STEPCHILD/Üvey Evlat [ChanBaek ]

Part V

Baekhyun sırtının koltukla buluşmasıyla nefessiz kalan ciğerlerine nefes doldurmak için ağzını açmak zorunda kaldığında damağına değen sıcak şeyle yutkunup gözlerini sıkıca kapattı.

Baekhyun bu zamana kadar kız olsun erkek olsun kimseye yaklaşma cesareti göstermemiş bir çocuktu. Bunun altında yatan nedeni elbette ne kadar gizlerse gizlesin babasının annesine yaptıkları olduğunu biliyordu. Sakin ,çalışkan, sevecen bir insandı küçük olan ,bir avuç kadar insana sahip az insan çok huzur ve mutluluk paradoksuyla hareket ederdi. Ama içlerinden en değerlisini kaybetmiş ve ondan sonra gelen en değerlisi gidenin acısını taşıyamayacak kadar kötü durumdaydı.

Ama kimse şu bir haftada onun acılarıyla ilgilenmemişti .Üzerindeki ağırlık daha da artarken annesinin küçükken söylediği söz aklına gelmişti.

"Ağlama benim narin Baekkim, annen her düşüp canın acıdığında yanında olmayacak, acını senile paylaşacak insanların olacak onlara sıkı sıkıya tutun, seni iyileştirmelerine izin ver "demişti.

Bu sözler zihninin kuytu köşelerinde aydınlığa ulaştıkça onun yanında olacak insanlarının olmadığını fark ediyordu. Baekhyun yalnızdı. Acısını yine kendisi dindirecekti.Ama tuzlu göz yaşlarıyla umutsuzca onu öpen bu adam.Onunda kimsesi yoktu.

"Her şeyi biz olmuşken bu acıyla baş edemeyen adam ne olacaktı. Şimdi ona karşı çıkarda onu daha da karanlığa çeken ellere teslim ettiğinde neler olurdu? "tüm bu düşüncelerin oluşturduğu derin kuyuda çırpınıp çıkmaya çalıştıkça vücudun da dolaşan yumuşak parmaklar ona kırılacak bir eşya gibi davranıp birer ikişer üzerindekileri çıkarıyordu.

Sonunda ikiside çıplak kaldığında Chanyeol koltuktaki savunmasız küçük bedeni kucağına alarak odalarına götürdü.

Baekhyun olacaklardan korkup sırtında hissettiği sicak dudaklarla yumruklarını sıkarak durmasını söylemeye başlamıştı ki büyük olan başını boyun girintisine gömüp sessiz ve derince soluyarak kollarını ince, çıplak bele doladı.

"Mi Cha, sadece böyle kalalım kokunu özledim herşeyim "diyerek küçük öpücükler hızını kaybederken Baekhyun annesi gibi koktuğuna ilk kez üzülmüştü.Belinde ki kollar iyice sıkılaşmış, boynundaki sıcak nefes düzene girmişken Baekhyunun kendi acılarını yaşama zamanı gelmişti.

Kalbi parçalara ayrılmış ,bedeni şimdiki en değerlisinin dokunuşlarıyla sarmalanmışken annesinin yokluğunu daha çok hissediyordu. Hyungunun böyle olmasını tek suçlusuydu. Annesi yerine ölmek ister misin diye sorsalardı hiç düşünmeden kabul ederdi küçük olan varlık.

Eğer ölen Baekhyun olsaydı o zaman annesi Chanyeolde teselli bulabilir, onun yerini alacak bir çocuk yapabilirlerdi. Ama tüm bunlar imkansızdı.Baekhyun ,Chanyeolu teselli etmek için elinden geleni yapmak istese de Chanyeol onu hep bir katil olarak görecek ve her şey de Baekhyun gibi Mi Cha 'yı arayacaktı.

Zorlukla tüm çıplaklığı ve kalbini sıkıştıran ağır utancıyla uyurken bile usul usul göz yaşları döken bedene döndü. Narin ince parmakları kendi göz yaşından önce karşısındaki çaresiz adamın göz yaşlarını silmeye başladı.

"Hyung iyi ol, sen.. sen de beni bırakırsan gidecek hiç kimsem kalmayacak. Yeter ki iyi ol hyung istediğin her şeyi yapmaya razıyım. Annem gibi sen de bu küçük bedenime ağır sorumluluklar bırakma "

Küçüğün titreyen fısıltısı sessiz oda da yankılanırken Chanyeol sadece Mi Cha'dan ibaret olan dünyasında gözlerini açana kadar biraz da olsa huzuru arıyordu.