Lost parents of Jaxissa Black

*027*

Jaxissa POV

Ik haal mijn wenkbrauwen op. Ik heb een keer een goede toverdrank gemaakt! Yaël zei steeds alle aanwijzingen tegen mij en ik voerde het uit.

'Wow..' zeg ik en ik kijk Yaël blij aan. 'Wij zijn een topteam!' Zeg ik en ik gooi mijn hand in de lucht voor een highfive. Voorzichtig slaat haar hand tegen de mijne aan. Ik kijk haar aan, toen haar hand de mijne raakte gebeurde er iets raars. Er kwam een rilling in me. Maar het rare is, het was een rilling van geluk. Kan dat überhaupt wel?

'Goed gedaan mevrouw Hekler' zegt Snape die voorbij komt lopen en goedkeurend in onze pot kijkt.

'Jaxissa heeft ook mee geholpen' zegt Yaël en ze knikt vriendelijk naar me, misschien wordt onze vriendschap nog wel wat.

'Ja, gelukkig voor haar. Anders zou het strafwerk betekenen' zegt hij en hij kijkt mij met een boze blik aan. Ineens knapt er iets in mij.

'Sorry Professor' zegt onschuldig en ik kijk naar de grond. Ik weet niet waarom ik sorry zei maar ik voele me ineens heel schuldig. Een sorry kan nooit kwaad, toch? Snape kijkt me verbaasd aan, hij zag dat ik het meende. 

'Blijf maar hier na de les' zegt hij.

'Strafwerk?' vraag ik zacht maar het zal me niets verbazen als hij me niet heeft verstaan, want Yaël tettert er doorheen.

'Waarom? Ze zei sorry en dan niet eens op een sarcastische manier! Ze doet al de hele les goed mee! Als u zo gemeen doet tegen alle Gryffindors snap ik wel waarom iedereen jou haat!' zegt Yaël. Ze pakt haar tas en loopt het lokaal uit. Ik kijk haar achterna. Dan zie ik George, Fred en Lee naar me staren. Ze maken zich zorgen, dat zie ik aan ze. Ik knik dat het goed met me gaat, ookal is dat misschien helemaal niet waar. Iets in me is gebroken, ik weet niet wat, maar ik weet wel zeker dat het niet makkelijk te lijmen is. 

--

'Waarom moest ik blijven, Professor?' vraag ik wanneer iedereen de klas uit is, op weg naar de middagpauze. Ik wil ook middagpauze, ik heb honger.

'Waarom zei je sorry, Black' zegt hij spottend.

'U mocht mijn vader niet' zeg ik.

'Beantwoord mijn vraag, Black'

'Maar mijn moeder wel' 

Het is even stil. Ik kijk naar de grond, maar ik merk dat hij slikt. Wat zou er nu in hem omgaan. Lisa zei iets over mijn moeder, Noah, toen hij Snape diste. Wat is er tussen hen gebeurd.

'Wat is er met mijn moeder gebeurd?' vraag ik na een tijdje. Het is even stil.

'Ze is dood' zegt hij. Ik kijk hem verbaasd aan. Ondertussen voel ik tranen in mijn ogen opzwellen, het is nooit leuk als je hoort dat je moeder, die je eigenlijk helemaal niet kent, dood blijkt te zijn. Maar waarom zocht Pettigrew haar dan.

'Zei je nou dat Noah dood was?' hoor ik ineens een stem boos zeggen en ik draai me om. Lisa staat in de deuropening boos naar Snape toe te kijken.