Flikken Maastricht- mishandeld

Deel 13

Eva p.o.v

Jasmin zit ondertussen op de bank een kinderprogramma te kijken terwijl Wolfs in de keuken eten aan het koken is. Ik loop maar de koelkast toe en pak voor Jasmin een pak sap en voor mij pak ik het pak chocomelk. Ik pak twee glazen uit de kast. En zonder dat ik het door had stond ik heel dicht tegen Wolfs aan. Wolfs hand ging over mijn arm voor ik het wist zaten zijn lippen op die van mij en waren we aan het zoenen. 'Gadverdamme.' Hoor ik de Stem van Fleur achter ons. 'Fleur!' Zegt Wolfs verbaast om zijn dochter binnen te zien. 'Hoe kom jij binnen dan?' Vraag ik nieuwsgierig hoe ze dat voor elkaar heeft gekregen. Ze houd een bosje sleutels omhoog, 'van pap gekregen zodat ik altijd hier kan komen.' Ik voel mijn wangen roder en roder worden als er een ongemakkelijke stilte valt tussen ons drie. 'Wie is dat Eva?' Verbreekt de lieve stem Jasmin de ongemakkelijke stilte. 'Dit is Fleur.' Zeg ik terwijl ik Jasmin voorzichtig optil, afwachtend op haar reactie sta ik in de keuken. Maar ze reageert helemaal niet en lijkt het allemaal wel goed te vinden. Nu ik haar zo op til voel ik hoe licht ze wel niet is, ik had al wel gezien dat ze te dun was maar dat ze dan ook zo licht zou zijn had ik nooit gedacht. 'Hallo, wie ben jij dan?' Vraagt Fleur op een lieve toon. 'Jasmin' zegt het meisje in mijn armen verlegen. 'Mag ik wat drinken Eva?' 'Ja hoor, wat heb je liever deze sap of chocomelk?' Vraag ik terwijl ik beide pakken aanwijs. 'Chocomelk,' zegt ze meteen, zonder te twijfelen. 'Ga maar alvast aan tafel zitten dan kom ik het zo brengen en dan kunnen we meteen eten.' Ik berg het pak sap weer op en schenk twee glazen chocomelk in die ik naar de tafel breng, ik ga naast Jasmin zitten en geef haar het glas. Waaruit ze meteen gulzig begint te drinken. 'Eet je mee.' Hoor ik Wolfs aan zijn dochter vragen, we zullen zometeen als Jasmin in bed ligt nog wel wat vragen krijgen over wat er net gebeurt is. Maar ik weet het zelf niet eens, wat is er eigenlijk tussen ons? Ik zou het niet weten. Ik zat zo in gedachten dat ik niet een door had dat Wolfs het eten al op tafel gezet had. Meteen schep ik voor iedereen op, ik kijk naar Jasmin ze begin meteen te netjes te eten. Ik kan gewoon zien dat ze geniet, dit zou ze waarschijnlijk nog nooit zo meegemaakt hebben. Ik krijg er meteen een goed gevoel bij als ik haar zo zie. In stilte eten we verder.

Sorry sorry sorry, heb al een tijdje niet meer gepost heb het super druk met de volleybal en school.... 😔☺️