Flikken Maastricht- mishandeld

Deel 15

Eva p.o.v

Jasmin komt uit de badkamer lopen met de roze bloemen pyjama aan die ik haar net gegeven heb. Ze kijk mij wat onzeker aan, 'kom, ga maar in bed liggen.' Zeg ik terwijl ik het dekbed omhoog hou. Ze gaat voorzichtig in het bed liggen en sluit haar ogen. Ik geef haar een kusje op haar wang en loop weg, maar op het moment dat ik weg wil lopen pak Jasmin mijn arm vast. 'Wil je hier blijven tot ik slaap?' 'Natuurlijk, als jij dat wilt.' Ik pak een stoel uit de hoek van de kamer sleep hem mee naar het bed en ga er op zitten. 'Papa, deed mij altijd slaan voordat ik naar bed toe ging...' Zegt ze zo zacht dat ik het maar net kon horen, eigenlijk mag ik er niet met haar over praten van Mechels maar ze begint er nu zelf over.... Even twijfel ik maar ga ik er toch op in. Net als ik wil beginnen met praten zie ik dat er een paar traantje over haar wangen lopen. 'Ach, meisje toch. Kom maar hier.' Ik spreid mijn armen en ga op de rand van het bed zitten. Jasmin laat dit haar niet twee keer zeggen en gaat meteen tegen mij aan zitten. Ik sla mijn armen om haar heen. Meteen kruip ze nog dichter tegen mij aan en laat ze alle tranen gaan. 'SST, til maar meisje je bent veilig nu, papa kan je geen pijn meer doen.' Langzaam komt ze omhoog. 'Gaat papa mij echt geen pijn meer doen?' 'Nee en als hij dat wel doet krijgt hij met mij te maken...' Als ik deze woorden uit spreek zie ik een glimlach op haar gezicht verschijnen. 'Jij bent lief Eva.' Blozend door het compliment van het kleine meisje in mijn armen, zie ik dat ze langzaam in slaap valt. Ik leg haar neer en doe de dekens over haar heen. 'Jij bent ook lief Jasmin.' Nadat ik haar nog een kusje op haar wang heb gegeven en het lampje naast haar bed heb aan gedaan, voor als ze toch nog wakker word. Loop ik de kamer uit. Ik laat de deur op een kier staan. Ik heb nooit geweten dat je in z'n korte zo veel van een meisje wat je bijna niet kent kan gaan houden.

Sorry voor het zo lang niet update. Ik ga het verhaal weer proberen op te pakken. Mijn inspiratie was een beetje weg voor dit verhaal maar het is weer terug en ik hoop dat jullie het leuk vinden... Julia