Lost parents of Jaxissa Black

*007*

*•*

We liepen de Great Hall uit en ik liet Ilya en Joshua via een omweg het kasteel zien.

'De trappen verschuiven!' Roept Joshua ineens geschrokken en ik grinnik. Zo dacht ik precies ook toen ik een eerstejaars was.

'Ja, ze hebben ook valstrikken. Maar je raakt er uiteindelijk wel aan gewend. Wanneer je niet weet waar een lokaal is kan je de portretten altijd om hulp vragen. Ook de meeste geesten willen je helpen. Alleen zou ik oppassen voor Foppe. Hij uhm-hij houd er van om andere mensen voor de gek te houden' lach ik.

Ik weet nog dat ik in mijn eerstejaar Foppe de weg vroeg. Ik was George en Fred kwijt geraakt. Foppe had me helemaal naar de andere kant van het kasteel gestuurd en me daar vervolgens opgewacht om een bak water over mijn hoofd te gooien.

Joshua en Ilya luisterde aandachtig naar wat ik zei. Toen we bij het portret van de Dikke Dame waren aangekomen vertelde ze ons voor een keer het wachtwoord: Flietefluiter.

Joshua en Ilya namen het aandachtig in zich op en we liepen de Common Room binnen.

'Links de trap op zijn de jongensslaapzalen en rechts de trap op die van de meisjes' zei ik en ze knikte.

'Hoe heette die jongen ook alweer?' vroeg Ilya.

'George Weasley' zei ik half fluisterend.

'Oke!' riep Joshua en ze grijnsden allebei onschuldig naar elkaar. Ineens renden ze naar George, Fred en Leo.

Ik plofte in een van de stoelen maar kon het hele gesprek horen.

'Wie van jullie is George?' vroeg Joshua.

'Ik.. Hoezo?' vroeg George. Een tinteling betrad mijn maag.

'Nou kijk. Wij hebben net Jaxissa ontmoet en ze had een probleempje' begint Ilya.

'Iemand had net gezegd dat diegene haar leuk vond maar alleen het probleem is' vulde Joshua Ilya aan.

'Dat diegene wegrende voordat zei kon zeggen dat ze hem ook leuk vind' zei Ilya.

'Ontiegelijk leuk!' riep Joshua.

'Alleen wilt diegene nu niet meer met haar praten' zei Ilya zielig. Dit was voor mij het moment om om te draaien.

Ik draaide me om en keek recht in de ogen van George. Ik trok een zielige pruillip. Fred en Leo begonnen tegelijk heel hard te lachen en ook bij George zag ik een grijns op zijn gezicht verschijnen.

'Het zou wel heeeel jammer zijn als ze nu verdrietig is om niks' zei Joshua.

Hij en Ilya grinnikte en samen met George, Fred en Lee kwamen ze naar mij toe lopen.

'George Weasley, wil jij mijn vriendje zijn??' vroeg ik onschuldig en ik trok nog een pruillip.

'Natuurlijk!' riep George.

'Zoenen...zoenen!' begonnen Ilya en Joshua te roepen.

'Zoenen... Zoenen... Zoenen' nu deden Fred en Lee ook mee.

Ik kijk George met een grijns in zijn heldere bruine ogen aan. Ik verzonk er meteen in. Ik gaf George een knipoog en we volgde de raad van Joshua en Ilya op.

Het was een korte zoen, maar een fijne. Hier had ik lang op gewacht.

*•*