Lost parents of Jaxissa Black

*002*

*•*

'Jack Black' roept een man met bruine krullen, mijn vader, en ik kom meteen naar hem toe rennen

'Ik ga, blijf jij hier?' vraagt hij aan mij.

'Wanneer kom je terug?' vraag ik terwijl ik knikt als antwoord op zijn vraag.

'Ooit' zeg mijn vader pijnlijk. Waarom pijnlijk? Wat is er aan de hand?

'Beloofd?'

'Beloofd' zegt hij en hij aait me door mijn haren. Hij geeft me nog een knuffel en een kusje op mijn hoofd en loopt dan echt weg...

Met een schrok wordt ik wakker. Waar sloeg deze droom op?! Ik veegde het zweet van mijn voorhoofd en keek op de klok, 7.00 in de ochtend. Ik ging rechtop in bed zitten. Ik was nu eenmaal klaarwakker en kon niet meer in slaap komen. Ik wist dat de jongens nog tot acht uur zouden kunnen slapen.

Ik herhaal zouden kunnen...

Ik sprong uit bed en liep een klein kamertje in waar ik twee emmers uitpakte.

Ik liet de emmers vol lopen met water en liep zachtjes, maar tevreden de slaapkamer binnen. Met de emmers in mijn handen.

3..2...1...

'OPSTAANTIJD!' Gilde ik en ik gooide voor allebei een emmers met water over hun hoofden.

Ze schrokken allebei gillend wakker en sprongen uit bed, drijf nat. Met hun identieke blikken keken ze me boos aan.

'Oeps' mompelde ik onschuldig en ik rende snel de deur uit, wetend dat ze me sowieso achterna zouden komen. En ja hoor ik hoorde meteen vier voeten achter me aan komen rennen. Natuurlijk waren zij veel sneller dan ik maar het maakte me niet uit. Die geschrokken gezichten van net waren goed genoeg voor mij. En ze waren gelukkig wakker!

Vier paar armen sloten zich om mijn middel en met een luide plof vielen we op de grond. Een tinteling betrad mijn maag.

Wow wacht... Wat?!

Lang tijd om daar over na te denken had ik niet. Ze maakten me allebei drijfnat.

'Dus jij.. Vind dit... Leuk?!' Hijgde George. Weer betrad een tinteling mijn maag.

Wow wacht... Ik verliefd op George Weasley?! Nee dat kon niet.

'Uhm ja' gniffelde ik.

'Bedankt' zei Fred. Ik wachtte op een tinteling, maar die kwam niet.

Ik ben niet verliefd op George Weasley!!

Veel tijd om na te denken had ik verder niet meer, de jongens draaiden me om en nu werd ik nog natter!

'Stop!' Lachte ik rillend. Ineens ging een deur open. Percy stond ons verbaasd toe te kijken.

'Kunnen jullie wat zachter doen, ik probeer te slapen' mompelde hij slaapdronken.

Ik, George en Fred schoten in de lach.