Wychowana w niewoli

Stiev

Odzyskałam przytomność w jakiejś chatce. Na głowie miałam położony lód. Leżałam przykryta kocem na jakiejś kanapie. Spojrzałam na podłogę spal tam pies. Chciałam się podnieść i wrócić w miejsce, gdzie straciłam przytomność, żeby Eryk mógł mnie szybko znaleźć, ale jak tylko się podniosłam od razu upadlam na ziemie. Do pomieszczenia w którym się znajdowałam wszedł jakiś starszy mężczyzna, wziął mnie na ręce i położył z powrotem na kanapie. Potem poszedł do kuchni i wrócił z herbata, lub jakimiś ziółkami. Usiadł obok mnie i dal mi je do reki.

- Wypij. Musisz odpocząć. Jestem Stiev - przedstawił się.

- Gdzie ja jestem - zapytałam

- W chatce w środku lasu, mieszkam tu i często przechadzam się po lesie i na Ciebie natrafiłem. Jesteś umierająca, wiec postanowiłem się Toba zaopiekować. - powiedział

- Dziękuję, czy mogłabym skorzystać z telefonu? 

Podniósł się z kanapy i przyniósł telefon. Wybrałam numer do Eryka, jedyny numer który zapamiętałam w całości. 

- Eryk? 

- Gdzie ty jesteś? Szukam Cie od dwóch godzin - wykrzyczał zmartwiony do słuchawki.

- Jakis domek w środku lasu. Nic mi nie ma jestem bezpieczna. Przyjedz jak najszybciej.

Rozłączyłam się. 

- Przyjedzie ktoś po Ciebie? - zapytał Stiev.

- Tak moj przyjaciel. Jesteś chrześcijaninem?

- Nie, ale nie zrobię Ci krzywdy, ani Cie nie wydam policji. Te świnie zabiły mi dziecko, bo moja zona była chrześcijanką. Od tego czasu mieszkam w lesie.

- Przykro mi. Skąd wiedziałeś, ze jestem chrześcijanką?

- Krzyżyk Cie zdradził - uśmiechnął się.

Kilka minut później wbiegł Eryk. Byl bardzo zdenerwowany. Jak mnie zobaczył spadł mu kamień z serca. Podbiegł do mnie i mnie delikatnie przytulił. Potem uścisnął dłoń Stievowi i się przedstawił. 

- Mógłbym może Wam się jakoś przydać? - zapytał Stiev

- Hmm... każda para rak sie przyda-  powiedział Eryk. 

 Wsiedliśmy do auta. Zatrzymaliśmy się dopiero przed jakimś magazynem.

Mam nadzieje, ze sie podobalo i dzieki Wielie za 100 gwiazdek :)