Lost parents of Jaxissa Black

*025*

Jaxissa POV

'Yaël?' roep ik maar ik krijg geen antwoord.

'Och meisje, zoek je Yaël. Die zit te huilen, als vaker. Dat hoor je toch? Soms huilen we samen, over hoe stom het leven is'

Natuurlijk, Jammerende Jenny moet hier ook weer zijn.

'He, wat vervelend' zeg ik en ik kijk bij alle wc's of Yaël daar is. Pas in de laatste wc zit ze. 'Alohomora' zeg ik en ik stap de wc in. 'Ow Merlijn oke je bent echt aan het plassen' zeg ik en meteen doe ik de deur weer dicht. Ik zucht even.

'Ik weet niet wie mijn moeder is en mijn vader is een voortvluchtige' zeg ik.

'Leuk voor je' hoor ik Yaël boos terug antwoorden.

'Je hebt niet jou moeders ogen. Ik heb jou moeders ogen gezien, ze had me gered trouwens' zeg ik weer.

'Leuk voor je' antwoord Jammerende Jenny. Boos kijk ik haar aan en ik gooi een wc rol recht door haar heen. Meteen begint ze te krijsen en duikt ze een wc in. En toen was ik nat...

'Ik weet niet wie mijn vader is' zegt Yaël zachtjes.

'Wil je de wc uitkomen, dan kunnen we praten' zeg ik.

'Ik hoef niet te horen dat jeweetwel mijn vader is' zegt ze boos.

'Ik ga dat ook helemaal niet zeggen. Je hebt ook niet Voldemorts ogen, dat weet ik zeker. Niet dat ik hem ooit heb gezien maar..' zeg ik.

'Hou gewoon je mond' zegt Yaël boos.

'Dat kan ik niet' zeg ik.

'Ga dan weg!'

'Nee.'

Even is het stil. Ik meen een snik te horen. Ik twijfel aan wat ik moet doen. Ik ga op een van de wasbakken zitten.

'Ik wil je alleen maar helpen' zeg ik.

'Ik hoef niet geholpen te worden'

'Wie is je beste vriendin, misschien kan ik haar halen' opper ik.

'Ik heb geen vrienden'

Autsjj. Die zag ik even niet aankomen. Ze heeft geen vrienden, daarom zit ze altijd alleen. Ik weet even niet wat ik moet doen.

'Nu wel, nu ben ik je vriendin' zeg ik.

'Maar ik ben een Slytherin' 

'Ja dus, ik ben een Gryffindor'

'Ja daarom'

'Dus wij moeten elkaar haten omdat de meeste Slytherins en Gryffindors elkaar haten'

'Dat zeg ik niet'

'Dus we kunnen wel vrienden zijn?'

Het blijft even stil. Ik merk dat ze niet weet wat ze moet doen.

'Ik wil niet vervelend zijn...' begin ik.

'Ben je wel'

'.....Maar ik vind dat ik je moet helpen. Ik merk dat je dat nu niet wil...'

'Komt er nog een achter'

'.....maar ik zal meteen na het avondeten aan de rand van the Forbidden Forest staan. Ik ga je helpen, maakt niet uit met wat. Ik ga uitvinden wie je echte vader is, zodat al die roddels verdwijnen. Iets in me wilt je helpen, Yaël, maar ik weet niet wat. Ik ben na het avondeten aan de rand van the Forbidden Forest. Accepteer je mijn hulp niet, dan kom je niet. Maar ik hoop dat je er wel bent zodat ik je kan helpen.' Na die woorden loop ik weg. Ik heb het geduld niet om een uur te staan wachten op haar voordat ze überhaupt de wc's uitkomt, dus ik doe het zo. Ik loop de les weer binnen en ga op mijn plek zitten.

'Komt Yaël eraan?' vraagt Lisa.

'Weet ik niet, ik hoop het' antwoord ik en daarna kijk ik weer recht voor me uit, met mijn gedachten heel ergens anders dan bij de les.