp het ook wel. Elke keer als Wolfs er over wou beginnen liep ik weg en negeerde zijn vraag. Voor de zekerheid kijk ik naar Jasmin om te zien of ze het nu begrijpt en of het haar niet afschrikt dat Wolfs net haar vraag beantwoord heeft. Maar inplaats van dat het haar afschrik krijgt ze een glimlach op haar gezicht en gaat ze steeds blijer kijken. We komen langzaam tot stilstand. 'Is het hier?' Vraagt de nieuwsgierige stem van Jasmin. 'Ja, hier wonen wij, en blijf jij ook een nachtje slapen.' Ik stap uit en begin te gapen, pff ik ben toch eigenlijk wel heel erg moe, de vermoeidheid negerend loop ik naar de deur van Jasmin toe die zo als gewoonlijk op het kinderslot zit. 'Stap uit!' Zeg ik tegen haar terwijl ik de deur voor haar open hou. Samen lopen we naar de deur van "de Ponti" we lijken net een echt gezin zo, ik loop naast Wolfs en Jasmin huppelt voor ons uit. Ze ziet er al zo anders uit als toen ik haar vanochtend op school zag. Eindelijk heeft dit kleine meisje geen zorgen en kan ze echt even kind zijn. En er gaan nog veel meer zorgen komen, maar nu kan im haar er mee helpen. Ik moet meteen terug denken aan mijn eigen jeugd, hoe zou die er uitgezien hebben als er iemand voor mij was geweest die voor mij gezorgd had. Ik spreek mezelf toe dat ik daar maar niet over na moeten denken en gewoon moet geniet van dit moment. Ik open de deur van "de Ponti" en met zijn drie tegelijk lopen we het huis in. Wat zou ik toch eigenlijk graag willen dat dit mijn gezin was, samen met Wolfs en samen met Jasmin, dat doet mij dan ook meteen aan haar woorden denk van vanmiddag. 'Kan jij mijn moeder niet zij...' Toen had ik meteen nee gezegd maar als ik nu eerlijk zou antwoorden zou ik het eigenlijk best wel willen moeder zijn.