Flikken Maastricht- mishandeld

Deel 17

Jasmin p.o.v

Ik word wakker van een deur die hard dichtslaat. Ik kijk om me heen, gelukkig heeft Eva een lampje aangelaten. Nu kan ik de kamer eens goed bekijken. Eigenlijk moet ik heel nodig plassen maar weet niet waar het toilet is. Ik stap uit bed en open de eerste deur die ik tegen kom... Nee, mis dit is de meterkast. De volgende deur die ik open is goed. Als ik klaar ben ga ik weer terug naar de kamer waar ik slaap. Ik ga weer lekker liggen en probeer te slapen.

Opeen hoor ik voetstappen die langs mijn kamer gaan. De deur van de kamer naast mij wordt geopend, ik hoor een plof en dan is het weer stil. Na een tijdje hoor ik zacht gesnik en het wordt steeds harder tot dat het over gaat in huilen. Wie kan dat nou zijn!? Zonder geluid te maken loop ik naar de kamer naast mij, ik open nieuwsgierig de deur en laat het op een kier staan. Ik probeer door de kier te zien wie er aan het huilen is maar dat lukt niet, dus open ik de deur nog iets verder. Dan zie ik het meisje die zich vanavond had voorgesteld als Fleur op bed zitten. Haar mascara is uitgelopen, ze zit met haar hand op haar buik heel hard te huilen. Ze heeft niet door dat ik naar haar kijk. Ik sluit de deur weer. Ik loop de trap af en ga richting de andere trap als ik plotseling iemand heel hard hoor schreeuwen. Ik leun tegen de muur aan en luister mee. "Wat is er met haar aan de hand Eva? Waarom vertel je het me niet gewoon!? Godverdomen Eef ze is mijn dochter ik heb het recht om het te weten!!!" Hoor ik Wolfs boos schreeuwen. Wat zou Eva Wolfs niet vertellen? Wolfs klinkt zo wel heel erg als mijn vader die schreeuwde ook altijd zo tegen mij... Wat als Wolfs het zelfde is als mijn vader. Tranen wellen op in mijn ogen, langzaam stromen ze over mijn wangen. Ik moet Eva helpen, net zoals zij mij heeft geholpen. Langzaam loop ik de trap af. "Eva..." Ze hoort of ziet mij niet. Wolfs staat daar heel erg boos maar ook toch wel een beetje verdrietig, en Eva staat recht tegenover hem. "Eva..." Zeg ik nu iets harde. Ik kan de tranen niet meer tegen houden en nu stomen ze als een soort van rivier over mijn wangen. Eva kijk mij aan. "Heb je nu je zin!?" Zegt ze tegen Wolfs.