Lost parents of Jaxissa Black

*009*

*•*

Na Verzorging van Fabeldieren ga ik samen met Fred en George in het gras liggen. Het is een zonnige dag.

'Zo vermoeiend' zucht ik.

'Dit vijfde jaar wordt echt een ramp' zucht Fred.

'Niet helemaal' grijnst George en ik weet meteen wat hij bedoelt. Ik ga tegen hem aan liggen. Fred maakt een kots geluidje, waardoor ik en George moeten lachen.

'Wacht maar tot Freddie een vriendinnetje heeft' lach ik.

'Dan kan je nog lang wachten' lacht George.

'Niet leuk' huilt Fred nep en hij trekt zijn knieën op.

'Maar Jackie, wat was dat nou bij 'Verweer tegen de Zwarte Kunsten?' vraagt George ineens.

'Mmh, dat was die professor die me chocola gaf in de trein. Hij wou weten waarom ik te laat was en hoe het met me ging. Niks bijzonders' zeg ik.

'Jullie zijn zo cute samen!!' hoor ik ineens iemand roepen. Ik draai me om.

Ilya en Joshua komen samen hand in hand naar ons toe gerend. Een hond sprint voor ze uit.

Wanneer de hond bij ons aankomt kijkt hij ons een voor een aan en springt dan op mij. Ik begin te lachen terwijl de hond mijn hoofd aan het likken is.

'Snuffles mag jou wel' zegt Joshua grinnikend.

'Snuffles?' vraagt Fred dom.

'Dat heet een naam, Fred' zeg ik en ik aai de hond.

'Dus jij heet Snuffles, he?!' zeg ik grijnsend tegen de hond.

'Nou heeft ze meer aandacht aan die hond dan aan mij' pruilt George. Snuffles springt van me af en begint George te likken. Grijnsend kom ik overeind.

'We vonden hem zo net, toen we op zoek waren naar jullie. Hij was helemaal alleen aan het rondzwerven en kwam toen naar ons toegelopen. Zijn ogen stonden lief maar verhongerd. We hebben hem wat eten gegeven en toen bleef hij ons achterna lopen' zegt Ilya en ze komt naast me zitten. Joshua ploft ook naast Ilya neer.

'Hij was heel lief en toen hebben we hem Snuffles genoemd, omdat hij de heletijd aan het snuffelen was' zegt Joshua en snuffles komt naar hem toegelopen. Joshua aait hem en Snuffles gaat op mijn schoot zitten, waardoor ik niks kan zien.

'Dankje, Snuffles' momper ik en Snuffles draait zijn hoofd naar mij toe. Hij kijkt me vragend aan en geeft me dan plotseling een likje op mijn wang. Verbaasd beginnen we te lachen en ik aai Snuffles. Hij blaft luid en draait zich weer om.

'Oke' zeg ik verbaasd. Wat een rare hond is dit.

'Snuffles!' roept George en hij pakt een stokje. Hij gooit het stukje ver weg richting het meer en Snuffles sprint er naartoe.

'Eindelijk' zucht George en hij komt tegen me aanzitten.

Ik geef hem een klein kusje op zijn mond voordat Snuffles eraan komt rennen. Hij blijft even staan en staart naar ons.

Vreemd.

'Nog nooit iemand zien zoenen, Snuffles?' grinnikt Joshua en Snuffles komt weer naar ons toegelopen. Hij blaft een keer luid en geeft het stokje dan aan George. George gooit het weer ver weg en Snuffles rent er achter aan.

'Jongens we hebben nog niks gedaan dit jaar...' zegt Fred en ik en George kijken hem grijnzend aan.

'Wat bedoel je?' vraagt Ilya.

'Daar komen jullie wel achter' grijnst George.

'Alleen moeten we het nog bedenken..' zucht ik.

Snuffles komt weer aangerend.

'Ik weet het! We sturen mam een wc-bril, dat heeft ze nog te goed' zeg ik enthousiast. Snuffles blijft even stil staan. Wat heeft die hond toch? Dan rent hij weer naar George, geeft het stokje aan George en George gooit het stokje weer ver weg. Snuffles sprint er achterna.

'Goed plan!' roept Fred enthousiast.

'Wij doen mee!' roept Joshua blij.

'Daar zijn jullie nog te jong voor..' zucht George.

'We willen niet dat jullie op jullie eerste dag hier gesnapt worden' zeg ik.

'Oke' zucht Ilya met tegenzin en ook Joshua kijkt teleurgesteld.

'Ooit mogen jullie helpen' grijnst Fred.

'Beloofd?'

'Beloofd!!'