Sirius Black ~ Black and White 《Voltooid》

Hoofdstuk 1

Hoofdstuk 1 ~ Verhuizen

Opgedragen aan FairytaleTellers

'Luciana Polaris White!' riep mijn vader vanonder de trap. 'Ben je nu eindelijk klaar?!'. Ik draaide me om en zag nog net de bediende met mijn laatste koffer de kamer verlaten. Ik keek nog snel even de kamer rond. De witte muren waren ooit behangen met gekleurde posters. Je kon, als je goed keek, nog steeds de vergeelde plakresten van het plakband zien. Boven mijn bed hing ooit een grote banner van Beauxbatons, de school waar ik zes jaar lang naartoe gegaan was. Vader had namelijk promotie gekregen. Hij werd Generaal voor het Britse Ministerie van Toverkunst. Vandaag verlieten we het platteland van Frankrijk en vertrokken we naar Engeland. Alles zou veranderen en ik wist niet of ik het wel zo leuk zou vinden.

'Luciana!'. Ik schrok wakker uit mijn kleine dagdroom en liep mijn kamer uit. Met nog een laatste blik op mijn lege kamer, sloot ik de deur. Voorgoed. Ik liep de lange, marmeren trap af en werd begroet door een lange rij bedienden. Sommigen mompelden zachtjes hun vaarwel, terwijl ik langs ze afliep.

Voor het huis stond een lange zwarte wagen met vlaggetjes van het Britse Ministerie erop. Een man met een zwart pak stond al op me te wachten. Hij hield het portier voor me open en ik nam plaats naast mijn vader. Vader keurde me nog geen blik waardig terwijl hij snel wat oude brieven opnieuw doorlas. Hij wilde helemaal voorbereid zijn voor ons bezoek aan Engeland.

Ik hoorde dat onze chauffeur de auto startte. Langzaam reden we weg. Ik keek nog voor een laatste keer door het raampje, totdat het witte huis achter de bomen verdween. Zuchtend leunde ik achterover. Ik schoof een beetje onderuit en legde mijn hoofd tegen het raam. Ik kon niet wachten totdat deze autorit voorbij was.

~*~*~

'Luciana'. Ik voelde een ruwe por in mijn zij. Verbluft schrok ik wakker. Ik keek naar mijn vader die de auto al bijna uitstapte. Het portier ging open en ik moest mezelf goed vasthouden zodat ik niet uit de auto zou vallen, aangezien ik nog tegen het raam aan lag.

'Welkom in London, mevrouw' zei de chauffeur. Ik stapte de auto uit en keek rond. Honderden mensen liepen over straat en niet één stond stil bij het feit dat zojuist twee mensen uit een dure auto stapten. 'Deze kant op'. De chauffeur hield de deur van een oude telefooncel voor ons open en we stapten naar binnen. Ik keek verbaasd om me heen. Er was erg weinig bewegingsruimte nu we er alle drie in stonden. De chauffeur stak zijn arm langs ons af en tikte 62442 in op de telefoon. Niet veel later galmde er een stem door de telefooncel. De chauffeur nam het woord op zich.

'Robert en Luciana White komen voor de Minister. Ze hebben een afspraak' zei hij voordat hij snel uit de cel stapte. Twee badges vielen naar beneden en vader overhandigde mij er eentje.

Luciana White, bezoeker Harold Minchum, Minister for Magic

Ik spelde de badge op en wachtte totdat er iets zou gebeuren. Plots gingen we naar beneden. Ik keek om me heen en zag dat we in een lange, brede hal aanbeland waren.

'Volg me en blijf in de buurt' zei vader. Dat hoefde hij niet twee keer te zeggen. Overal liepen heksen en tovenaars heen en weer. Mij kennende zou ik direct de weg kwijt zijn als ik alleen was. Daarom hield ik het colbert van mijn vader vast en volgde iedere beweging die hij maakte. We kwamen aan bij een balie, waar de vrouw ons vroeg naar onze toverstokken. 'Geef maar, kind' zei vader terwijl hij de zijne overhandigde. Twijfelend gaf ik mijn staf af. De vrouw keek er nauwkeurig naar, maar gaf hem eigenlijk meteen weer terug.

'De Minister zal jullie persoonlijk ontvangen in zijn kantoor. Neem de lift maar, dat gaat sneller'. Vader knikte en liep weer door. Met kleine pasjes rende ik achter hem aan. Niet veel later stonden we voor een grote gouden deur. Eén van de wachters die naast de deur stond, klopte en ging naar binnen. Hij kwam direct weer terug en wenkte vader en mij.